Foreign Policy: Η Ελλάδα δεν πρέπει να ενδώσει στο γερμανικό bullying

Το άρθρο ζητάει από την Ελλάδα να μην υποκύψει στο γερμανικό bullying, καθώς το θέμα της δεν έχει μόνο ηθική διάσταση, αλλά και απόλυτα οικονομική.

Το περιοδικό Foreign Policy γράφει για την ασφυκτική πίεση που υφίσταται η νέα ελληνική κυβέρνηση από τους πιστωτές της που της ζητούν να γίνει «καλός Ευρωπαίος» και της αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση για άφεση του χρέους της. Το άρθρο ζητάει από την Ελλάδα να μην υποκύψει στο γερμανικό bullying, καθώς το θέμα της δεν έχει μόνο ηθική διάσταση, αλλά και απόλυτα οικονομική.

Ο αρθρογράφος Φιλίπ Λεγκρέν σημειώνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση από την πρώτη στιγμή δε διαχειρίστηκε σωστά την κρίση. Τα έργα της είχαν χειρότερα αποτελέσματα σε σχέση με αυτά που έκαναν οι ΗΠΑ κατά την περίοδο της δικής τους κρίσης ή η Ιαπωνία που επίσης βίωσε μια έντονα υφεσιακή περίοδο.

Το ΑΕΠ της Ε.Ε. εξακολουθεί να είναι χαμηλό, ενώ η ανεργίακαλπάζει. Η πολιτική στάση της Ευρωπης ορίζεται από το Βερολίνο και την Άνγκελα Μέρκελ και υλοποιείται στις Βρυξέλλες, ενώ κάποιες φορές μετριάζεται, αλλά πιο συχνά επιβάλλεται από την ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη. Αυτή η αλυσίδα, κατά τον Λεγκρέν είναι καταστροφική. Και αυτό διότι συνεχίζονται οι πολιτικές λιτότητας, οι περικοπές μισθών, η ανεκτικότητα προς τις τράπεζες, η άρνηση για αναδιάρθρωση του χρέους και η προσαρμογή στον μερκαντιλισμό της Γερμανίας: όλα αυτά οδηγούν την Ευρώπη στην τάφρο.

Η Ελλάδα από μόνη της δεν είναι σε θέση να αλλάξει την Ευρωζώνη, αλλά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης της αυξανόμενης πολιτικής αντίδρασης εναντίον των πολιτικών που προκαλούν στασιμότητα στην Ευρωζώνη. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια υπάρχει η ελπίδα το «νεκρό χέρι του Μερκελισμού» να ξεκουμπωθεί.

Κατά τον Λεγκρέν το σχέδιο τεσσάρων σημείων που προέβαλε ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι κατ’ εξοχήν λογικό. Προϋποθέτει μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, αύξηση των κοινωνικών δαπανών, λιγότερο επαχθείς υποχρεώσεις και κυρίως μεταρρυθμίσεις, με τη βοήθεια του ΟΟΣΑ, που θα αλλάξουν κατά πολύ την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Στο παράλληλο σύμπαν του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όμως, θεωρείται μια ανεύθυνη πρόταση. Η Ελλάδα πρέπει να απομυζηθεί για να εξυπηρετήσει τους ξένους πιστωτές της, στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Και ενώ η ελληνική κυβέρνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, υπάρχει ο φόβος πως θα επικρατήσει η Γερμανία. Η Ελλάδα μπορεί να ξεμείνει από μετρητά, η ΕΚΤ περιορίζει τη ρευστότητα, έτσι ο συμβιβασμός-παράδοση μπορεί να συμβεί τώρα. Κι όμως, αναφέρει το άρθρο, αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ τότε τα χρέη της προς τις πιστώτριες χώρες δε θα αποπληρωθούν ποτέ, ενώ οι κερδοσκόποοι θα ποντάρουν στην επόμενη χώρα που θα την ακολουθήσει με την Πορτογαλία να είναι πρώτη στη λίστα.

Θέλει όντως το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη να σπρώξουν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού; Αμφιβάλλω, λέει ευθαρσώς ο Λεγκρέν. Η Ελλάδα έξω από το ευρώ και χωρίς το χρέος στους ώμους της, θα περάσει από μια φάση χάους, αλλά στη συνέχεια θα καταφέρει να αναπτυχθεί. Συνέβη ακόμα και στην Αργεντινή παρά την κακοδιαχείριση της κατάστασής της από τους πολιτικούς της.

«Το καθεστώς της Ευρωζώνης, όπως και πολλά ΜΜΕ θεωρούν ανόητο να αντισταθεί η Ελλάδα στη Γερμανία. Αλλά είναι το ίδιο ανόητο και να υποκύψει. Αυτό που θα συμβεί είναι να αφήσει τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο στρατόπεδο αντι-Μερκελισμού, κάτι που θα προμήνυε κακούς πολιτικούς οιωνούς. Εφόσον η ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να παραμείνει σταθερή -όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και πολλοί Ευρωπαίοι την καλούν να κάνει- μπορεί να αποκτήσει μια πιο δίκαιη συμφωνία για τον ελληνικό λαό και, με λίγη τύχη, και την ευρωζώνη».

left.gr