Σήμερα η πρεμιέρα στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων ΩΡΑ 9 μ.μ.
Θεατρική διασκευή-Σκηνοθεσία: Ανθή Βασιλοπούλου
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κυριακού
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Κοστούμια: Ξανθή Κόντου
Μουσική: Γιώργος Κομπογιάννης
Χορογραφίες-Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Κυρμιζάκη
Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:
Μάρα Βλαχάκη (Ροζίτα-Παλληκάρι-Κούκλα)
Δημήτρης Δρόσος (Πατέρας-Τσαγκάρης-Ταβερνιάρης)
Γιάννης Κουκουράκης (Κοκολίκος-Φίγκαρο)
Κωνσταντίνος Κυριακού (Κουνούπης-Υπηρέτης-Κουρίτο)
Λάμπρος Παπαγεωργίου (Κριστομπίτα- Θαμώνας ταβέρνας)
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΘΕ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΩΡΑ 21:00) και ΣΑΒΒΑΤΟ (ΩΡΑ 20:00)
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ: 10 €
ΙΣΧΥΟΥΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ Ο.Γ.Α.
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ-ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ: Γραφεία Θεάτρου (Νικ. Φωκά 5-τηλ.2821044256)
Λίγα λόγια για το έργο
«Η κωμικοτραγωδία του Δον Κριστόμπαλ και της Δόνα Ροζίτας» κρατάει τις ρίζες της από την αναγεννησιακή Κομέντια ντελ Άρτε (αυτοσχέδιο λαϊκό θέατρο), που έλκει την καταγωγή της από το «καρναβάλι» (το σχολείο της σάτιρας) και τα λαϊκά πανηγύρια, όπου κλόουν, ζονγκλέρ, ξιφομάχοι, γελωτοποιοί κ.α. επιδεικνύουν την τέχνη τους. Ο Αρλεκίνος, η Κολομπίνα, ο Πιερρότος είναι γνωστοί στα παιδιά και τους μεγάλους από τις γιορτές της Αποκριάς. Είναι κλασσικοί τύποι της Κομέντια ντελ ΄Αρτε. Στο έργο του «Δον Κριστόμπαλ – Δόνα Ροζίτα», ο Λόρκα, πρόσθεσε καινούρια πρόσωπα και άλλαξε ύφος. Ξεκινά σαν μπουφόνικη κωμωδία και φτάνει μέχρι το δράμα. Ο πατέρας της Ροζίτας έχει χάσει όλα του τα χρήματα και θέλει να τα ξαναποκτήσει παντρεύοντας την κόρη του με τον Δον Κριστομπίτα, άνθρωπο βίαιο, βάρβαρο, γελοίο πλην πλούσιο, ενώ εκείνη αγαπά τον Κοκολίκο που είναι φτωχός πλην τίμιος! Ο βάρβαρος Κριστομπίτα παίρνει μέσα από τη γελοιότητά του άλλες διαστάσεις, τις διαστάσεις του πλούσιου και άδειου ανθρώπου, που ο πλούτος του δεν του φέρνει την ευτυχία, όσο κι αν αυτός νομίζει πως μπορεί να την αγοράσει…
Στην Κομέντια ντελ Άρτε υπάρχουν αμετάβλητοι χαρακτήρες με σταθερά χαρακτηριστικά. Αυτή η κωμωδία χαρακτήρων υπηρετεί την διακωμώδηση των ανθρωπίνων αδυναμιών που οι ίδιοι ενσαρκώνουν. Ο τσιγκούνης, φιλάργυρος πατέρας της Ροζίτας (γνωστός ως Πανταλόνε στην Κομέντια ντελ Άρτε), ο υπερόπτης, αλαζόνας πλούσιος Κριστομπίτα, ο δουλικός υπηρέτης του, οι ερωτευμένοι (γνωστοί ως inammorati στην Κομμέντια) όπως η Ροζίτα, ο Κοκολίκος και ο Κουρίτο που σαρκάζονται και παρωδούνται σαν πρόσωπα που είναι ξεμυαλισμένα από την ερωτική τους τρέλα και που όμως τελικά είναι περισσότερο ερωτευμένα με τον εαυτό τους παρά με το αντικείμενο του πόθου τους. Ο Κουρίτο εκπροσωπεί το στερεότυπο του Δον Ζουάν που καμαρώνει σαν παγώνι από ματαιότητα και ψεύτικο πάθος.
