-Είσαι η Άννα, ποια είναι η June;
June, Ιούνιος δηλαδή, είναι ο μήνας που έχω γεννηθεί και ο μήνας που σκέφτηκα πρώτη φορά ότι θα φτιάξω μόνη μου μουσική. Μετά τη διάλυση ενός σχήματος, το οποίο αποτελούνταν από εμένα και άλλη μία Άννα, σκέφτηκα το Anna Vs June περισσότερο ως μια περιγραφή της κατάστασής μου. Δεν υπήρχε το μαζί, υπήρχε το εναντίον (versus), καθώς εκείνη την περίοδο ήμουν αρκετά θυμωμένη με το πέρασμα του χρόνου και μ’ εμένα.
-Θέλεις να μου πεις λίγα πράγματα για σένα;
Γεννήθηκα και ζω στο Παγκράτι, έχοντας μετακινηθεί ενδιάμεσα εκτός Αθήνας (Ναύπλιο) και εκτός Ελλάδας (Λονδίνο και Εδιμβούργο). Έχω κάνει διάφορες δουλειές, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, από το να προσέχω ηλικιωμένους με άνοια μέχρι χειρισμό κονσόλα σε θέατρα. Σταθερός παρονομαστής τα τελευταία χρόνια ο διαθέσιμος χρόνος ώστε να μπορώ να φτιάχνω μουσική, είτε για την Anna Vs June είτε για άλλα πρότζεκτ. Πέρα από τη μουσική, που ήταν πάντα η καλύτερή μου φίλη, έχω εφτά φίλες που υπεραγαπώ και συγκατοικώ με μία από αυτές. Η μουσική και η φιλία με βοηθούν να αγαπώ τη ζωή.
-Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που θυμάσαι;
Ένας δίσκος μπόσα νόβα με τίτλο «Le Brazil reuni avec Tom Jobim,Vinicius de Morales, Toquinho, Miucha. Ao Vivi No Canecao». Θυμάμαι τη μαμά μου να κινείται σαν να είναι μες στο νερό όταν τον άκουγε. Βάζοντας αυτόν το δίσκο έμαθα να χρησιμοποιώ το πικάπ και θυμάμαι επίσης πολύ έντονα ζεστά συναισθήματα, ακούγοντας λόγια που δεν καταλάβαινα. Η ικανότητα της φωνής να ξεπερνάει το νόημα των λέξεων και η ποικιλία στη χροιά της είναι χαρακτηριστικά που ακόμα με μαγεύουν πολύ. Ο πρώτος δίσκος που ζήτησα από τον μπαμπά μου να μου αγοράσει και ήταν το πρώτο μου CD ήταν της Καίτης Γαρμπή το «Εγώ αρχίζω πόλεμο». Το είχα ακούσει πάρα πολλές φορές και το έγραφα σε κασέτες στις φίλες μου στο δημοτικό.
-Ποια είναι η σχέση σου με την παραδοσιακή μουσική;
Όπως πολλοί Έλληνες, ουσιαστικά άρχισα να ακούω ελληνική μουσική όταν ζούσα στο εξωτερικό. Γυρνώντας πίσω έκανα ένα residency στη Λευκάδα με στόχο να συλλέξω παραδοσιακά τραγούδια και να μιλήσω με ανθρώπους που σχετίζονταν με αυτά. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία που με καθόρισε κάπως. Το γεγονός ότι είχα ένα μηχάνημα με το οποίο μπορούσα να ηχογραφήσω μου άνοιξε πόρτες ώστε να γνωρίσω ανθρώπους που δεν θα γνώριζα αλλιώς και από τότε, όποτε φεύγω από την Αθήνα, προσπαθώ να μπαίνω σε αυτήν τη διαδικασία: όταν πηγαίνω σε ένα χωριό, ρωτάω αν ξέρουν ανθρώπους που τραγουδούν, για να τους γνωρίσω. Έχω ακούσει απίστευτες φωνές που μου χάρισαν με μεγάλη χαρά. Με αυτές τις εμπειρίες άρχισε να με ενδιαφέρει πολύ το πώς θα μπορούσα κι εγώ να τραγουδάω, ακούγοντας ουσιαστικά μικρότερα μουσικά διαστήματα, κι έτσι ξεκίνησα να κάνω και μαθήματα παραδοσιακού τραγουδιού.
-Τι θα παρουσιάσεις στο Skrow την Παρασκευή;
Εφτά πειραγμένα παραδοσιακά κομμάτια. Στα τέσσερα τραγουδάω, στα δύο τραγουδούν δύο άντρες που ηχογράφησα στη Λευκάδα και στη Νέα Κίο και το τελευταίο είναι ένας ικαριώτικος, ίσως η πρώτη μου πώρωση με παραδοσιακό άκουσμα. Χρησιμοποιώ μια λουπιέρα, ένα drum machine/sequencer και ένα συνθεσάιζερ. Εκτός από την επιλογή του παραδοσιακού, ήταν πολύ σημαντική η απόφαση να παίξω μουσική χωρίς υπολογιστή και καθώς τα αναλογικά μηχανήματα έχουν και υψηλό κόστος, ήθελα, και αναγκάστηκα, να περιορίσω τις επιλογές μου, να καταλάβω τι μπορώ να φτιάξω με ελάχιστα μέσα. Μου άρεσε πολύ ο περιορισμός που έβαλα στον εαυτό μου και το ότι για πρώτη φορά δεν προσπαθούσα να τελειοποιήσω κάτι μπροστά σε έναν υπολογιστή, αλλά επέλεγα με βάση του τι μπορώ να κάνω σωματικά.
-Στους στίχους του «Καύκου» μια γυναίκα ονειρεύεται πως ο εραστή της μεταμορφώνεται σε κυνηγό που σκοτώνει το αγρίμι-σύζυγο. Τι σε τράβηξε σε αυτό το τραγούδι;
Καταρχάς, στο παραδοσιακό με έχει τραβήξει πρωτίστως το μελωδικό κομμάτι και μετά το στιχουργικό. Δεν ξεκίνησα με την πρόθεση να πω ένα κομμάτι και να κρατήσω την δομή του ως έχει. Αυτό ανατράπηκε με τον «Καύκο», καθώς τα λόγια του είναι συγκλονιστικά, κατά τη γνώμη μου. Είναι μια ιστορία για ψυχανάλυση από μόνη της. Άκουσα πρόσφατα ότι ο κυνηγός συμβόλιζε την καταπιεσμένη Ελλάδα ενάντια στο αγρίμι (Τουρκία). Αυτό δεν με απασχόλησε καθόλου, καθώς θεωρώ ότι ο τρόπος που είναι δοσμένος συνδέεται απόλυτα με τη γυναικεία καταπίεση. Μου φαίνεται φοβερό πώς στην Ελλάδα ακόμα βιώνουμε καταπίεση και περιμένουμε κάποιον να μας τραβήξει μαγικά από μια κατάσταση. Νομίζω ότι το διάλεξα γιατί θα ήθελα να είμαι εγώ ο «Καύκος» μου.
Info
10 Νοεμβρίου 2017
Girlz make noiz: Venus Volcanism & In Atlas/ Anna Vs June
Skrow, Αρχελάου 5, Παγκράτι
Ώρα: 21:00
Εισιτήριο: 6- 8 ευρώ
Ακούστε το κομμάτι: