Aπαλλάσσονται τα ηλεκτροκίνητα μοντέλα από τα τέλη κυκλοφορίας και ταξινόμησης και τον φόρο πολυτελείας

Η Ελλάδα προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος στον τομέα της ηλεκτροκίνησης, όπου είμαστε ουραγοί της Ευρώπης. Το πρώτο βήμα έγινε με τη δημοσίευση σε ΦΕΚ κοινής υπουργικής απόφασης, η οποία ενσωματώνει αντίστοιχες ευρωπαϊκές οδηγίες και καθορίζει μεταξύ άλλων τους όρους, τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές για την εγκατάσταση φορτιστών ηλεκτροκίνητων οχημάτων σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Το δεύτερο, που θα ακολουθήσει άμεσα, αφορά στους όρους και στη λειτουργία των φορέων εκμετάλλευσης των υποδομών επαναφόρτισης των ηλεκτρικών οχημάτων, την τιμολόγηση των υπηρεσιών τους, κλπ.

Στο πλαίσιο της ανάπτυξης της ηλεκτροκίνησης απαλλάσσονται τα ηλεκτροκίνητα μοντέλα από τα τέλη κυκλοφορίας και ταξινόμησης και τον φόρο πολυτελείας, ενώ για τα υβριδικά προβλέπεται 50% μείωση του τέλους ταξινόμησης. Είναι πάντως βέβαιο, ότι τα επόμενα χρόνια θα δημιουργηθούν επιπρόσθετα κίνητρα, όπως συμβαίνει εξάλλου και σχεδόν σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Οι στόχοι έως το 2030 για τη χώρα μας κρίνονται φιλόδοξοι, καθώς ξεκινούμε ουσιαστικά από το σημείο μηδέν. Ωστόσο, προβλέπεται ότι έως εκείνο το έτος θα είναι ηλεκτροκίνητο ένα στα δέκα επιβατηγά μοντέλα του συνολικού στόλου στην Ελλάδα. Χάρη στη χρήση ηλεκτρικών αυτοκινήτων και οχημάτων με αποδοτικότερους κινητήρες βενζίνης και πετρελαίου υπολογίζεται, ότι θα έχουμε το διάστημα 2016 – 2030 μείωση της τάξης του 9% στην κατανάλωση ενέργειας των Ι.Χ.

Ακόμη σημαντικότερη προβλέπεται να είναι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας στον κλάδο των μεταφορών, που εκτιμάται ότι θα φτάσει το 26% για το ίδιο διάστημα. Αυτό θα γίνει εφικτό με τον εκτεταμένο εξηλεκτρισμό των σιδηροδρόμων, ενώ στον κλάδο των λεωφορείων θα έχουμε μείωση της κατανάλωσης ενέργειας της τάξης του 3% χάρη στη χρήση ηλεκτροκίνητων μοντέλων.

Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί σε κατηγορίες οχημάτων με υψηλό μεταφορικό έργο, όπως είναι τα ταξί, οι εταιρείες ταχυμεταφορών, ενοικιάσεων, κλπ., καθώς το ενεργειακό και περιβαλλοντικό όφελος εξαιτίας της αυτοκίνησης είναι σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με ένα μέσο Ι.Χ., που βρίσκεται σταθμευμένο τις περισσότερες ώρες της ημέρας.