5 ευρώ να εδινε ο κάθε διαδηλωτής το σπίτι της Ιωάννας Κολοβού θα είχε σωθεί, αλλά χρειάζεται αλλαγή πολιτικής

Χιλιάδες κυριολεκτικά συγκεντρώθηκαν για την δημοσιογράφο Ιωάννα Κολοβού την οποία πέταξαν έξω απο το σπίτι της για μια χούφτα ευρώ. Όταν το χρέος είναι μόλις 15.000 ευρώ εκ του οποίου ποσού, ένα τεράστιο ποσοστό του είναι τόκια και πανωτόκια, αυτό που συνέβη είναι ένα έγκλημα για το οποίο οι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν.

Όμως αναρωτιόμαστε, από τη στιγμή που πήρε τέτοια δημοσιότητα το θέμα, που κινητοποιήθηκε τόσο κόσμος και που πολλαπλάσιος κόσμος εξέφρασε την αλληλεγγύη του μέσω αναρτήσεων, σχολιασμού και έκφρασης θέσης υπέρ της δημοσιογράφου, πόσο δύσκολο ήταν να είχε συγκεντρωθεί το ποσό και το σπίτι να είχε σωθεί;

Προφανώς το πρόβλημα δε λύνεται με τέτοιες δράσεις γιατί σα την Ιωάννα Κολοβού και με πολύ μικρότερες δυνατότητες δημοσιοποίησης του δράματός τους είναι χιλιάδες. Η λύση οφείλει να είναι πολιτική, όμως αυτό δε σημαινει ότι όποιος γίνεται να σωθεί δεν πρέπει να σώνεται ως ότου αλλάξουν τα πράγματα.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πότε θα αλλάξουν τα πράγματα…

Βλέπετε, την άλλη φορά που περιμέναμε αλλαγή μας ήρθε τρίτο ξεγυρισμένο μνημόνιο – το Αριστερό – το οποίο συμπεριλάμβανε και πλειστηριασμούς. Τώρα βεβαίως λένε θα είναι αλλιώς και σπεύδουν και στις κινητοποιήσεις. Και καλώς πράττουν και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους οι πολιτικοί φορείς. Αλλά απ’ αυτούς περιμένουμε να έχουν σχέδιο, να έχουν πρόγραμμα και προπαντώς να τηρούν αυτά που λένε. Γι’ αυτά δηλαδή που τους ψηφίζουν οι πολίτες.

Ας ελπίσουμε ότι οι κινητοποιήσεις των ακηδεμόνευτων πολιτών θα συνεχίσουν και θα συνεχίσουν να ασκούν πίεση στους πολιτικούς φορείς. Ας ελπίσουμε ότι οι πολίτες θα επιβραβεύσουν τα κόμματα που κρατούν αταλάντευτη θέση για το ζήτημα των πλειστηριασμών υπέρ των πολιτών. Κι ως τότε, ας κάνει ο καθένας μας ότι περνά από το χέρι του για να σώζουμε όποιον μπορεί να σωθεί από αυτόν τον κυκεώνα που έχουμε βυθιστεί από το 2009 και έπειτα…