Του Στέλιου Κούλογλου
Από την Τασκένδη μέχρι το Βουκουρέστι ή το Ανατολικό Βερολίνο, στις πόλεις όπου υπήρχαν πολιτικοί πρόσφυγες του εμφυλίου, ο «Ριζοσπάστης» και όλα τα άλλα έντυπα τυπώνονταν σε δύο γλώσσες: ελληνικά και σλαβομακεδόνικα. Το σημερινό ΚΚΕ αντιτίθεται στη συμφωνία των Πρεσπών γιατί, λέει, αναγνωρίζει και χαρίζει τη μακεδονική γλώσσα στους «Σκοπιανούς».
Σε όλες τις πόλεις της προσφυγιάς, υπήρχαν δύο κατάλογοι προσφύγων: οι Έλληνες και οι Σλαβομακεδόνες. Το σημερινό ΚΚΕ αντιτίθεται στη συμφωνία των Πρεσπών γιατί, λέει, αναγνωρίζει μακεδονική εθνότητα στους Σκοπιανούς.
Ακόμη και αστοί πρώην Μακεδονομάχοι, όπως ο κ. Μέρτζος, παραδέχονται τώρα ότι η άγρια καταπίεση του ελληνικού κράτους, ιδίως της φασιστικής δικτατορίας Μεταξά, εναντίον των Σλαβομακεδόνων που ζούσαν στην Ελλάδα τους έσπρωξε να πάρουν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο, αν δεν ήταν και η αιτία για τον εμφύλιο. Το 1949, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, όταν είδε ότι έχανε τον εμφύλιο πόλεμο και χρειαζόταν στρατιώτες, τους υποσχέθηκε, στη διαβόητη 5η Ολομέλεια, την αυτοδιάθεση της (ελληνικής) Μακεδονίας.
Προς το τέλος του εμφυλίου, τότε που τα στρατοδικεία έστελναν κάθε μέρα στο εκτελεστικό απόσπασμα δεκάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, η κρίσιμη ερώτηση δεν ήταν πλέον αν αποκηρύσσουν τον κομουνισμό: «αποκηρύσσεις την 5η Ολομέλεια;».
Ο Νίκος Οικονομάκος, ήταν ένας από τους αγωνιστές που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση: «7 Σεπτέμβρη 1949 περνάω από έκτακτο Στρατοδικείο… Το θέμα ήταν η 5η Ολομέλεια τότε. ‘Ηταν το Μακεδονικό. Tο σκεπτικό της καταδίκης, ήταν να αποσπάσει μέρος του όλου της Επικράτειας. Στην απόφαση για το Μακεδονικό εγώ είχα διαφωνήσει. Θεωρούσα λάθος να δώσουμε έστω και μια πέτρα για να προσεταιριστούμε τους Σλαβομακεδόνες να έρθουν να πολεμήσουν, το θεωρούσα προδοσία. Αλλά τελικά έπρεπε να πειθαρχήσω στο κόμμα». (*)
Εκατοντάδες κομουνιστές εκτελέστηκαν για τη θέση αυτή του ΚΚΕ περί αυτονομίας της Μακεδονίας. Τώρα το ΚΚΕ οργανώνει διαδηλώσεις εναντίον της επίλυσης του μακεδονικού, παρότι το γνωρίζει πολύ καλά.
Για τον Περισσό, θα ήταν απολύτως τίμιο να αντιταχθεί στην συμφωνία επειδή θα επακολουθήσει η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αλλά να απαρνείται την ιστορία του είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Μοιάζει σαν αναδρομική δήλωση μετανοίας προς την αστική τάξη και την εθνικόφρονα δεξιά, αυτή που δεν υπέγραψαν τότε οι κομουνιστές και έχασαν τη ζωή τους.
Η δεξιά πάντα χρησιμοποίησε το μακεδονικό για να εκδώσει πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και να εισπράξει πολιτικό όφελος. Αλλά η δεξιά πάντα έτσι ήταν. Για το ΚΚΕ είναι ντροπή.
(*) Η μαρτυρία από το βιβλίο μου « Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά », εκδόσεις Εστία.