Για εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, η παραίτηση της Jacinda Ardern προκαλεί σοκ – αλλά ορισμένες γυναίκες θα σκύψουν πάνω από τα λόγια της με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Με τη γοητεία και την ηγετική φιλοσοφία της ριζωμένη στην ευγένεια, η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας έχει κερδίσει ευρεία δημοτικότητα. Πολλοί από τους θαυμαστές της είναι γυναίκες, οι οποίες παρακολούθησαν μανιωδώς το ταξίδι της από νέα πρωθυπουργό μέχρι την εργαζόμενη μητέρα και την βλέπουν ως πρότυπο.
Η Άρντερν δεν είναι η μόνη εξέχουσα προσωπικότητα που έγινε είδηση τα τελευταία χρόνια ανακοινώνοντας την απόσυρση της λόγω εξουθένωσης. Πριν από αυτοί είχαν προηγηθεί οι Naomi Osaka, Ash Barty και Virat Kohli αλλά και επιχειρηματίες όπως ο Τζέιμς Πάκερ.
Αλλά η Άρντερν κατέχει επίσης αυτή την πολύ σπάνια θέση να είναι εργαζόμενη μητέρα ενώ ηγείται μιας χώρας. Γέννησε ενώ βρισκόταν στην εξουσία, μόνο η δεύτερη παγκόσμια ηγέτης που το έκανε μετά την Πακιστανή Μπεναζίρ Μπούτο.
Από πολλές απόψεις, ήταν μια ακραία δοκιμαστική περίοδος όπου έπρεπε να εξισορροπήσει μεταξύ εργασίας και οικογένειας. Αλλά πίσω από την παραίτησή της υπήρχαν σαφώς και πολιτικοί παράγοντες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Η παραίτησή της έρχεται εν μέσω αυξανόμενων πολιτικών αντιθέσεων, με τα ποσοστά αποδοχής της να πέφτουν καθώς οι ανησυχίες των Νεοζηλανδών αυξάνονται για το κόστος ζωής και τα ποσοστά εγκληματικότητας.
Είναι πάντα δύσκολο να παραμένεις στην κορυφή, αλλά η θητεία του Άρντερν έχει δει πολλές προκλήσεις: οδήγησε τη χώρα μέσα στην περίοδο της πανδημίας, ήταν η πρωθυπουργός την όταν συνέβη μια φρικτή εγχώρια τρομοκρατική επίθεση και μια ηφαιστειακή έκρηξη. Η Άρντερν σημείωσε στην ομιλία της την Πέμπτη τις «σταθερές και βαριές» αποφάσεις που αντιμετώπισε.
Χρειάστηκε επίσης να αντιμετωπίσει τον έντονο δημόσιο έλεγχο καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της, από την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης της λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της έως την απόφασή της να πάρει έξι εβδομάδες άδεια μητρότητας, η οποία πυροδότησε συζήτηση για το αν ήταν πολύ μικρή αυτή η περίοδος.
Για λίγο, φαινόταν αποφασισμένη να το αντιμετωπίσει κατάματα.
«Πάντα περίμενα, δεδομένου ότι η Νεβή είναι ακόμα τόσο νέα και τόσο μικρή, ότι θα υπήρχε μια πραγματική ένταση ανάμεσα στο να βεβαιωθώ ότι κάλυψα όλες τις ανάγκες της και φυσικά τις ευθύνες μου. Αλλά είμαι σίγουρη για όλη την υποστήριξη που λαμβάνω. Είμαι πολύ τυχερή που το έχω, σίγουρα θα το κάνουμε να δουλέψει», είχε πει στους δημοσιογράφους εκείνη την εποχή.
Ήταν επίσης χαρούμενη που μοιράστηκε τις γονεϊκές της ταλαιπωρίες στα social media, από τον αγώνα να ψήσει την τέλεια τούρτα γενεθλίων για την κόρη της, μέχρι όταν βρήκε ένα λεκέ από μωρουδίσια πάνα στο σακάκι της αφού πέρασε τη μέρα σε συναντήσεις.
Αλλά τελικά, ήταν το ανθρώπινο ψυχολογικός κόστος του υψηλού πολιτικού αξιώματος που κατείχε που ανέφερε στο πιο συναισθηματικό μέρος της ομιλίας παραίτησής της.
“Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι. Δίνουμε ό,τι μπορούμε, για όσο διάστημα μπορούμε, και μετά είναι καιρός να φεύγουμε”, είπε η Άρντερν, με τη φωνή της να κλονίζεται. “Και για μένα, είναι καιρός… Ξέρω τι χρειάζεται αυτή η δουλειά και ξέρω ότι δεν έχω πια αρκετά στη δεξαμενή για να το κάνω σωστά.”
Μίλησε για το πώς ήθελε να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά της, καθώς είχαν «θυσιάσει τα περισσότερα από όλους μας». Είπε ότι ανυπομονούσε να «είναι εκεί» για την κόρη της όταν αρχίσει το σχολείο και είπε στον σύντροφό της Clarke «…κι ας παντρευτούμε επιτέλους».
Πολλοί ήλπιζαν να τη δουν να συνεχίζει να χαράζει ένα μονοπάτι και θα απογοητευτούν που δεν μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω, αλλά αναμφίβολα θα έχουν επίσης συμπάθεια για τη δύσκολη θέση της.
Στην απόφασή της υπάρχει βέβαια πολιτικός υπολογισμός.
Είχε μια μετεωρικήή άνοδο στην εξουσία που τροφοδοτήθηκε από τη «Jacinda-mania» , αλλά ο έρωτας της Νέας Ζηλανδίας μαζί της έχει έκτοτε μειωθεί καθώς η κυβέρνησή της αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τις μετα-πανδημικές οικονομικές προκλήσεις, όπως το αυξανόμενο κόστος ζωής και τη βαθύτερη κοινωνική ανισότητα.
Μόλις πριν από εβδομάδες, το ποσοστό αποδοχής της έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Αύγουστο του 2017 – λίγο πριν γίνει Πρωθυπουργός – καθώς το Εργατικό της κόμμα γνώρισε επίσης φθίνουσα δημοτικότητα.
Παρά τις αρνήσεις της, η κίνηση της Άρντερν μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως μια έξυπνη απόφαση η παραίτησή της για να σώσει το κόμμα της και να αποφύγει μια προσωπική ταπεινωτική ήττα στις επερχόμενες εκλογές ως νυν πρωθυπουργός.
Μερικοί από τους επικριτές της που πανηγυρίζουν την αποχώρησή της την κατηγορούν ότι χρησιμοποίησε την εξουθένωσή της ως δικαιολογία για να σώσει ό,τι έχει απομείνει από την πολιτική της φήμη.
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για επαγγελματική εξουθένωση ή αποχώρηση από μια δύσκολη πολιτική κατάσταση, ή και τα δύο, ορισμένοι θα δουν αναπόφευκτα την αποχώρησή της ως μια ισχυρή δήλωση ότι είναι σημαντικό να θέτεις όρια και να σεβόμαστε τα προσωπικά όρια.
Η ίδια η Jacinda Ardern είπε το 2018:
«Δεν είμαι σε καμία περίπτωση η πρώτη γυναίκα που ασχολείται με πολλαπλές εργασίες και από την άποψη ότι είμαι γυναίκα στην πολιτική, υπάρχουν πολλές γυναίκες που χάραξαν έναν δρόμο και σταδιακά οδήγησαν τον δρόμο για να μπορέσουν να το κάνουν εφικτό. για να κοιτάξουν οι άνθρωποι τον χρόνο μου στην ηγεσία και να σκεφτούν, ναι, μπορώ να κάνω τη δουλειά και να γίνω μητέρα».