Του Μανώλη Ντουντουνάκη
Σημερινή πολιτική κατάσταση
Το ακροδεξιό μόρφωμα που μας κυβερνά, στο τελευταίο του κατόρθωμα, θυμίζοντας Θάτσερ του ’80 στο μεγαλείο της, αποφάσισε την άμεση απόλυση 2650 ανθρώπων στην ΕΡΤ σε μια νύχτα, χωρίς κοινοβουλευτικές διαδικασίες, χωρίς διάλογο και συνεννόηση, χωρίς καν αφορμή πχ απεργία διάρκειας.ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ συνειδητοποιούν κάθε μέρα ότι έχουν υπογράψει τον πολιτικό τους θάνατο και την αναγκαστική προεκλογική τους συνεργασία με τη ΝΔ και προσποιούνται, στο αντιρατσιστικό στην ΕΡΤ και αλλού, τον ανήξερο.
Στο εξωτερικό ο γερμανικός παράγοντας δίνει όλα τα «ρέστα» του για την υπεράσπιση της πολιτικής Σαμαρά. Κάνει συνεχείς δηλώσεις για την «επιτυχημένη» συνταγή του «μνημονίου» και τα σημάδια ανάκαμψης. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το ίδιο το ΔΝΤ, ενώ ετοιμάζεται να αποχωρήσει από την Ευρώπη, κάνει δηλώσεις για λάθος συνταγή & εφαρμογή, ενώ η ύφεση και η πολύ μεγάλη ανεργία καλά κρατούν. «Success story” υπάρχει μόνο για τον κ. Στουρναρα. Nέα ελλείμματα, νέα κουρέματα και στο βάθος νέα μέτρα και μόνιμο μνημόνιο με αυτή η άλλη ονομασία. Παράλληλα το ξεπούλημα της χώρας συνεχίζεται. Τέλος, η πραγματική οικονομία ματώνει.
Χρειάζεται πραγματικά πολύ χρόνος ώστε η ανεργία να μειωθεί σε ευρωπαϊκά επίπεδα, Οι μισθοί να επανέλθουν στα επίπεδα του 2009, οι συντάξεις, που θα είναι επιδοματικές μετά το 2020, να διατηρηθούν στα σημερινά χαμηλά επίπεδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ πρέπει να παρέχει στήριξη σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς και για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και αντιμετωπίζει τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας για τους εργαζόμενους. Να ενισχύσουμε τις συλλογικότητες, τα συνδικαλιστικά όργανα και να προχωρήσουμε, για να διαμορφώσουμε μαζί με την κοινωνία, δημοκρατικά και πρωτοπόρα, το πρόγραμμα της κυβέρνησης της Αριστεράς. Η έξοδος από την κρίση, στην κοινωνία θα έρθει με την ανάδειξη νέων κοινωνικών δυνάμεων, με νέες λύσεις και προπαντός με άλλο περιεχόμενο στην έννοια των μεταρρυθμίσεων.
Μνημόνια και κυβέρνηση της Αριστεράς
Στο μνημονιακό «μονόδρομο», πρέπει να αντιπαραθέσουμε ένα «άλλο κόσμο», που επιμένει να προτάσσει ριζοσπαστικές αξίες και θέσεις και να αγωνίζεται για ότι μπορεί να σταθεί όρθιο στην καταιγίδα. Με τη δράση τους τα κινήματα και οι οργανώσεις πολιτών επαναφέρουν στο προσκήνιο τα αιτήματα για, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και έλεγχο στις αποφάσεις, αναδιανομή των ωφελειών της όποιας ανάπτυξης. Η δύναμη της αριστεράς κρίνεται στην ικανότητα της να εμπνεύσει ένα νέο κύμα λαϊκής ενεργοποίησης, με ελπίδα ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής, κοινωνικής και πνευματικής ανασυγκρότησης της χώρας. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκή που θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα την εργασία, γιατί μόνο με την εργασία μπορούμε να βγούμε από την πορεία εκπτώχευσης και να οδηγηθούμε σε μια ανάπτυξη που δεν θα είναι αυτοσκοπός αλλά δικλείδα για βελτίωση της διαβίωσης. Επιπλέον, θα περιβάλλει με εμπιστοσύνη το ρόλο των συνδικάτων – κινημάτων και θα προωθεί, θα διευρύνει και θα ενισχύει το παραδοσιακό ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος για να ανταποκριθεί στους έχοντες τη μεγαλύτερη ανάγκη. Κάθε κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζόμενων, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους στις άλλες χώρες της Ε.Ε., ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και να προτάσσει την άμεση κατάργηση της λιτότητας και των Μνημονίων. Χρέος της Αριστεράς που σύντομα θα κληθεί να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες ως συνέπεια της παταγώδους αποτυχίας των μνημονίων είναι η προσπάθεια συγκρότησης κοινού μετώπου, πρώτα σε επίπεδο λαών, και μετά σε επίπεδο κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους του Ευρωπαϊκού νότου. Η αναγκαία διαπραγμάτευση με τον πλούσιο Βορρά τόσο για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους του Νότου όσο και για το χτίσιμο – δημιουργία μιας γνήσιας Ευρώπης των λαών θα γίνει με πολύ καλύτερους όρους και ακόμα καλύτερα αποτελέσματα αν ο ευρωπαϊκός νότος δράσει συντονισμένα και ενιαία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη ενός εναλλακτικού ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης – ανάτασης της χώρας σε περίπτωση που οι διεθνείς πρωτοβουλίες για μέτωπο του νότου και η ουσιαστική διαπραγμάτευση με τη τρόικα δε φέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Καμιά χώρα δε μπορεί να διαπραγματευτεί σθεναρά με τη τρόικα αν δεν έχει θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως σοβαρό ενδεχόμενο την έξοδο από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση. Μια προοπτική που έχει σοβαρές δυσκολίες, αλλά όχι ανυπέρβλητες.
Σύγχρονο Αριστερό Κόμμα ή Παλαιοκομματισμός
Οφείλω όμως να καταθέσω ότι γνώρισα στη σύντομη παρουσία μου στο ΣΥΡΙΖΑ φαινόμενα παλαιοκομματισμού. Επίσης συναντώ συχνά – πυκνά δυνάμεις της συντήρησης, συνήθως μειοψηφικές, μέσα στο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από κόμμα της αριστεράς είναι και κόμμα της Προόδου που πρέπει να υποστηρίζει το νέο και το καινοτόμο και να περιχαρακώνεται, χωρίς αποκλεισμούς και διαγραφές, από τις δυνάμεις της συντήρησης που παντού υπάρχουν. Η ανάγκη οικοδόμησης ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος είναι επιτακτική που να μη θυμίζει αρνητικές καταστάσεις όπως είναι η πρακτική των «κομμάτων μέσα στο κόμμα», χωρίς παθογένειες, πολυφωνία και σύγχυση στην εκφώνηση της πολιτικής γραμμής, κυριαρχία των μηχανισμών, εσωστρέφεια και παραγοντισμούς. Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσδιορίζεται από τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες, η χώρα. Είναι αναγκαίο το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο το νέο δυναμικό που τον στήριξε βλέποντας σε αυτόν μια δύναμη διεξόδου από την καταστροφική μνημονιακή πορεία. Πιστεύω σε μια ενιαία αριστερά, μαχητική, δυναμική μα πάνω από όλα μεγάλη που να διεκδικεί και να εναλλάσσεται στην εξουσία σε περιόδους δημοκρατίας. Επιθυμώ ένα πλουραλιστικό, μη αρχηγικό κόμμα χωρίς φράξιες και συνιστώσες μηχανισμών και εσωτερικών διεργασιών. Έχουμε ένα άφθαρτο, νέο ηγέτη και πάμπολλα αξιόλογα άφθαρτα στελέχη. Πιστεύω, ότι εφικτός στόχος σήμερα πρέπει να είναι η αυτοδυναμία και όχι απλά η πρωτιά και πως η απόδοση υπαρκτών ευθυνών στα ΜΜΕ μας αποπροσανατολίζει. Και το ΠΑΣΟΚ τα είχε μαζί του άλλα καταποντίστηκε στις προηγούμενες εκλογές. Στις επόμενες εκλογές θα δώσουμε τη μάχη των μαχών με τη ΝΔ. Όμως δε πρέπει να αλληθωρίζουμε προς τους συντηρητικούς «νοικοκυραίους» και να μετεξελιχτούμε σε κεντρώο κόμμα. Τα λάθη που έγιναν κύρια από το ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά στην τελευταία μη απεργία της ΟΛΜΕ πρέπει να μας παραδειγματίσουν και να μας πεισμώσουν. Ψηφοφόροι μας πρέπει να είναι οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι φτωχοί, αυτοί που με δυσκολία βγάζουν το μήνα, αυτοί που χρωστούν στις τράπεζες το «κεραμίδι» τους, οι απολυμένοι της ΕΡΤ και αυτοί που θα ακολουθησουν. Αυτοί φτάνουν για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Μακριά από καιροσκόπους και ισχυρούς κάθε λογής. Ας παραδειγματιστούμε από τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, της πρώιμης περιόδου. Στη θέση της τρικοματικης κυβέρνησης πρέπει να έρθει ως ηγέτης ένα κόμμα, ενιαίο Αριστερό, Δημοκρατικό, φιλοευρωπαϊκό, με εσωτερική δημοκρατία & πλουραλισμό στις απόψεις, χωρίς φράξιες και συνιστώσες. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα με καθαρό, σαφή, σύγχρονο, ενιαίο λόγο, χωρίς στρογγυλεύματα. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα μη αρχηγικό, μη παλαιοκομματικό, ικανό να αφουγκραστεί τη κοινωνία και να συμπλεύσει μαζί της.