Οι ερωτευμένοι κάνουν show το κλάμα τους, κλαίνε και γελάνε με την ίδια ευκολία και ελαφρότητα και οι διαβεβαιώσεις της αγάπη τους συνοδεύονται από μια ελαφριά απόχρωση ειρωνείας. Γεγονός που μας αποσαφηνίζει ότι οι παραστάσεις της Κομέντια είχαν πάντα σατυρικό τόνο διακωμωδώντας άνδρες και γυναίκες.
Εδώ την τρυφερή, εύστροφη και ρομαντική Ροζίτα, τον άνετο και θρασύ Κουρίτο και το δειλό και ντροπαλό Κοκολίκο. Ο τραυλός Λιποψύχης, ο τσαγκάρης, ο δειλός ανθρωπάκος που παλεύει με τον εαυτό του και τη γλώσσα του που αδυνατεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο και κοιτάζει μόνο τη δουλίτσα του. Ο τσαρλατάνος κουρέας ο Φίγκαρο με την υποτιθέμενη, υποκρινόμενη μυστήρια δύναμη του ξυραφιού του. Ένα μικρό αφεντικό στην γειτονιά του και στην αγορά που σχολιάζει τους πάντες, προκαλεί ίντριγκες, ραδιουργίες και απάτες.
Είναι πρόσωπα και αυτά που διακωμωδούν άλλους ανθρώπινους τύπους και που στην παράσταση ενίοτε μεταμορφώνονται σε κούκλες – ανδρείκελα δίνοντάς τους μια διάσταση στα όρια του «γκροτέσκου».
Η παράσταση συνδυάζει λόγο, μελοποιημένη ποίηση του Λόρκα, εικόνες, φως και χορό, συνθέτοντας έτσι μια «μίμηση πράξεως» γεμάτη από το αδιαίρετο στοιχείο της ζωής, το γέλιο και το κλάμα. Μέσα σ’ ένα θέμα ερωτικής δοξολογίας απλό και άμεσο, μέσα σε μια ατμόσφαιρα εμψυχωμένη από ευαισθησία και μελαγχολική διάθεση όπου ο θεατής δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει μ’ αυτή τη φάρσα και τη σάτιρα ή να κλάψει μ’ αυτό το τραγικό ειδύλλιο Ροζίτας – Κριστομπίτα – Κοκολίκου, όπου τελικά η αγάπη νικάει το κακό και θριαμβεύει.
Στην παράσταση το «μιμικό» κυριαρχεί του λεκτικού. Η έκφραση του σώματος και του προσώπου εδραιώνονται πάνω στη σκηνή σκόπιμα και όχι μόνο σαν παράγωγα του διαλόγου. Η σωματική στάση και η κίνηση προηγούνται. ή έπονται από κάθε λέξη έτσι που η κωμωδία πολλές φορές παίρνει μια παράλογη πλοκή με τρελά αποτελέσματα που παραπέμπει στα σημερινά κόμικς ή στην βουβή κωμωδία στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου.
Παράλληλα με τις παραστάσεις το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κρήτης οργανώνει δωρεάν ξεναγήσεις για τους μαθητές που θα παρακολουθήσουν την παράσταση, στα πλαίσια του προγράμματος «Γνωρίζω την πόλη μου–Γνωρίζω το Θέατρό μου», σε σημαντικά μνημεία της πόλης μας, ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας από επαγγελματίες ξεναγούς. Συνδιοργανωτές στις ξεναγήσεις των μαθητών είναι η Περιφέρεια Κρήτης–Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο Δήμος Χανίων. Σημαντική βοήθεια προσφέρει και ο Συνεταιρισμός ΙΝΚΑ Χανίων.
ΧΡΥΣΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης: ΑΝΕΚ LINES
ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΔΙΚΤΥΟ ΕΡΑ-ΜΜΕ ΧΑΝΙΩΝ