6 Οκτώβρη 1943, το έγκλημα του Σούμπερτ στην Καλή Συκιά: “Βουίζουν ακόμα τα αυτιά των κατοίκων από τα ουρλιαχτά των γυναικών” – Ντοκιμαντέρ

Το μίσος και η μανία των ναζί εναντίον του Ελληνικού Λαού εκδηλώνεται από τις πρώτες μέρες της κατοχής ως τις τελευταίες. Από το εξωφρενικό «Εδώ υπήρχε κάποτε η Κάνδανος», γραμμένο από τους ίδιους, που μαρτυράει την εσώτερη διάθεση για το πώς θα ’θελαν την Ελλάδα όλη, έως τους 1.460 της περιοχής των Καλαβρύτων, από 13 χρόνων και πάνω, τα γυναικόπαιδα στις Λιγγιάδες της Ηπείρου, τους 174 καμένους του Χορτιάτη, τα όργανα του Χίτλερ δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα.

Κανένας ηθικός φραγμός. Σφάζουν νήπια, έγκυες γυναίκες, μικρά παιδιά, ιερείς, υπερήλικες· απαγχονίζουν, καίουν ζωντανούς, εκτελούν με λιθοβολισμό, με τσεκούρι, με την ξιφολόγχη και με πυροβόλα όπλα. Στο πέρασμα των αιώνων η ανθρωπότητα είναι ζήτημα αν δοκίμασε παρόμοια θηριωδία.

Άπίστευτο γεγονός από τα φρικιαστικότερα της ναζιστικής θηριωδίας σημειώθηκε στην Καλή Συκιά. Οι Γερμανοί πήραν πληροφορίες ότι οι κάτοικοι της ειδοποίησαν τον Μπαντουβά για την εμφάνιση του γερμανικού αποσπάσματος που έπαθε πανωλεθρία στη Μάχη του Τσιλίβδικα (Οκτ. 43) και ότι τροφοδοτούσαν την Ομάδα του. Εφάρμοσαν την προσφιλή μέθοδο της ανελέητης εκδίκησης.

6 Οκτωβρίου 1943. Στην Κρήτη ο επιλοχίας Φριτς Σούμπερτ που έχει σχηματίσει ειδική ομάδα κυνηγών με στόχο να χτυπήσει το αντάρτικο στην Κρήτη, φθάνει στο χωριό Καλή Συκιά στο Ρέθυμνο. Ο Σούμπερτ ανακρίνει τους κατοίκους και όταν διαπιστώνει ότι δεν αποσπά πληροφορίες οργίζεται.

Συγκέντρωσαν τις γυναίκες στη βρύση και άρχισαν με την απειλή των πολυβόλων να τις ανακρίνουν. Γιατί έφυγαν και που κρύβονται οι άνδρες τους, γιατί φιλοξενούσαν αντάρτες κ.τ.λ. Όλες τους κοίταζαν με κλειστό το στόμα, με αδιαφορία και αποστροφή. Η απάντηση δόθηκε! Πυρπόλησαν αρχικά τέσσερα σπίτια και μόλις φούντωσαν, πέταξαν μέσα ζωντανές, κι άλλες αφού τις εκτέλεσαν, δώδεκα γυναίκες, από τις οποίες μια οκτώ μηνών έγκυος, και τέσσερις από το Ροδάκινο.

Το μέγεθος της βαρβαρότητας αποτυπώνεται στη φράση μιας γυναίκας, που λέει μεταξύ των άλλων ότι «βουίζουν ακόμα στο χωριό αλλά και στ’ αφτιά των κατοίκων τα ουρλιαχτά των γυναικών που καιγόντουσαν ζωντανές».

 

Έχουμε και μια πράξη μεγαλοψυχίας και γιατί να την αποκρύψουμε. Γερμανός στρατιώτης, προτού πετάξει στο φλεγόμενο σπίτι μια μάνα, άρπαξε από την αγκαλιά της το βυζαστάρι της και το πέταξε στο δρόμο και κάποια άλλη, πιο τυχερή από τη μάνα του, το περιμάζεψε και το διέσωσε.

Συνολικά πυρπόλησαν εννιά κατοικίες. Έκαψαν κι ένα υπέργηρο και σκότωσαν άλλους δυο στα γύρω του χωριά. Η Καλή Συκιά είναι η μοναδική περίπτωση σ’ ολόκληρη την Ελλάδα που το μίσος των Γερμανών στράφηκε αποκλειστικά σε γυναίκες και μάλιστα με τόση αγριότητα.

Η ιστορική αναφορά ατο βιβλίο του Σπύρου Μαρνιέρου, Τα Ρεθεμνιώτικα ολοκαυτώματα 1941-1945 Ρέθυμνο 1991,σελ.22-23

430

Δείτε και ένα σχετικό ντοκιμαντέρ: