Του Πάνου Τριγάζη
Πριν 38 χρόνια, στις 15 Ιουλίου 1974, η φασιστική χούντα του Ιωαννίδη και η ΕΟΚΑ Β΄πραγματοποιούσαν το προδοτικό πραξικόπημα για την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου στην Κύπρο. Ένα πραξικόπημα το οποίο αποτέλεσε την πρώτη πράξη της κυπριακής τραγωδίας του 1974, την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι στρατοκράτες της Άγκυρας για να πραγματοποιήσουν τα σχέδια τους για στρατιωτική εισβολή στο νησί στις 20 Ιουλίου 1974, με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς και αγνοουμένους, πάνω από 200.000 πρόσφυγες και κατοχή του 37% του εδάφους του νησιού.
Ας θυμηθούμε ότι το φασιστικό αυτό έγκλημα εις βάρος του Κυπριακού λαού έγινε με σύνθημα την «ένωση» της Κύπρου με την Ελλάδα αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο από τον υποτιθέμενο στόχο των πραξικοπηματιών, εκπροσώπων της «Ελλάδας των Ελλήνων Χριστιανών».
Ιστορικά έχει πλέον αποδεδειχθεί, ότι το χουντικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή αποτελούσαν μέρος του ίδιου ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως ανεξάρτητης χώρας, ενεργού μέλους του Κινήματος των Αδεσμεύτων χωρών. Διότι η πολιτική Μακαρίου, τον οποίο ο Χένρυ Κίσινγκερ είχε χαρακτηρίσει «Κάστρο» της Μεσογείου, δεν εξυπηρετούσε την τότε πολιτική του ψυχρού πολέμου και δεν ευνοούσε την μετατροπή της Κύπρου σε «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην Μ. Ανατολή.
Όμως, παρά το διπλό έγκλημα εις βάρος της, η Κυπριακή Δημοκρατία στάθηκε όρθια και σημείωσε σημαντική οικονομική και κοινωνική πρόοδο μετά το 1974 και το 2004 κατέστη ικανή να ενταθεί ως πλήρες και ισότιμο μέλος στην Ε.Ε., παρά τη ντε φάκτο διχοτόμηση της.
Στα 38 χρόνια που μεσολάβησαν έγιναν πολλές προσπάθειες για τη λύση του κυπριακού, αλλά δεν καρποφόρησαν, διότι προσέκρουσαν στην πολιτική της Άγκυρας. Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν οι προσπάθειες της κυβέρνησης Χριστόφια για «λύση από τους κύπριους για τους κύπριους», μέσα από τον διακοινοτικό διάλογο, για την δημιουργία μιας δικοινοτικής-διζωνικης ομοσπονδίας με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί την 6μηνη προεδρία του συμβουλίου της Ε.Ε. και ταυτόχρονα προσπαθεί να αντισταθεί στις κερδοσκοπικές επιθέσεις του διεθνούς κεφαλαίου, τις οποίες ήδη υφίσταται η Ελλάδα εδώ και 2 ½ χρόνια. Οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις με το PSI , «πήραν στο λαιμό τους» και τις κυπριακές τράπεζες, με αποτέλεσμα η Κυπριακή Δημοκρατία να βρεθεί στην ανάγκη να προσφύγει στον Ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, τον οποίον η κυβέρνηση Χριστόφια ήθελε να αποφύγει.
Ας ευχηθούμε στην Κύπρο μια επιτυχημένη Ευρωπαϊκή προεδρία, αλλά και επιτυχημένο αγώνα στην προσπάθεια της να αποφύγει μνημονιακές πολιτικές σαν αυτές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα με καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό.
Την ίδια ώρα, το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» του 1974 παραμένει σταθερή και απαράγραπτη δέσμευση αγώνα κατά του φασισμού και αλληλεγγύης στους αγώνες του κυπριακού λαού, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του νησιού.
Για μια Κύπρο ενωμένη και ανεξάρτητη, γέφυρα ειρήνης της Ευρώπης με τους λαούς της Μ. Ανατολής.
*Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, υπεύθυνος του τμήματος εξωτερικής πολιτικής.
