“Κύριε Πρόεδρε. Κύριοι Αντιπρόσωποι..
Συχνά αναφέρονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει επίσης να ακουστούν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Γιατί κάποιοι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να περπατούν ξυπόλητοι; Για να μπορούν κάποιο άλλοι να μετακινούνται με πολυτελή αυτοκίνητα; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να ζουν μόνο μέχρι τα 35 τους χρόνια, έτσι ώστε άλλοι να ζουν μέχρι τα 70; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι απελπιστικά φτωχοί… για να είναι κάποιοι άλλοι ανεκδιήγητα πλούσιοι;
Μιλάω στο όνομα των παιδιών όλου του κόσμου που δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί!Μιλάω, στο όνομα των άρρωστων ανθρώπων που δεν έχουν φάρμακα, μιλάω εκ μέρους εκείνων που τους στέρησαν το Δικαίωμα στην Ζωή και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Κάποιες χώρες έχουν άφθονους πόρους, άλλοι δεν έχουν τίποτα.
Ποιά είναι η μοίρα τους; Να πεθάνουν από την πείνα;
Να υπάρχει για πάντα φτώχεια;
Ποιός είναι τότε ο σκοπός του πολιτισμού;
Γιατί τότε υπάρχει η ανθρώπινη συνείδηση;
Ποίος είναι ο σκοπός τότε των Ηνωμένων Εθνών;
Ποιός είναι τότε ο λόγος ύπαρξης της γης;
Δεν μπορούμε να μιλάμε έτσι για ειρήνη. Στο όνομα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπινων υπάρξεων, που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα ή από ασθένειες που θα μπορούσαν να θεραπευτούν, κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο!
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη με 900 εκατομμύρια αναλφάβητους ανθρώπους. Η εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τις πλούσιες πρέπει να σταματήσει! Ξέρω ότι σε πολλές φτωχές χώρες, υπάρχουν επίσης Δούλοι και Αφέντες. Τώρα μιλάω στις πλούσιες χώρες, έτσι ώστε να συνεισφέρουν. Και στις φτωχές χώρες, έτσι ώστε να διανείμουν.
Αρκετά με τα λόγια! Χρειάζονται περισσότερες πράξεις!
Αρκετά με αυτά που μας κάνουν να αφαιρούμαστε, λείπουν χειροπιαστές πράξεις.
Αρκετά είπαμε για αυτό ..τη νέα, παγκόσμια οικονομική τάξη της σπέκουλας, που κανείς δεν καταλαβαίνει.
Θα πρέπει πλέον να μιλάμε για μια αληθινή και αντικειμενική τάξη, ώστε όλοι να καταλαβαίνουν. Εγω δεν εχω έρθει εδώ σημερα ως προφήτης της επανάστασης. Δεν έχω έρθει να καλέσω τον κόσμο σε βίαια εξέγερση. Έχουμε έρθει να μιλήσουμε για ειρήνη, για συνεργασία μεταξύ των λαών. Και έχουμε έρθει να προειδοποιήσουμε: εάν δε λύσουμε ειρηνικά και επιδέξια τις αδικίες και τις τρέχουσες ανισότητες, το μέλλον θα είναι ολέθριο.
Ο ήχος των όπλων, της απειλητικής γλώσσας, της κυριαρχίας στο παγκόσμιο σκηνικό, όλα πρέπει να σταματήσουν.Αρκετά με την ψευδαίσθηση ότι τα προβλήματα του κόσμου μας μπορούν να λυθούν με πυρηνικά. Οι βόμβες μπορεί να είναι ικανές να σκοτώσουν τους πεινασμένους, τους αρρώστους και τους αδαείς, αλλά δε μπορούν να σκοτώσουν την πείνα, την αρρώστια και την αμάθεια. Δεν μπορούν να σκοτώσουν την επανάσταση των λαών, και στο «ολοκαύτωμα» θα πεθάνουν και οι πλούσιοι, αυτοί που σε αυτόν τον κόσμο έχουν τα περισσότερα να χάσουν.
Ας αποχαιρετήσουμε τα όπλα και ας καθίσουμε όλοι μαζί σε πολιτισμένους τόνους, να δούμε τα σοβαρά προβλήματα της εποχής μας. Αυτή είναι η ευθύνη και το ιερό καθήκον όλων των πολιτικών. Και αυτή είναι η ουσιώδης προϋπόθεση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.