Επειδή, όταν λέμε στιφάδο πρέπει να είναι στιφάδο, όχι κοκκινιστό με κρεμμύδια όπως το συνηθίζουν στις ταβέρνες γράφομε την συνταγή των μαμάδων μας, των γιαγιάδων μας κ.λπ.
Για ένα κουνέλι κομμένο σε κομμάτια βάζομε στο τσικάλι μια φλυτζάνα ελαιόλαδο και μόνο ελαιόλαδο. Αλάτι, πιπέρι, το τσιγαρίζομε καλά. Το σβήνομε απαραιτήτως μ’ ένα κρασοπότηρο μαύρο κρασί. Αφήνομε να το πιει και ρίχνομε όλα τα μυρωδικά μαζί. Μερικά καρφιά γαρύφαλλο, ένα με δύο μασούρια κανέλλα, μερικούς κόκκους πιπέρι ακοπάνιστο, 3-4 φύλλα δάφνης, μία σκορδοκεφαλή ολόκληρη που την αφαιρούμε στο τέλος, ένα κιλό κρεμμύδια μικρά. Στο καθάρισμά τους αφαιρούμε μόνο το έξω ξερό φύλλο γιατί έτσι το κρεμμύδι δεν λιώνει. Αν μας είναι δύσκολο αυτό το καθάρισμα, και βγάλομε παραπάνω φύλλα, ας βάλομε μερικά κρεμμύδια απ’ την αρχή για τη γεύση και ας λιώσουν και τα υπόλοιπα κρεμμύδια τα βάζομε αργότερα να ψηθούν χωρίς να λιώσουν. Ντομάτα μόνο μια ξυσμένη και μία κουταλιά πελτέ. Νερό να μισοσκεπάζει το φαγητό.
Σκεπάζομε καλά, και κουνάμε το φαγητό κατά διαστήματα για να μην πιάσει χωρίς να το ξεσκεπάζομε. Προς το τέλος το ξεσκεπάζομε να δούμε αν έχει δέσει η σάλτσα, αν έχει ψηθεί το κρέας, αν χρειάζεται λίγο νερό ακόμα. Απλά δεν ξεσκεπάζομε συνέχεια να μην φύγει το άρωμα.
Και όπως έλεγε και ο Αντρέας: «Η σκορδαλιά γίνεται με σκόρδο όχι με πατάτα» και το στιφάδο θέλει πολλά μπαχαρικά.
