ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ 2085 – μία ιστορία αρνητικού φουτουρισμού (και πολιτικής επικαιρότητας)

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

 «Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα»

Ναζίμ Χικμέτ

 

Ένα  εκκωφαντικό μπαράζ  εκρήξεων  διαλύει τα κτίρια που με περιτριγυρίζουν, ενώ οι διώκτες που με είχαν περικυκλώσει εξαϋλώνονται. Μου φάνηκε πως πριν τις εκρήξεις είδα ακτίνες από τον ουρανό. Λέιζερ; Ποιος έχει τα λεφτά να χρησιμοποιεί ένα τέτοιο όπλο στις μέρες μας; Οι ακτίνες έπεσαν ακριβώς πάνω στους διώκτες μου, αρκετά κοντά για να με τυφλώσουν στιγμιαία και αρκετά μακριά για να επιβιώσω. Είναι η δεύτερη φορά που τη γλυτώνω έτσι σε μία μέρα. Πρώτα ήταν ο πύραυλος που ανατίναξε τη Βουλή, τώρα αυτό.

Αρχίζω και προχωράω για να φύγω από το αδιέξοδο, το οποίο έχει γεμίσει χαλάσματα από τις εκρήξεις. Απορώ που δεν έχω καταπλακωθεί. Ακούω εκρήξεις σε κοντινή απόσταση. Το απέναντι ψηλό κτίριο διαλύεται και τα φλεγόμενα χαλάσματα εκσφενδονίζονται σε μεγάλη απόσταση. Αρχίζω και τρέχω. Με κυριεύει ο πανικός. Η μία έκρηξη διαδέχεται την άλλη. Αυτοκίνητα, αγάλματα, κτίρια γίνονται σκόνη. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί. Σε τέτοια συχνότητα βομβαρδισμό και με τέτοια ακρίβεια χτυπημάτων. Ακτίνες λέιζερ σαν χρυσοπράσινες κλωστές πέφτουν από τον ουρανό και σε κλάσματα δευτερολέπτων τα διαλύουν όλα. Χάνομαι στον πανικό. Όλοι έχουν ένα σημείο που σπάνε, ανεξαρτήτως εμπειρίας.

Σηκώνω το κεφάλι πάνω. Ιπτάμενοι δίσκοι ακριβώς όπως στις παλιές ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Τώρα σκέφτομαι ότι τα έχω δει όλα. Μια κοπέλα τρέχει δίπλα μου πανικόβλητη. Πάνω της έχει κολλημένη επιγραφή: «Εβραία πόρνη». Τυχερή, όπως εγώ, τη γλύτωσε τελευταία στιγμή. Μία ακτίνα πέφτει πάνω της και η κοπέλα εξαϋλώνεται. Τελικά όχι και τόσο τυχερή μετά απ’ όλα αυτά. Συνεχίζω να τρέχω. Φωνάζω και εγώ πανικόβλητος, όπως όλοι άλλωστε. Βλέπω έναν καθεδρικό ναό που οι νεοπαγανιστές κυρίαρχοι αυτής της πόλης είχαν μετατρέψει εκδικητικά σε «Bordello». Μία ακτίνα διαλύει εκκωφαντικά το ναό. Τα χαλάσματα πετάγονται δεξιά κι αριστερά. Με πλακώνουν κι εμένα. Τελευταία εικόνα πριν λιποθυμήσω: ανάμεσα στον πανικόβλητο κόσμο βλέπω ένα μαρμάρινο άγαλμα κοπέλας να περπατά. Τα πάντα καταρρέουν και η λογική μαζί. Τα πάντα χάνονται. Σκοτεινιάζει ο κόσμος γύρω μου.

Τελευταία σκέψη:« Δε θα πάω με τη Μαρία στον πύργο του Άιφελ».

Είμαι στη Θεσσαλονίκη. Κοιτάζω τα έξη λιοντάρια-αγάλματα. Το ένα γυρνάει το κεφάλι του και με κοιτάζει. Γιατί μετακινήθηκε κάτι που έχει φτιαχτεί για να είναι για πάντα αιώνιο και ακίνητο; Ο κόσμος γύρω μου καταρρέει και βρίσκομαι απότομα σε ένα λιβάδι καταπράσινο. Μια ομάδα λύκων έρχεται προς τα ’μενα.

Δε φοβάμαι αρχικά, καθώς πιστεύω ότι σαν άνθρωπος δεν έχω να φοβηθώ τίποτα από τα ζώα εκείνα. Αρχίζω να τρέχω αλλά καταλαβαίνω ότι είμαι ένα πρόβατο και όχι πλέον άνθρωπος. Δεν μπορώ να πάω πουθενά καθώς οι λύκοι είναι πιο γρήγοροι από τα πρόβατα. Οι λύκοι πλέον αρχίζουν να με δαγκώνουν και σιγά σιγά, ενώ είμαι ακόμα ζωντανός με τρώνε. Ξυπνάω.

Έχω καταλάβει ότι είμαι χτυπημένος. Μετακινώ σιγά σιγά τα χαλάσματα από πάνω μου. Σηκώνομαι, και ενώ είμαι μέσα στα αίματα, καταλαβαίνω ότι δεν έχω σπάσει τίποτα. Μπροστά μου τα πάντα είναι ισοπεδωμένα. Χάος. Επιζώντες δίπλα περιφέρονται σαν αποβλακωμένοι. Σκέφτομαι τη Μαρία. Θα την ξαναβρώ ποτέ; Περιφέρομαι και εγώ σαν αποβλακωμένος. Σαν ζόμπι. Έχει ξημερώσει. Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια μέρα. Χτες το πρωί ήμουν ακόμα Αθήνα.

Μέσα από τους καπνούς των εκρήξεων βλέπω μία ομάδα να κατευθύνεται προς το μέρος μας. Μας σημαδεύουν με περίεργα όπλα. Έχουν κάτι νοσηρό. Κάτι τρομακτικό. Εξωγήινοι. Οδηγούμαστε αιχμάλωτοι. Μας μαζεύουν σε μία μεγάλη πλατεία. Είμαστε πολλοί εδώ. Τα πάντα γύρω μας είναι καμένα. Το φωτισμένο Παρίσι δεν υπάρχει πια. Κοιτάμε όλοι σαν αποχαυνωμένοι τους φύλακές μας. Ερπετοειδή όντα φρικαλέα μας σημαδεύουν με όπλα, που αντί για μολύβι στέλνουν ακτίνες λέιζερ. Οι θριαμβευτές, οι νικητές της ανθρωπότητας. Εξωγήινοι! Το 2065 ήταν οι λυκάνθρωποι. Το 2085 όντα από άλλο πλανήτη. Σκέφτομαι τους Ευρωπαίους πολίτες. Μεγάλωσαν μέσα στο στυγνό ρεαλισμό. Σημασία είχε μόνο το χρήμα. Τα τελευταία είκοσι χρόνια όλα έχουν ανατραπεί. Τα πάντα πλέον είναι δυνατά.

Κάποιος από την πολυπληθή ομάδα των αιχμαλώτων προχωρά μπροστά. Βγάζει ένα σταυρό και τον δείχνει στους εξωγήινους. Μία ακτίνα λέιζερ τον εξαϋλώνει αμέσως. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο για τους υπόλοιπους. Παρατηρώ τους εξωγήινους κατακτητές. Δύο μέτρα ύψος, ομοιόμορφοι και επιβλητικοί. Στρατός σαρωτικός. Πράσινα ερπετοειδή με βλοσυρά κόκκινα μάτια. Φοράνε όλοι μαύρες στολές, από περίεργο υλικό, εφαρμοστές απόλυτα στα σώματα τους. Μου θυμίζει βινύλιο το υλικό αλλά ποιος ξέρει τι είναι.Aναρωτιέμαι αν ξαναδώ ποτέ τη Μαρία. Κοιτάζω δεξιά κι αριστερά μήπως είναι στους επιζώντες. Πουθενά. Περνά η ώρα. Φέρνουν κι άλλους. Έχει φτάσει πια το μεσημέρι. Ακούω ξαφνικά: «Έκτορα». Γυρνάω και κοιτάζω. Είναι η Μαρία. Τρέχω και την παίρνω αγκαλιά. Μια αγκαλιά που κράτησε μόνο δευτερόλεπτα. Ξαφνικά ριπές από τα λέιζερ στέλνουν πανικό και θάνατο δίπλα μας. Ο ένας μετά τον άλλον οι αιχμάλωτοι εξαϋλώνονται. Ένα κοριτσάκι δίπλα μου κλαίει και φωνάζει τη μαμά του. Εξαϋλώνεται. Κρατάω τη Μαρία σφιχτά και αρχίζουμε να τρέχουμε. Μέχρι που το χέρι που κρατούσα δεν υπάρχει πια. Η Μαρία πέθανε.

Μία ακτίνα την κτύπησε. Μένω να κοιτάζω αποσβολωμένος το κενό δίπλα μου. Είμαι τόσο σοκαρισμένος που δεν μπορώ ούτε να ουρλιάξω από την οργή. Οι εξωγήινοι σταμάτησαν όταν είχαμε μείνει το ένα δέκατο από τους αιχμαλώτους. Μας οδηγούν σε έναν ιπτάμενο δίσκο για να επιβιβαστούμε. Έχει σχήμα σφαιρικό, όπως στις παλιές ταινίες. Όλα είναι περίεργα σαν να παίζω σε τέτοιες ταινίες που γυρίστηκαν πριν εκατό χρόνια. Ο δίσκος απογειώνεται κάθετα.« Πού να πηγαίνουμε;» αναρωτιέμαι.« Σε ξένο πλανήτη;» Ποιος ξέρει. Ακόμα σκέπτομαι τη Μαρία. Πάει και αυτή, όπως η κοπέλα μου στην Αθήνα. Όπως τόσος κόσμο που αγάπησα και τώρα είναι νεκροί. Νεκροί όλοι τους. Τουλάχιστον η Μαρία έζησε τον παράδεισο στα παιδικά της χρόνια. Εγώ; Μια ζωή στη μιζέρια.

Έχει περάσει μία βδομάδα. Οι ερπετοειδείς εξωγήινοι μας έφεραν σε κάτι που μοιάζει με στρατόπεδο. Φοβόμουν κανένα διαστρικό ταξίδι ,αλλά ακόμα στη Γη είμαστε. Μας άφησαν εδώ κι από τότε δεν έχω ξαναδεί εξωγήινο. Φύλακές μας εδώ είναι γήινοι που είναι αμίλητοι, και δεν απαντάνε σε καμία ερώτηση. Εγώ έχω χάσει κάθε διάθεση για ζωή.« Τα πάντα είναι αλλόκοτα», σκέφτομαι.« Παρανοϊκά». Συλλογίζομαι τους γήινους φύλακές μας. Είναι συνεργάτες των εξωγήινων; Κάπου είχα ακούσει για μια θεωρία συνωμοσίας, ότι τη Γη δηλαδή θα την κατακτούσαν εξωγήινοι με τη βοήθεια ανθρώπων. Την ιστορία όμως αυτή την είχα ακούσει πριν πολλά χρόνια και δε θυμάμαι πια λεπτομέρειες. Στο τέλος της βδομάδας μας μαζεύουν όλους, άντρες και γυναίκες, στο προαύλιο του στρατοπέδου. Οι φύλακες, μας διατάζουν να στοιχηθούμε. Οι φύλακες δείχνουν πιο φιλικοί.

Ένα ολόγραμμα εμφανίζεται μπροστά μας. Κοιτάμε όλοι σαν χαζοί. Σοκ! Οι ηγέτες και ηγέτιδες της Ε.Ε., που είχαν εξαφανιστεί μία δεκαετία, τώρα μας κοιτάνε μέσα από την οθόνη. Μία ηγέτιδα  παίρνει το λόγο. Είναι κοντά στα 50. Τη θυμάμαι από παλιά. Από την εποχή που έβγαινε και έλεγε για ’μένα· ότι ήμουν ήρωας και άλλα τέτοια, το 2065. Δεν έχει γεράσει καθόλου από τότε, χάρη στις πλαστικές. Η κάμερα κάνει ζουμ στο πρόσωπό της.

«Χαίρετε Ευρωπαίοι και Ευρωπαίες!

Νομίζατε ότι η Ε.Ε. πέθανε το 2075. Αυτό θέλαμε εμείς, οι πιστοί σας ηγέτες, να πιστέψετε. Όπως έλεγε και ένας μεγάλος στρατηγός του ένδοξου παρελθόντος:« Ένα βήμα πίσω, δύο βήματα μπροστά». Όταν είδαμε, ότι η μάχη ήταν αβέβαιη, ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες έχασαν την πίστη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα Ευρωπαϊκά ιδεώδη, επιλέξαμε την υποχώρηση. Σ’ εκείνη τη φάση, παρά το ότι είχαμε συντρίψει τους «Μάγους», κατανοήσαμε, με τη μελέτη της Ψυχοιστορίας, ότι δεν μπορούσαμε να νικήσουμε τις ιδεολογικοπολιτικές Σέχτες. Έτσι, με μυστικό σχέδιο, εκατοντάδες χιλιάδες που ανήκαμε στην άρχουσα τάξη, εγκατασταθήκαμε στην Ανταρκτική, σε υπόγειες πολιτείες, που είχαν κτιστεί γι’  αυτό το σκοπό, απ’ όπου ετοιμάζαμε την αντεπίθεσή μας. Χρησιμοποιώντας την Ψυχοϊστορία  και τα συμπεράσματά της, αποφασίστηκε ότι τώρα είναι η ώρα για να ξαναχτυπήσουμε. Πολλοί φιλόσοφοι έχουν μιλήσει διαχρονικά για το τέλος του κόσμου. Κανείς όμως δεν τόλμησε να φανταστεί το τέλος του καπιταλισμού. Το τέλος της Ε.Ε.

Ο ιδεολογικός τρόμος που είχε εξαπλωθεί παντού στην Ευρώπη ήταν ο καλύτερος μας σύμμαχος. Οι ιδεολογικές συγκρούσεις των Σεχτών, μας προετοίμαζαν το έδαφος να επιστρέψουμε σαν σωτήρες, σαν απελευθερωτές.

Θα αναρωτιέστε που εξηγείται όλος αυτός ο ζήλος του Ευρωπαίου για τις ιδέες, την πολιτική και τη θρησκεία; Γιατί εγκατέλειψαν τα παλιά καλά και ακίνδυνα ιδεώδη της Ε.Ε. για το θεό Απόλλωνα, τον Χριστό ή τον Μαρξ; Η απάντηση είναι απλή. Επιβάλαμε από το 2010 πλύση εγκεφάλου στους Ευρωπαίους πολίτες. Η μέθοδος ήταν η ψυχοτρονική. Εκπέμπαμε από τηλεοπτικές συσκευές και υπολογιστές ψιονικά κύματα που απενεργοποιούσαν το συγκεκριμένο κομμάτι του εγκεφάλου στο οποίο παράγονται οι ιδέες. Η επιχείρηση ονομαζόταν ‘Κόκκινη νύχτα πάνω από την Ευρώπη για την ψηφιακή γενιά’. Το κομμάτι αυτό, αφού νεκρώνονταν, επαναδραστηριοποιούνταν  πάλι από ’μάς. Οι πομποί μας εκπέμπανε ψιονικά κύματα, που κατεύθυναν τη σκέψη σε βολικά για την επιβίωση της Ε.Ε. πράγματα: καταναλωτισμός, σεξ, κυνήγι για καριέρα, υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής των μη πολιτών κλπ. Έτσι διαμορφώναμε τους Ευρωπαίους πολίτες, για το καλό τους φυσικά. Μερικοί ξέφευγαν λόγω εξυπνάδας ή τυχαιότητας. Γενικά υπήρξε  αδυναμία των  ψυχοτρονικών επιστημόνων να παράγουν τα τέλεια κύματα Ευρωπαϊσμού. Μάλιστα οι άνθρωποι που είχαν παιδικά τραύματα ήταν πιο δύσκολο να κατευθυνθούν από τα ψιονικά κύματα. Παρέμεναν ανεξέλεγκτοι. Και υποψιασμένοι. Για να πετύχαινε όμως το σχέδιο, σύμφωνα πάντα με τους ψυχοτρονικούς επιστήμονες, έπρεπε να έμενε στο σκοτάδι, να έμενε ένα κρυφό σχέδιο. Να συνέχιζε ο κόσμος να πιστεύει στην ελευθερία βούλησης. Το ονειρικό για εμάς θα ήταν βέβαια το απόλυτο κενό σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο. Όμως αυτό δε θα μπορούσε να γίνει κατευθείαν.

Έτσι επιτρέψαμε την ύπαρξη της θρησκεία (σε χαλαρή μορφή βέβαια) και μίας ακίνδυνη πολιτικής μορφής για εμάς-του σοσιαλισμού- ώστε να μην υποψιαστούν αυτοί που δεν είχαν εξευρωπαϊστεί το ψυχοτρονικό σχέδιο. Για να πετύχει, έπρεπε να μείνει στη σκιά. Πάραυτα από το ψυχοτρονικό σχέδιο πολλοί ξέφευγαν. Ειδικά στα γκέτο, δεν είχαμε και λίγες εξεγέρσεις. Τα αποτελέσματα όμως ήταν σε γενικές γραμμές ευεργετικά.

Αυτή η κοινωνική μηχανική όμως πέθανε απότομα το 2065.Οι “Μάγοι’’ καταστρέφοντας τις πόλεις το 2065, κατάστρεψαν τυχαία ή επίτηδες και τα εργαστήρια όπου παράγονταν τα κύματα που στελνόταν σε όλες τις Ευρωπαϊκές τηλεοράσεις. Το κομμάτι του εγκεφάλου που είχε ουσιαστικά νεκρωθεί, άρχισε απότομα να υπερδραστηριοποιείται. Φαίνετε  λοιπόν πως , ό,τι έχασε τόσα χρόνια, βιάζονταν να το αποκτήσει μέσα σε λίγες μέρες: μια ιδεολογική ταυτότητα! Ήταν κάτι που δεν το είχαμε προβλέψει. Ο εγκέφαλος με το ψυχοτρονικό σχέδιο δεν αχρηστευόταν, αλλά έμενε ουσιαστικά σε ανενεργία. Επίσης, όταν οι Ευρωπαίοι πολίτες κατάλαβαν τα ψέματα που είχαμε πει για τους “Μάγους” και τις εξεγέρσεις τους, τους κατέκλυσε ο τρόμος. Ο τρόμος του κενού. Έτσι, για να πολεμήσουν αυτό το κενό που είχαν δημιουργήσει τα 55 χρόνια ιδεολογικής διαμόρφωσης, ασπάστηκαν οποιαδήποτε ιδέα προσφερόταν και πολεμούσαν για αυτήν. Δεν εγκαταλείπεις μία ακραία ιδέα, παρά μόνο για να ασπαστείς κάτι άλλο ακραίο. Δεν εγκαταλείπεις τον Ευρωπαϊσμό, παρά μόνο για να ασπαστείς κάτι ακραίο. Οι νέες εξελίξεις όμως, άλλαξαν τον εγκέφαλο, σε σημείο που οι ψυχοτρονικοί πομποί μας αχρηστεύθηκαν. Έπρεπε οι επιστήμονές μας να εργαστούν σκληρά για να δημιουργηθούν τα νέα κύματα ψυχοτρονικού Ευρωπαϊσμού που θα είναι κατάλληλα για τον σύγχρονο εγκέφαλο. Βέβαια μόνο αυτό δεν είναι αρκετό. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η ψυχοτρονική πρέπει να συνοδεύεται και από τις μεθόδους που εφάρμοζε η εξουσία πριν τη δημιουργία του ψυχοτρονικού σχεδίου: προπαγάνδα των ΜΜΕ, εξόντωση του διαφορετικού, υλικές απολαβές στους πιστούς, μιλιταρισμός κλπ. Το σύνολο όλων αυτών είναι αυτό που ονομάζουμε Ψυχοϊστορία, μία μορφή κοινωνικής μηχανικής. »

Παρά την πειθαρχία που βλέπω στους δίπλα μου, αρχίζω να γελάω σαν παρανοϊκός. «Όχι πάλι», σκέφτομαι.« Όχι πάλι αυτοί οι μπάσταρδοι.»

«Ο καλύτερος τρόπος για να επιστρέφαμε αποτελούσε το τωρινό  τέχνασμα. Μελετώντας την ψυχοϊστορία και πως αυτή εφαρμόστηκε διαχρονικά από την εξουσία, ανακαλύψαμε ποια θα ήταν η ιδανική επιστροφή: στην επιστημονική φαντασία, η εισβολή των εξωγήινων αποτελεί το πιο συνηθισμένο μοτίβο. Και αυτό γιατί εκφράζει έναν από τους πιο ισχυρούς φόβους του ανθρώπου. Είναι κάτι που παραλύει τον άνθρωπο. Το φόβο αυτό τον χρησιμοποιούσε ανέκαθεν η εξουσία για έμμεση προπαγάνδα. Οι Η.Π.Α. παλιά χρησιμοποιούσαν τους Αρειανούς -Άρης ο κόκκινος πλανήτης-  στις ταινίες της εποχής για να τους παραλληλίσουν με τους Σοβιετικούς-τους κόκκινους, τους κομουνιστές-. Επίσης η προπαγάνδα των ακροδεξιών πριν καμία εκατοσταριά χρόνια υποστήριζε ότι εξωγήινοι μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους ελέγχουν κρυφά τις Η.Π.Α. και την Ε.Ε.

Μια επέλαση UFO πάνω από την Ευρωπαϊκή ήπειρο ήταν ό,τι έπρεπε για να τρομάξουμε και να σοκάρουμε τον κόσμο. Σιγά σιγά οι άνθρωπο θα ενωθούν και θα ξεπεράσουν τους ιδεολογικούς διαχωρισμούς για να νικήσουν τους εξωγήινους. Οι εξωγήινοι βέβαια είναι ρομπότ που μας υπηρετούν. Εμείς θα εμφανιστούμε την κατάλληλη στιγμή για να σαρώσουμε τα “εξωγήινα” στρατεύματα.

Οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά σφαιρικά αεροσκάφη κάθετης απογείωσης. Οι στρατιωτικοί μας χρόνια τώρα είχαν αναπτύξει αυτό το όπλο για πολεμικούς σκοπούς. Τώρα μεταμφιεσμένο σε UFO μας προσφέρει μεγάλη βοήθεια. Εννοείται ότι δεν μπορεί να βγει καν στο διάστημα. Ίσως ακούγεται κιτς, αλλά μην ξεχνάτε ότι οι επιβλητικές σβάστικες τεραστίων διαστάσεων που κοσμούσαν τις συγκεντρώσεις των Ναζί ήταν φτιαγμένες από χαρτοπολτό. Σημασία έχει να κάνεις τη δουλειά σου. Και εμάς η δουλειά είναι να προστατεύουμε τον πολίτη από τον κακό του εαυτό.

Η κατάκτηση του διαστήματος ήταν μέσο άσκησης της γεωπολιτικής εδώ και πολλά χρόνια. Θυμηθείτε την ψεύτικη κατάκτηση του Φεγγαριού το μακρινό 1969. Τι αντίκτυπο είχε στις μάζες; Την ισοπέδωση της Ε.Σ.Σ.Δ. και την κυριαρχία των Η.Π.Α. στις συνειδήσεις των αμόρφωτων πολιτών. Δε θα σταθούμε μόνο εκεί όμως. Την ώρα που ξεκινά η μάχη ενάντια στους εξωγήινους κατακτητές μπαίνει σε λειτουργία ξανά το ψυχοτρονικό σχέδιο. Η ονομασία του: “Νέος Αστικός Πόλεμος”. Είμαστε εδώ για να σώσουμε τον Ευρωπαίο από τον εαυτό του».

Τον λόγο παίρνει τώρα ο «θρυλικός» στρατηγός Εντ Γουντ:

«Θα αναρωτιέστε γιατί εσείς δεν εκτελεστήκατε σαν τους άλλους.  Ας τα πάρουμε από την αρχή». Μιλούσε νωχελικά ο στρατηγός, με μία σαρδόνια ηρεμία χαραγμένη στο παιδικό (παρά το ότι ήταν μεσήλικας) του πρόσωπο. «Κτυπήσαμε μέσω των UFO μόνο τα μέρη όπου ο ιδεολογικός πόλεμος ήταν έντονος: Παρίσι, Αθήνα, Ρώμη, Μόσχα και Λονδίνο. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι άκουσαν μόνο για τους εξωγήινους. Έτσι είναι και πιο πειστικό. Όταν δε βλέπεις κάτι στις μέρες μας, το πιστεύεις πιο εύκολα.

Όσο για τις εκτελέσεις , τόσο από τον αέρα με τις ακτίνες λέιζερ από τα UFO, όσο και στην επιφάνεια από τα ρομπότ εξωγήινους, αυτές έγιναν τηλεκατευθυνόμενα από έναν κεντρικό υπολογιστή. Εκεί έχουμε αποθηκεύσει τα δεδομένα των ‘‘πιστών’’ Ευρωπαϊστών: δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί , στρατιωτικοί κλπ. που δεν μπορέσαμε να πάρουμε στην Ανταρκτική, αλλά τώρα μας χρειάζεστε για να επιβάλετε όταν έρθει η ώρα την τάξη. Όλοι ήσασταν φακελωμένοι (κόρες ματιών, DNA, ύψος κλπ.) για τα καλό σας. Κάθε εικόνα λοιπόν ανθρώπου στέλνονταν αυτόματα από τα ρομπότ και τα UFO στον κεντρικό υπολογιστή, που επεξεργαζόμενος τα στοιχεία  από τις εικόνες αποφάσιζε αν ο άνθρωπος ανήκε στη λίστα των ευρωπαϊστών ή αν θα πέθαινε». Άρα σκέφτηκα δεν ήταν τυχαίο ότι δεν με χτύπησαν οι λέιζερ ακτίνες· σε αντίθεση με τους διώκτες μου στη Μονμάρτρη.

«Ακόμα και αν κάποιος από εσάς μας προδώσει και προσπαθήσει να πει την αλήθεια η απάντηση είναι απλή. Ο κόσμος δε θα ακούσει. Εμείς έχουμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία : εικόνες από δορυφόρους που δείχνουν ανύπαρκτα UFO που καταφθάνουν από κάποιο ξένο γαλαξία, την τηλεόραση της μελλοντικής Ε.Ε. που θα δείχνει τις επικές μάχες της Ευρωπαϊκής αεροπορίας με τους ιπτάμενους δίσκους κλπ. Όποιος προδώσει την Ε.Ε., εκτός από την καλή ζωή από τους υπόλοιπους θα θεωρείται τρελός και γραφικός. Ο κόσμος δε θα ακούσει. Έχουμε το σκηνοθέτη, έχουμε και την ταινία. Τα έχουμε όλα».« Πράγματι», σκέφτηκα.« Πράγματι.»

«Υπάρχει και κάτι άλλο! Δουλεύουμε το απόλυτο όπλο. Το απόλυτο ηλεκτρομαγνητικό  όπλο. Η χρήση αυτού του όπλου θα βασίζεται στη γνώση των ιδεών και απόψεων του καθένα. Ποιος δε συμφωνεί με την Ε.Ε.; Την κατάλληλη στιγμή οι εγκέφαλοι που αντιστέκονται στα ψυχοτρονικά κύματα ελέγχου θα εντοπιστούν, θα κλειδωθούν, θα χαρτογραφηθούν και θα μπουν στο στόχο. Το απόλυτο ηλεκτρομαγνητικό όπλο θα διαχυθεί τότε στην ατμόσφαιρα, σε όλη την έκταση της Ευρωπαϊκής ηπείρου και θα κτυπήσει μόνο αυτούς που σκέπτονται παρανοϊκά, γιατί έχει κατασκευαστεί μόνο για τους συγκεκριμένους προβληματικούς εγκεφάλους. Στους υγιείς δε θα έχει καμία επίδραση. Οι προβληματικοί εγκέφαλοι αντίθετα θα εξοντωθούν οριστικά από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα καταστροφής.

Θα απομείνουν έτσι μόνο οι φυσιολογικοί εγκέφαλοι. Αυτοί που νομίζουν ότι συλλογιούνται ελεύθερα θα εξαφανιστούν. Αυτό το όπλο θα εξοντώσει οριστικά και αμετάκλητα την παράνοια, γιατί θα μπορεί να εξοντώσει αυτούς που σκέπτονται διαφορετικά από το κοινό καλό».

Την επόμενη μέρα μας δώσανε τις στολές μας. Τις στολές πεζοναυτών του Ευρωπαϊκού στρατού. Ντύθηκα ξανά σαν πορφυρός (το χρώμα των πεζοναυτών της Ε.Ε.) Ρόμποκοπ. Οι άλλοι γύρω μου φαίνονταν χαρούμενοι. Ξέχασαν τα προηγούμενα ιδεολογικά παραστρατήματα και τώρα τραγουδούσαν τον ύμνο της Ε.Ε. Προφανώς την προηγούμενη μέρα ξεκίνησε ξανά η ψυχοτρονική επιχείρηση ευρωπαϊσμού. Με ποιο τρόπο; Μα φυσικά από την οθόνη όπου μας μίλησαν οι ηγέτες. Εμένα όμως δε με πιάνει. Γιατί; Ίσως γιατί είμαι πιο έξυπνος. Ή πιο βλάκας. Ποιος ξέρει; Όπως μας είπαν η ψυχοτρονική δεν αρκεί. Παίζουν και άλλα πράγματα το ρόλο τους, όπως π.χ. οι υλικές απολαβές για τους πιστούς ευρωπαίους πολίτες. Είχε πει άλλωστε και η ηγέτιδα ότι οι εξεγέρσεις στα γκέτο ήταν αρκετές, κάτι λογικό αφού εκεί οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ήταν χάλια. Συμπεραίνω ότι πρέπει να θες και εσύ λίγο να ξεπουληθείς, για να ενισχυθεί η ψιονική δράση. Ή ίσως ήταν τα παιδικά τραύματα που με εμποδίζουν να εξευρωπαϊστώ. Πάντως, αν τα ψιονικά κύματα ήταν τόσο ισχυρά δε θα κατάφευγαν συνέχεια στη Ψυχοιστορία και στο τέχνασμα με τους εξωγήινους. Προφανώς η Ψυχοιστορία είναι ο βασικός σχεδιαστικός μηχανισμός επιβολής, είναι το συνολικό πολεμικό σχέδιο, ενώ  τα ψιονικά κύματα είναι ένα  από τα όπλα, ένα από τα πολλά όπλα τους. Το αισιόδοξο είναι ότι δεν έχουν βρει ακόμα το απόλυτο όπλο. Απόδειξη είμαι εγώ. Είμαι ακόμα ελεύθερος.

Πάντως πρέπει να το παίξω χαζός. Χαμογελάω και εγώ. Δεν πρέπει να με καταλάβουν. Χτες προδόθηκα που γέλαγα σαν παρανοϊκός, όταν η ηγέτιδα έβγαζε λόγο. Τέλος πάντων ό,τι έγινε δεν αλλάζει. Από ’δώ και πέρα πρέπει να προσέχω.

Κάποιος όμως στην αίθουσα που κοιμόμαστε είναι ανενεργό ηφαίστειο. Φαίνετε Έλληνας στην καταγωγή. Τον πλησιάζω και τον ρωτάω: «Τι κάνεις φίλε;».

«Σπάσε!»

«Έλα φίλε, ηρέμησε. Φαίνετε ότι δεν έχεις υπηρετήσει στο στρατό. Δεν έχεις ακούσει για το ψυχολογικό καμουφλάζ;»

«Τι θες;»

«Και εγώ δε γουστάρω αλλά το κρύβω. Έτσι που κάνεις δίνεις στόχο. Μας παρακολουθούν. Θα δουν ότι δε σε έχουν επηρεάσει τα ψυχοτρονικά κύματα και ότι δε δελεάζεσαι από τον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Τι νομίζεις θα σου κάνουν;»

Έφυγε αμίλητος.

Την επόμενη μέρα ήρθε αυτός και μου μίλησε. «Ναι δε γουστάρω. Θέλω να την κάνω.»

«Και εγώ αυτό λέω. Θέλει όμως προσοχή και σχέδιο. Από ’δώ είναι δύσκολο. Και πού θα πάμε; Δεν ξέρουμε καν που μας έχουν. Προτείνω, όταν μας στείλουνε για επιχειρησιακή δράση σε κάποια πόλη για να πολεμήσουμε τους εξωγήινους, να την κάνουμε. Τι λες;»

«Κοίτα ωραία τα λες. Πού ξέρω όμως ότι δεν είσαι ρουφιάνος;»

«Θα είχες ήδη συλληφθεί.»

«Και δε λυπάσαι μη χάσεις τη λαμπρή ζωή; Την εξασφαλισμένη καριέρα;»

«Στα παπάρια μου. Τι να την κάνω αυτή τη ζωή. Τουλάχιστον πριν ήμουν ελεύθερος αν και κινδύνευα κάθε στιγμή. Α δε συστηθήκαμε. Με λένε Έκτορα. Εσένα;»

«Κώστα Καρυωτάκη.»

«Τι δουλειά έκανες πριν;»

«Δημόσιος υπάλληλος. Από το 75 και μετά, όταν διαλύθηκε το δημόσιο μαζί με την πτώση της Ε.Ε., άνηκα σε μία Σέχτα καλλιτεχνών στην Αθήνα. Ήμασταν υπό την προστασία των  RETROPUNKS και δε χρειαζόταν να πολεμήσουμε. Το αντάλλαγμα βέβαια ήταν καλλιτεχνικό. Φτιάχναμε μουσική ή ποιήματα για να υμνούμε αυτούς τους πολεμιστές. Ήμασταν το καλλιτεχνικό τους άλλοθι.»

«Ναι, αλλά αφού δεν ήσουν στρατιωτικός και δεν έχεις εμπειρία από αστικό πόλεμο, πώς θα πολεμήσεις τώρα;»

«Έλα μωρέ Έκτορα. Όλα σκηνοθετημένα θα είναι. Δε θα χυθεί καθόλου αίμα. Κομπάρσοι θα είμαστε. Όχι μαχητές. Απλά χρειαζόταν έμπιστους σχετικά ανθρώπους γι’ αυτή τη δουλειά.»

«Γιατί τα έχεις πάρει τόσο;»

«Γιατί τα ομορφότερα πράγματα δεν τα έζησα ποτέ σαν δημόσιος υπάλληλος. Επίσης αυτά τα όμορφα που θέλω για το τώρα δε θα μπορέσω να τα ζήσω σ’ αυτή τη Νέα Ευρώπη.»

«Κώστα έχω μία αόριστη εντύπωση ότι δε μου είπες το πραγματικό σου όνομα.»

«Δεν κάνεις λάθος. Το όνομα το πραγματικό πέθανε μαζί με τον ψεύτικο εαυτό μου. Έχω και εγώ την αόριστη εντύπωση ότι κι εσύ δεν είπες το αληθινό σου όνομα.»

Ρώτησα τον Κώστα τι ποιήματα έγραφε.« Εξαρτάται.» μου απάντησε. «Αυτά που έγραφα για τους RETROPUNKS ήταν διαφορετικά από αυτά που γράφω για προσωπική χρήση.»

«Πες μου κάποιο.»

«Αστικοί Κομάντος

 Αστικοί Κομάντος

Έρχονται από τον ουρανό

Έρχονται κάτω από τη ΓΗ

Είναι οι Θεοί

Είναι οι ήρωες

Αστικός πόλεμος η μόνη λύση

Η μόνη λύση για να ζήσεις

Τους αστικούς κομάντο να προσκυνήσεις!

Αστικοί Κομάντος

Αστικοί Κομάντος

Τρέξε να κρυφτείς

Τρέξε να χαθείς

Όπου και να πας εκεί θα είναι αυτοί

Το αίμα σου θα χυθεί

Σαν να είναι κρασί

Αστικοί Κομάντος

Αστικοί Κομάντος»

«Μα αυτό είναι μια μαλακία.»

«Αυτά αναγκαζόμουνα να γράφω για να επιβιώσω φίλε. Απόλυτη κόλαση!Yποταγή… Έγραφα και ωραία ποιήματα βέβαια. Εννοείται ότι δεν ενδιέφεραν κανένα γι’ αυτό τα κράτησα για ’μένα. Μία ζωή θέατρο και υποκρισία.»

«Πάντα έτσι ήταν. Θυμάμαι όταν υπηρετούσα στον Ευρωπαϊκό στρατό, πόσο μέτρια κι ανούσια ήταν η ζωή μου. Και μετά την επανάσταση των  “Mάγων”. Θέλανε μέσα από την αιματοχυσία να σώσουν την ανθρωπότητα! Βαρέθηκα να είμαι πιόνι σε μία σκακιέρα. Λέω ότι είναι καιρός οι στρατιώτες να την κάνουν από τη σκακιέρα».

«Ωραία», του λέω  « Για να μείνουμε ελεύθεροι, καλύτερα να μην παρακολουθούμε τηλεόραση. Μην ξεχνάς ότι το ψυχοτρονικό σχέδιο είναι ξανά σε εφαρμογή.»

Μία βδομάδα μετά, είμαι με τον Κώστα στην ίδια διμοιρία (ευτυχώς δε μας χώρισαν μετά την αποχώρησή μας από το στρατόπεδο) στο Παρίσι. Πριν τη «μάχη» με τους εξωγήινους όπου η Ε.Ε. είναι προγραμματισμένο να σώσει την Ευρώπη και μαζί την ανθρωπότητα. Έχει βραδιάσει. Σκουπίδια παντού, αναμειγμένα με πτώματα που τονίζονται με γκροτέσκο τρόπο από τον λίγο φωτισμό. Σκέφτομαι ότι χάνω μία ζωή μέσα στην ασφάλεια. Όμως γι’ αυτήν την άνεση, έπρεπε να σκοτώσω ανθρώπους σαν τη Μαρία αργά ή γρήγορα. Όπως είχα κάνει σε εκείνη την υπόγεια πόλη στην Καππαδοκία. Έτσι ήθελε η Ε.Ε. Αυτό απαιτούσε από τους φαντάρους. Καλύτερα λοιπόν η λιποταξία. Λέω στον Κώστα την ιστορία της Μαρίας και  τον επίγειο παράδεισο που έζησε στα παιδικά της χρόνια στη σκοτεινή Αθήνα.

«Μπορεί όμως να πέσουμε και σε κανίβαλους. Αλλά δε πειράζει, αξίζει να προσπαθήσουμε» μου απαντάει.

«Ίσως βρούμε κάτι παρόμοιο μ’ αυτό το σκηνικό της Μαρίας. Ίσως δημιουργήσουμε εμείς κάτι σπουδαίο. Όπως είπες κι εσύ Κώστα τα ομορφότερα πράγματα δεν τα ζήσαμε».

«Αλλά είναι ακόμα πιο σπουδαίο ότι θα τολμήσουμε κάτι διαφορετικό! Έχεις δίκιο Έκτορα. Ας πάνε στα τσακίδια. Όμως αναρωτιέμαι. Δε θα κατακτήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και τα σκοτεινά σημεία της Ευρώπης;»

«Θα πάρει καιρό Κώστα να τα ελέγξουν όλα. Μη ξεχνάς ότι τα σκοτεινά σημεία-τα γκέτο, oι περιθωριοποιημένες ζώνες, οι υπόγειες πόλεις κλπ.- ποτέ δεν  ενδιέφερε την Ε.Ε. να τα καθυποτάξει ψυχικά. Αμφιβάλλω αν το ψυχοτρονικό σχέδιο αφορούσε τους κατοίκους εκείνων των περιοχών. Άλλωστε στους υπονόμους πόσοι έχουν τηλεόραση; Εγώ στο γκέτο σπάνια έβλεπα, όταν πήγαινα στο καφενείο της γειτονιάς. Άρχισα να βλέπω συστηματικά τηλεόραση όταν παρουσιάστηκα στο στρατό. Δεν είναι τυχαίο ότι τότε μου ήταν πολύ εύκολο να σκοτώνω. Το ψυχοτρονικό σχέδιο αφορούσε τους Ευρωπαίους πολίτες. Τον ολοκληρωτικό ψυχικό, συναισθηματικό και πολιτικό έλεγχό τους».

«Υπάρχει και κάτι που μου βασανίζει το μυαλό. Τι γνώμη έχεις για το απόλυτο ηλεκτρομαγνητικό όπλο που λένε ότι ετοιμάζει η Ε.Ε.;»

«Νομίζω ότι λένε αρλούμπες για να μας τρομάξουν. Πάντα αυτό δε κάνανε; Δεν τους πιστεύω, δεν τους φοβάμαι. Το όπλο τους είναι ο φόβος. Γάμα τους.» «Ίσως έχεις δίκιο. Πάντως αν υπάρξει αυτό το όπλο θα είναι τραγικό.»

« Ας ζήσουμε ελεύθεροι όσο μπορούμε. Άλλωστε σε λίγο μπορεί να είμαστε νεκροί. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει εκεί που πάμε. Μην ανησυχούμε για το μακρινό μέλλον. Kαι ξέρεις κάτι; Δεν πιστεύω ότι θα βρεθεί ποτέ η τεχνολογία που θα μας υποτάξει.»

Κατευθυνόμαστε προς το σκοτεινό Παρίσι έχοντας «αφήσει» τη διμοιρία μας. Τους ακούγαμε επανειλημμένως να λένε για την αναστήλωση του μεγάλης ευρωπαϊκής ιδέας. Οι άντρες και οι γυναίκες της διμοιρίας μας βρίσκονταν σε κατάσταση ευρωπαϊκού αφηνιασμού. Με τυφλό φανατισμό στα μάτια. Το ψυχοτρονικό σχέδιο «Νέος Αστικός Πόλεμος» βρίσκεται σε δράση. Τους φάγαμε πρώτοι. Δε θα μας άφηναν να φύγουμε ανενόχλητοι. Ήταν ή αυτοί ή εμείς. Ο Κώστας σκότωσε για πρώτη φορά. Καιρός ήταν. Από πάνω Ευρωπαϊκά στρατιωτικά τζετ δίνουν «μάχες» με τα UFO. Βλέπουμε έναν από τους αρειανούς δίσκους να ανατινάσσεται. Η Ευρωπαϊκή αεροπορία θριαμβεύει σκέφτομαι . Ειρωνεία… Μπαίνουμε σιγά σιγά στο σκοτάδι. Σταδιακά παύει ολοκληρωτικά ο φωτισμός που υπήρχε στις κεντρικές λεωφόρους. Κάποιες φωτίτσες που μισοκαίνε μόνο σε κλειστοφοβικά σοκάκια. Οπλισμένοι σαν αστακοί και έτοιμοι για όλα προχωράμε. Τι να με περιμένει; Σκέφτομαι τα μέρη που έχω επισκεφτεί: Υπόγειες πόλεις, γκέτο, πόλεις φαντάσματα, την Κινεζούπολη κλπ.

Σκέφτομαι και τα μέρη που δεν πήγα ποτέ. Την παιχνιδούπολη, το υπόγειο Παρίσι και τον Παράδεισο της Μαρίας. Είναι για καλό ή για κακό εκεί που πάω; Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως οι στρατιώτες φύγανε από τη σκακιέρα.

«Ήρθαμε να σας σώσουμε. Εμείς οι ταπεινοί πιστοί σας ηγέτες. Γιατί η Ε.Ε. αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αγωνίζεται για το καλό του Ευρωπαίου. Θα τσακίσουμε τους εξωγήινους κατακτητές. Θα τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν. Η Ευρώπη ποτέ δε πεθαίνει». Η ηγέτιδα τον Ευρωπαίων μιλάει συγκινημένη μέσα από τις τεραστίων διαστάσεων ολογραφικές οθόνες που αιωρούνται πάνω από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Ο Χουάν στη Μαδρίτη ήταν μέχρι πρότινος φανατικός καθολικός. Είχε σκοτώσει για το Χριστό. Ξαφνικά όλα αυτά, καθώς κοιτά την ηγέτιδα, δε έχουν τόση σημασία. Μόνο η Ε.Ε. αξίζει. Του έρχεται να τραγουδήσει τον ύμνο της Ε.Ε. Πράγματι το κάνει:

«Χαρά στον κάθε Ευρωπαίο

Χαρά και πάλι χαρά

Να είσαι υγιής και ωραίος

Αυτό σημαίνει Ευρωπαίος

Χαρά στην κάθε Ευρωπαία

Χαρά και πάλι χαρά

Να είσαι υγιής και ωραία

Και όλα θα πάνε καλά»

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που το έκανε. Ευρώπη το 2085. Μία νέα Ευρώπη γεννιέται.

 

Σ.Σ.: Το “Ευρώπη το 2085” αποτελεί τη συνέχεια του “Έκτορας το 2065” και προπομπό του τελευταίου βιβλίου της τριλογίας “Το Λυκόφως του Τρόμου”. Μπορείτε να τα βρείτε σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και να στηρίξετε με αυτό τον τρόπο και τον συγγραφέα.

 

 

"google ad"