Το πρώτο ανθρώπινο οστό, ο ένας μηρός, ξεπρόβαλε την τελευταία μέρα της ανασκαφής του 2007. Ανεξήγητο γεγονός για την ομάδα μας. Σταδιακά, στις επόμενες ανασκαφικές περιόδους φανερώθηκε η υπόλοιπη απόθεση, με κορύφωση την ανεύρεση, το 2012, του κρανίου της κοπέλας, διανοιγμένου από τις ραφές και περιστοιχισμένου από τα κρανία δύο αιγοπροβάτων και ενός χοίρου.
Μακάβριο θέαμα που για μια εβδομάδα στοίχειωνε τον ύπνο μου. Ποιο ήταν αυτό το ανθρώπινο πλάσμα που τόσο βάναυσα διαμελίστηκε; Πώς αποφαίνομαι έτσι απλά και δηλώνω, ειδικά στον χανιώτικο κόσμο, ότι εδώ γίνονταν ανθρωποθυσίες στην κρητομυκηναϊκή εποχή; Πώς να διαχειριστώ ένα τόσο ευαίσθητο θέμα που εύκολα μπορεί να προκαλέσει το κοινό αίσθημα; Ανθρωποθυσίες στη μυκηναϊκή Κρήτη;
ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΣΤΗ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΚΡΗΤΗ; ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΘΕΑΜΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ
Και όμως η ανθρωποθυσία ήταν μπροστά στα μάτια μου. Όφειλα πλέον να το ανακοινώσω. Τα ευρήματα μας μιλούσαν ήδη για το τραγικό μυστικό. Οι μελέτες της ανθρωπολόγου και της ζωοαρχαιολόγου επιβεβαίωσαν τη θυσία. Ο εντοπισμός από τους γεωλόγους του ενεργού ρήγματος που διασχίζει εγκάρσια τον χώρο της ανασκαφής εξηγεί το κατεστραμμένο δάπεδο της εκτεταμένης υπόστυλης αίθουσας, στα ερείπια της οποίας φιλοξενήθηκε η απόθεση της θυσίας.
Τι συνέβη λοιπόν στα μέσα του 13ου αι. π.Χ.; Ένας φοβερός επιφανειακός σεισμός 6,5-7,5 Ρίχτερ γκρέμισε το ανακτορικό κέντρο της Κυδωνίας. Εξαιτίας του ενεργού ρήγματος, καταστράφηκε το ανακτορικό οικοδόμημα, δημιουργώντας τη συγκλονιστική εικόνα μιας τάφρου.
Οι κάτοικοι, έντρομοι από την καταστροφή και το ξεγύμνωμα της καρδιάς του ρήγματος, ωσάν μιας εισόδου προς τον Άδη, προσπάθησαν με θυσία να κατευνάσουν τις χθόνιες δυνάμεις. Παραμερίζοντας τμήμα του δαπέδου απόθεσαν τα σφάγια σε μεγάλα κομμάτια και τα σκέπασαν με πέτρες και πλάκες για να μην τα πειράξει κανείς. Μετασεισμός που ακολούθησε τα σφράγισε μέχρι τις μέρες μας.
Βαριά η ευθύνη της αποκάλυψης μιας θυσίας, όπου τα σφάγια –άνθρωπος και ζώα αδιάκριτα– διαμελίζονται και διασκορπίζονται στο έδαφος. Η νέα που θυσιάστηκε παραπέμπει σε θυσίες παρθένων, τόσο συχνές στις αφηγήσεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και στα έργα των τραγικών ποιητών.