O Υπουργός Υγείας έκανε μία δήλωση που πέρασε περίπου στο ντούκου όμως δε θα έπρεπε. Είπε ότι “μαίνεται ένας παγκόσμιος πόλεμος για τα υλικά“.
Με μία απλή αναζήτηση στο ίντερνετ είναι ξεκάθαρο πως ένα από τα θέματα που απασχολούν τη διεθνή επικαιρότητα αναφορικά με τον κορωνοϊό είναι η μεγάλη έλλειψη ιατρικού εξοπλισμού και διαγνωστικών τεστ.
Ο λόγος είναι απλός. Όταν ο ιός εμφανίστηκε στην Κίνα η Κίνα πέρα από την τεράστια παραγωγή της χρειάστηκε εξοπλισμό και από άλλες χώρες. Τώρα ο ιός έχει μεταφερθεί σε όλο σχεδόν τον δυτικό κόσμο και οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες. Όμως ο διαθέσιμος εξοπλισμός είναι ήδη περιορισμένος. Όλες οι χώρες πλέον πρέπει να ανταγωνιστούν για την απόκτηση ενός εξοπλισμού που δεν επαρκεί για όλους.
Σε αυτό το πλαίσιο εξηγούνται οι περιορισμοί που θέτονται στις μετακινήσεις ιατρικού εξοπλισμού σε άλλες χώρες καθώς και οι κατασχέσεις ιατρικού εξοπλισμού, όπως αυτός που προχώρησε η Γερμανία που κατευθυνόταν προς Ελβετία, αυτός που από τη Γαλλία κατευθυνόταν στην Αγγλία και αυτός που από την Τσεχία κατευθυνόταν στην Ιταλία.
Σε κάποιες περιπτώσεις μετά τις έντονες αντιδράσεις των χωρών των οποίων ο εξοπλισμός κατασχέθηκε, βρέθηκε λύση και επιτράπηκε να φτάσει στον προορισμό τους. Σε άλλες πάλι, όχι. Όμως, όσο θα περνάει ο καιρός και η έλλειψη των απαραίτητων εργαλείων για να δοθεί η μάχη ενάντια στον κορωνοϊό θα μεγαλώνει τον αντίκτυπο της επιδημίας, ο ιατρικός εξοπλισμός και ο ανταγωνισμός για την απόκτησή του μπορεί να γίνει η αιτία για τη ραγδαία χειροτέρευση των σχέσεων μεταξύ χωρών.
Σε αυτό το πλαίσιο επίσης βλέπουμε την άνθηση μίας νέας μαύρης αγοράς, που αφορά τον ιατρικό εξοπλισμό.
Ιδιωτικές εταιρείες αγοράζουν μεγάλες ποσότητες μασκών και άλλου ιατρικού εξοπλισμού στοχεύοντας σε υπερκέρδη λόγω της έλλειψης που υπάρχει.
Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, συμβαίνει παντού, από την Αφρική ως την Ασία, μέχρι τις χώρες της Ευρώπης, μέχρι τις ΗΠΑ.
Οι νέοι μαυραγορίτες πουλάνε μάσκες και διαγνωστικά τεστ. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ως ότου εξευρεθεί ένας τρόπος ώστε να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, η συνεργασία μεταξύ των χωρών γίνεται δύσκολη γιατί η απόκτηση του απαραίτητου ιατρικού εξοπλισμού είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κάποιες χώρες, πιο ισχυρές, εκμεταλλεύονται την ισχύ τους για την απόκτηση των ποσοτήτων που χρειάζονται, άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα αλλά κυρίως χώρες της Αφρικής και της Ασίας, δυσκολεύονται πολύ για να αποκτήσουν αυτά που χρειάζονται.
Και κάποιες χώρες εκμεταλλευόμενες τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί ασκούν διπλωματία χρησιμοποιώντας απόθεμα ιατρικού εξοπλισμού που έχουν. Η Κίνα ασκεί τη διπλωματία της μάσκας. Τα είχαμε γράψει και στο χθεσινό μας άρθρο. Η κρίση του κορωνοϊού είναι ικανή να διαμορφώσει νέες συμμαχίες.
Είναι σε αυτό το πλαίσιο που δίνεται και η μάχη στην Ελλάδα. Και η κυβέρνηση οπωσδήποτε θα κριθεί και από την ικανότητά της είτε να ανταγωνισθεί άλλες χώρες για τον ιατρικό εξοπλισμό που δεν επαρκεί για όλες τις χώρες, είτε από την ικανότητά της να βρει λύση στο πρόβλημα σε συνεργασία με άλλα κράτη και μέσα από συντονισμένες κινήσεις αύξησης της παραγωγής να καλυφθούν οι ανάγκες.
Ακόμα και αν η παραγωγή αυτή γίνεται στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα φαίνεται ότι κάνει κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, όπως φάνηκε και με την πληροφόρηση ότι θα δίνεται η δυνατότητα σε εταιρείες παραγωγής φαρμάκων και καλλυντικών να παράγουν και αντισηπτικά, αλλά και από τις ειδήσεις για παραγωγή μασκών για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών.
Το θέμα είναι αν μέσω αυτής της διαδικασίας μπορούν να καλυφθούν όλες οι ανάγκες της χώρας όχι μόνο σε αντισηπτικά αλλά και σε μάσκες και σε διαγνωστικά τεστ. Και βεβαίως πόσος χρόνος θα χρειαστεί για αυτή την παραγωγή.
Γιατί ο χρόνος έχει σημασία. Πιέζει. Οι άρρωστοι δε σταματούν να αρρωσταίνουν και να καταλήγουν σε νοσοκομεία. Δε μπορούν να περιμένουν μέχρι το ιατρικό προσωπικό να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό προστασίας για να δώσει τη μάχη όπως πρέπει. Και ως τότε, οι εργαζόμενοι, το νοσηλευτικό προσωπικό και οι ιατροί των νοσοκομείων θα δίνουν αυτή τη μάχη δίχως προστασία. Δηλαδή, θα είναι πολύ μεγαλύτερες οι πιθανότητες να αρρωστήσουν και οι ίδιοι. Και αυτό θα δημιουργεί επιπλέον πίεση στις δομές υγείας της χώρας αφού λιγότερο προσωπικό θα αναγκαστεί να φροντίζει περισσότερους ασθενείς.
Επίσης, ο χρόνος της παραγωγής ή της εύρεσης του απαραίτητου ιατρικού εξοπλισμού προφύλαξης αλλά και των αναγκαίων διαγνωστικών τεστ, είναι ο χρόνος που παραμένουμε σε καραντίνα. Και δε μπορεί να είναι στο διηνεκές.
Η καραντίνα πρέπει να συνοδεύεται από τεστ έστι ώστε να αποτυπωθεί το μέγεθος του προβλήματος και σιγά – σιγά να επιστρέψουμε σε κάποια μορφής κανονικότητα.
Αυτή είναι η μάχη που δίνεται και διεξάγεται σε πολλά επίπεδα. Διεξάγεται στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας, διεξάγεται στην ενημέρωση, διεξάγεται, στον αγώνα της κυβέρνησης για την απόκτηση του απαραίτητου ιατρικού εξοπλισμού, στις διεθνείς σχέσεις και συμμαχίες, στην ανάγκη ευρωπαϊκών, παγκόσμιων λύσεων στο ζήτημα της επιδημίας και των συνεπειών της στις ζωές των ανθρώπων και στην οικονομία.
Και δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα.