H αντίφαση του να προασπίζεσαι τον δημόσιο χώρο αλλά να μην τον σέβεσαι

Σήμερα σε έναν περίπατό μας είδαμε μία εικόνα που δεν μας άρεσε.

Στο πολύ όμορφο σημείο στο τέλος της παραλίας της Νέας Χώρας, λίγο πριν τη γέφυρα του Κλαδισσού, κάποιοι θεώρησαν σκόπιμο να γράψουν συνθήματα.

Το ένα γράφτηκε στα τρία παγκάκια της παραλίας, μία λέξη σε κάθε παγκάκι:

“ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙ”

Ενώ ένα δεύτερο υπήρχε στους χώρους που αλλάζουν οι λουόμενοι τα ρούχα τους για τη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη.

Είναι κατανοητό και θεμιτό κάποιος να θέλει να διαδώσει ένα μήνυμα, είναι λάθος όμως όταν αυτό γίνεται σε χώρους που χρησιμοποιούνται ευρύτατα, όταν τους ασκημαίνουν αυτούς τους χώρους, όταν με το να γεμίζουν συνθήματα μαζί με τα συνθήματα αποτυπώνεται και μία ασέβεια προς τον δημόσιο χώρο που ανήκει σε όλους.

Και βεβαίως, όταν συμβαίνει αυτό από οπαδούς ομάδων, προφανώς υπάρχει και το ζήτημα του ελλείμματος παιδείας, όμως όταν αυτό συμβαίνει από ανθρώπους που αγωνίζονται – αρκετοί από αυτούς και ενεργά – για την προάσπιση του δημόσιου χώρου, τότε η αντίφαση είναι κτυπητή.

Γιατί δε νοείται να επιθυμείς ο χώρος να είναι δημόσιος ώστε όλοι να τον χαίρονται και εσύ με τις ενέργειές σου να τον ασκημαίνεις.

Θα πει κάποιος ότι δεν είναι σημαντικό και ότι χρειάζεται απλά ένα βάψιμο, και θα έχει δίκιο. Αλλά επειδή το πρόβλημα λύνεται με ένα βάψιμο σημαίνει ότι ακόμη και στα πιο όμορφα σημεία της πόλης μπορεί όποιος το επιθυμεί να γράφει ότι θέλει;

 

"google ad"