Όταν πουλούσε το θέμα, έτρεχαν οι πολιτικοί στις διαμαρτυρίες των πολιτών για τη Fraport, τώρα που βιώνουμε τις συνέπειες του ξεπουλήματος και της εξάρτησης, σιωπούν.
Υπήρχε μια περίοδος, όχι πολύ μακρινή, που οι πολιτικοί διαρκώς έκαναν δηλώσεις για τον έλεγχο του αεροδρομίου Χανίων από τη γερμανική Fraport.
Ποιος θυμάται τη διαμαρτυρία πολιτών που έγινε στο Αεροδρόμιο Χανίων στις 19 Ιανουαρίου 2016 όπου συμμετείχαν ο Αντιπεριφερειάρχης Χανίων Απόστολος Βουλγαράκης, ο Δήμαρχος Χανίων Τάσος Βάμβουκας, ο Δήμαρχος Κισσάμου Θεόδωρος Σταθάκης, ο Δήμαρχος Πλατανιά Γιάννης Μαλανδράκης, ο Δήμαρχος Αποκόρωνα Χαράλαμπος Κουκιανάκης και ο Δήμαρχος Σφακίων Γιάννης Ζερβός;
Μετά, βεβαίως, τα πράγματα άλλαξαν. Η παραχώρηση έγινε “γεγονός”. Οι δήμαρχοι πού και πού επαναλάμβαναν ότι διαφωνούσαν με αυτή την εξέλιξη.
Πραγματοποίησαν και σύσκεψη με τη Fraport η οποία τους καθησύχασε ότι τα αιτήματά τους θα εισακουστούν. Οι τοπικές αρχές, πείστηκαν.
Και ενώ οι μήνες περνάνε και γίνονται χρόνια, όλοι περιμένουν να τηρηθούν οι υποσχέσεις για “σχέδια ανάπτυξης για το αεροδρόμιο Χανίων” και σύσταση ομάδας εργασίας από την Fraport με την συμμετοχή των τοπικών φορέων, για αντικατάσταση της Ryanair με άλλες εταιρείες.
Τίποτα δεν έγινε.
Φέτος, η πτώση στην κίνηση στους μήνες από Ιανουάριο έως τέλη Μαρτίου ξεπέρασε το 50%.
Τον Μάρτη ξεπέρασε το 80% η πτώση.
Το τέλος επιβατών από 8 Απρίλη του 2019 έφτασε στα 15 ευρώ ανά επιβάτη ενώ σε όλα τα άλλα αεροδρόμια που ελέγχει η Fraport βρίσκεται στα 12 ευρώ.
Αύξηση υπάρχει και στο τέλος προσγείωσης από 2,02 ευρώ ανά τόνο σε 7,05 ευρώ ανά τόνο (!!!)
Λίγα χιλιόμετρα μακρυά, στο κρατικό αεροδρόμιο Ηρακλείου, καταγράφεται το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στον αριθμό επιβατών.
Θα περίμενε κανείς ότι αφού βρισκόμαστε και σε προεκλογική περίοδο, το θέμα του αεροδρόμιου Χανίων θα δέσποζε στη δημόσια συζήτηση, μετά και από τις τόσες αρνητικές εξελίξεις. Όμως απουσιάζει τελείως από τον δημόσιο διάλογο. Όπως και το θέμα των βάσεων.
Είναι ζητήματα, που δεν αφορούν το νομό και τον Δήμο Χανίων; Δεν έχουν επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων;
Γιατί δε συζητούνται;
Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει το κοινό στοιχείο τους: η εξάρτηση.
Βλέπετε, και στο ζήτημα του αεροδρομίου Χανίων και σε αυτό των βάσεων υπάρχει ο κυρίαρχος ρόλος του ξένου παράγοντα, και των σχέσεων εξάρτησης και υποτέλειας του ελληνικού κράτους προς αυτόν. Στο ενδιάμεσο μεταξύ αυτών των βουβαλιών βρίσκεται ο Χανιώτικος λαός.
Είναι η εξάρτηση λοιπόν που δεν επιτρέπει να μας αφορούν αυτά τα ζητήματα.
Δεν επιτρέπεται να μας αφορούν, επειδή υπάρχουν “συμβάσεις” και “συμφωνίες” με τους “συμμάχους” και “εταίρους” μας “που πρέπει να γίνουν σεβαστές”.
Όμως, το γεγονός ότι υπάρχουν συμφωνίες, δε σημαίνει ότι αυτές οι συμφωνίες που απαγορεύουν την όποια συζήτηση, δεν επηρεάζουν ποικιλοτρόπως τις ζωές των Χανιωτών.
Ο τόπος μας μπορεί να είναι ευλογημένος και πλούσιος, όμως αυτός ο πλούτος δε χαρίσθηκε, κατακτήθηκε με αγώνες.
Γι’ αυτό, και εξαιτίας των ιστορικών παρακαταθηκών του τόπου, η σημερινή σιωπή των αρχών αλλά και όλων των υποψήφιων είναι εκκωφαντική.
Και αυτό είναι πέρα για πέρα ανησυχητικό.
Γιατί καλά θα κάνουμε να το χωνέψουμε:
Δεν προοιωνίζει τίποτα θετικό για τον τόπο η εξάρτηση που γίνεται αποδεκτή ως αναπόφευκτη και δε συναντά καμία αντίσταση.
Γιατί δίχως αντίσταση, η επικράτεια του αναπόφευκτου όλο και θα μεγαλώνει. Εις βάρος της ίδιας της ζωής μας.
Δείτε πατώντας ΕΔΩ τα στοιχεία σχετικά με τα τέλη στο αεροδρόμιο Χανίων.