Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
«Χριστός Ανέστη»
Χαιρετισμός ενότητας, επικοινωνίας, και αγάπης. Ταυτόχρονα είναι χαιρετισμός ελπίδας, αισιοδοξίας, χαράς και ζωής και μάλιστα αναστημένης και αναστάσιμης ζωής «Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι. Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται»
«Πάσχα»
Εξελληνισμένος εβραϊκός όρος που στη δική μας τη γλώσσα σημαίνει διάβαση, πέρασμα. Από τη δουλεία (της Αιγύπτου) στην ελευθερία (της ερήμου). Από τη φθορά στην αφθαρσία. Από το ανθρώπινο στο θεϊκό. Από την προσκαιρότητα στην αιωνιότητα. Από τα γήινα στα επουράνια Από το θάνατο στη ζωή. Από την ένδεια, την ανέχεια, τη φτώχεια και την πείνα στην πληρότητα της ζωής και της κοινωνίας. «Εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε: Η τράπεζα γέμεις τρυφήσατε πάντες» .
«Πάσχα»
Ορθοδόξως είναι, «η εορτή των εορτών και η πανήγυρης των πανηγύρεων». «Ευφρανέσθωσαν οι ουρανοί» Αγαλλιάσθω η γη. Θαρσείτε οι νεκροί. Χαίρεστε οι προπάτορες. Αγαλλιάσθε δικαιοι εν κυρίω. Πάντες οι εν γη ευφραίνεστε και σκιρτάτε.
«Σήμερον Χριστός ανέστη και ο αντικείμενος εχθρός του γένους μας ενικήθη. Ο χριστός ανέστη και οι απ’ αιώνος νεκροί ανέστησαν» . «Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος Χριστός εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Ι. Χρυσόστομος) «Αναστήτω ο Θεός και δαισκορπίσθητωσαν οι εχθροί αυτού» (Ακολουθία Μ. εβδομάδας) δηλαδή οι εχθροί του ανθρώπου, αυτοί που βασανίζουν και σταυρώνουν καθημερινά και διαχρονικά ον άνθρωπο. Αυτοί δεν έχουν μέλλον.
Πάσχα.
«Αυτή η ημέρα η εποίησεν ο κύριος, αγαλλιάσωμεθα και εμφραθώμεν εν αυτή (Μ. εβδομάδα) «Εποίησεν ο κύριος». Η ημέρα της λαμπρής, το Πάσχα είναι θεϊκό ποίημα, ουράνιο τραγούδι, αγγελική μελωδία χαράς και ζωής, αγαλλιάσης και ευφροσύνης. Για το πώς του εορτασμού του Πάσχα, δηλαδή για το πώς θα τραγουδήσουμε αυτό το ποίημα, μας το προσδιορίζει και πάλι ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
«Τους πτωχούς να θρέψωμεν,
τους γυμνούς να ενδύσωμεν,
τους πεινασμένους να χορτάσωμεν.
Τους διψασμένους να ποτίσωμεν,
τους ασθενείς να κοιτάξομεν,
τους φυλακισμένους να κυρβερνήσωμεν
τους ξένους να επιτηρήσωμεν
τους αμαρτωλούς να κλαύσωμεν,
τους αγίους να επαινέσωμεν
τους παλιούς να ενθυμούμασθε».
Πάσχα
«Αυτή η κλητή και αγία ημέρα», Πάσχα το μέγα και ιερότατον Χριστέ» (Μ. εβδομάδα). Είναι πράγματι κλητή, εκλεκτή και αγία αυτή η ημέρα, η ημέρα του Πάσχα γιατί αυτή την ημέρα «τριήμερος εξανέστης Αδάμ εγείρας εκ φθοράς και καταργήσας θάνατον» (Μ. εβδομάδα) «Τριήμερος εξανέστης» Ανάσταση είναι η πράξη νίκης του Θεού πάνω στο θάνατο. Όμως ότι είναι του Θεού δεν είναι μόνο του Θεού. Είναι και του ανθρώπου. Άρα η Ανάσταση είναι και νίκη του ανθρώπου πάνω στο θάνατο και λάφυρο αυτής της νίκης είναι η προσδοκία της ανάστασης, «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» (σύμβολο πίστης). Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος και το μηδέν αλλά η απαρχή της αναστάσιμης ζωής. Λυπούμαστε ανθρώπινα για τον πρόωρο ή τον αδόκητο ή τον τραγικό θάνατο προσειγών μας προσώπων, αλλά δεν κλαίμε και δεν οδυρόμαστε απεγνωσμένα, γιατί είμαστε βέβαιοι για την ανάσταση και την αιώνια ζωή. Αυτό δεν είναι θεωρητικό ή εγκεφαλικό διακύβευμα, είναι κατεξοχήν εμπειρία του αναστάντος κυρίου, «ον ακηκούομεν, ον ευρήκαμεν και ον από χείρες ημών εψηλάφισαν». «Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσεν γαρ ημάς ο του Σωτήρος ο θάνατος’, και ακόμα «ο άδης επικράνθη και γαρ ανεκρώθη» (Ι. Χρυσόστομος). Μπροστά μας ορίζοντας της ζωής διαχρονικά και αιώνια είναι ανοικτός στη διάθεσή μας. Όλη η ζωή είναι δική μας. Τη δίκη την κερδίσαμε. Ο συνήγορος υπερασπιστής μας βρίσκεται πάντοτε μαζί μας λυτρωτικός, σωστικός και αποτελεσματικός.
Πάσχα
«Πάντες απολαύσατε τον πλούτον της Χριστότητος» και «μηδείς θρηνείτω πενίαν». Η εορτή του Πάσχα είναι πράγματι εορτή απόλαυσης, χαράς και διασκέδασης. Ευχόμαστε στο μέτρο αυτό να απολαύσουμε και φέτος την εορτή του Πάσχα όλοι μας κάθε άνθρωπος κάθε τάξεως και κάθε καταστάσεως. Να ζήσουμε πασχαλινά και αναστάσιμα για μας τους ίδιους, το πρόσωπο, την ύπαρξη και τη ζωή μας. Για τα παιδιά μας που καθώς πλήττονται από την ύφεση και την ανεργία της υπαρκτής οικονομικής κρίσης, φαίνονται ως να χάνουν το κουράγιο τους, να συρρικνώνεται η ελπίδα τους για το παρόν και το μέλλον και φοβούμαστε ότι μερικά απ’ αυτά όχι λίγα ζουν κοντά στην απόγνωση, με ότι οδυνηρό συνεπάγεται αυτή. Να ζήσουν πασχαλινά και εορταστικά όλοι οι άνθρωποι που έχασαν τις εργασίες των και την περιουσία τους και βρίσκονται μετέωροι ως μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ανήμποροι να στηρίξουν τα παιδιά τους τα ίδια ή ασθενείς και ηλικιωμένους γονείς των. Για τους ανήμπορους, τους περιθωριακούς, τους αδυνάτους και τους ποικιλότροπα πάσχοντες δικούς μας και ξένους, η ευθύνη είναι εξ ολοκλήρου δική μας να ζήσουν κι αυτοί και να απολαύσουν το συμπόσιο της πίστεως και του Πάσχα. Μένει σε μας όλους το χρέος όχι μόνο να αφουγκραστούμε τις προτροπές του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού όπως καταγράφοντας παραπάνω, αλλά και να λειτουργήσουμε τις πασχαλινές παραδόσεις, τα πασχαλινά ήθη και έθιμα που εμπεριέχονται στον πολιτισμό της ελληνορθόδοξης κουλτούρας και ζωής και κατεξοχήν της φιλόξενης ορθόδοξης χριστιανικής Κρήτης, που η φιλοξενία λατρεύεται απ’ αρχής της υπάρξεως της ως θεά (Ξένιος Ζεύς) και μαζί με τις καρδιές μας να ανοίξουμε τα σπίτια μας και να καλέσουμε στο Πασχαλινό μας τραπέζι (γεύμα) έστω ένα άνθρωπο που δεν έχει κανένα να νοιάζεται γι’ αυτόν. Μην κάνουμε Πάσχα μόνοι μας. Όχι και το λέμε αυτό με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, στο εγωκεντρικό Πάσχα. Μια γλυκιά ματιά γύρω μας συμπάθειας και αγάπης είναι αναγκαία και επιβεβλημένη πασχαλινή υποχρέωσή μας και βρίσκεται στις δυνατότητές μας. «Είπωμεν και τους μισούσιν ημάς», να μιλήσουμε και σ’ αυτούς που μας μισούν. Να ανοίξουμε τον ορίζοντα της ζωής μας. «Από τη μιαν άκρη των ακριών ώσπου να πας στην άλλη» και να ανοιχτούμε οι ίδιοι προς δικούς και ξένους φίλους και εχθρούς, ομοεθνείς και αλλοεθνείς, ομόθρησκους και αλλόπιστους, πιστούς και άπιστους. Και καταλήγουμε λειτουργικά και ορθόδοξα, πάντοτε βαθιά μέσα στην πίστη μας και την ιερή παράδοσή μας με το τραγούδι του Κ. Παλαμά
«Φιληθείτε χείλη με χείλη πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι»
