«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους».
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει»
ANTONIO GRAMSI
Γράφει ο Νίκος Τζάρας
Ι. Το σκίρτημα της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ,στο οποίο μετείχαμε πολλοί από εμάς έλαβε τέλος. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι πρόθυμοι οπαδοί της με την αποδοχή του τρίτου μνημονίου και συνακόλουθα την αποδοχή των νεοφιλεύθερων αντιλήψεων οι οποίες εφαρμόζονται στην πράξη σε βάρος των λαϊκών τάξεων , μετατρέπουν καθημερινά την ελπίδα σε εφιάλτη καθώς πέρα από την οικονομική καταστροφή της χώρας στην θέση της διάθεσης για ρήξη και έξοδο από την κρίση κυριαρχεί η απάθεια η μοιρολατρία και η αποστροφή για τη πολιτική .
2. Η επαναθεμελίωση της ιδέας του Σοσιαλισμού του 21 αιώνα , για το μόνο πράγμα που αξίζει να παλεύει κάθε αριστερός θα πραγματοποιηθεί πάνω στο έδαφος αυτής της σκληρής πραγματικότητας . Αναγκαίοι όροι για την επιτυχία αυτής της επαναθεμελίωσης με την ταυτόχρονη συγκρότηση του πολιτικού φορέα που θα την εκφράζει είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος για την περίσταση , της κριτικής και αυτοκριτικής, η επιδίωξη αντιστοίχησης των απόψεων μας με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και η συμμετοχή μας στους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας με την ταυτόχρονη ανάπτυξη των κινημάτων.
3. Ο νέος φορέας πρέπει να ανήκει ολοκληρωτικά στο κόσμο της εργασίας και των πολύμορφων κινημάτων . Η συγκρότηση του μπορεί να γίνει με μόνο εφόδιο την εμπειρία που έχει κερδηθεί μέσα από την εμπλοκή μας στους πραγματικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες .
4. Τα ζητήματα που βρίσκονται μπροστά μας είναι εν πολλοίς πρωτόγνωρα καθώς η κρίση του συστήματος αναδεικνύει νέες αντιφάσεις που δημιουργούν την ανάγκη νέων επεξεργασιών και νέων προσεγγίσεων για τις οποίες εκτός από εμάς πρέπει να έχουν λόγο τα κινήματα που εμπλέκονται σε αυτές και με τα οποία πρέπει να αναπτύξουμε σχέσεις διαλεκτικής έντασης και αμοιβαίου σεβασμού με στόχο την δημιουργία ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα πραγματώσει την ρήξη και ανατροπή έχοντας σαν ορίζοντα την ιδέα του Σοσιαλισμού , το μόνο ουσιαστικά πράγμα που μπορεί να αντιτάξει κανείς απέναντι στο σύστημα και για το οποίο αξίζει κάθε θυσία.
5. Μεταξύ των άλλων που πρέπει να πραγματοποιηθούν είναι αναγκαία μία σε βάθος συζήτηση , που θα αναμετράται με την ιστορική εμπειρία, ώστε να επινοήσουμε μια ανοιχτή μορφή πολιτικού φορέα που αντιστοιχεί στη συγκυρία και θα εξελίσσεται μέσα από τις ανάγκες της εσωτερικής του ζωής και των κοινωνικών συγκρούσεων. Ο νέος φορέας που θα δημιουργήσουμε σε πρώτη φάση αποτελέσει έναν αριστερό αντιμνημονικό πολιτικό πόλο, που θα βρίσκει σταδιακά τον βηματισμό του συμμετέχοντας στην κοινωνική κίνηση ,συμβάλλοντας στη συλλογική επεξεργασία του αντιμνημονιακού σχεδίου με βασικούς άξονες την έξοδο από την Ευρωζώνη, την ανασυγκρότηση και το μετασχηματισμό της παραγωγικής διαδικασίας και την ανάδειξη των εργαζομένων – ανέργων και περιθωριοποιημένων λαϊκών στρωμάτων σε πολιτικοποιημένη ,με βάση τις αξίες της Αριστεράς και της Δημοκρατίας κοινωνική πλειοψηφία, που θα συμμετέχει τόσο στην διατύπωση όσο και την εφαρμογή του εναλλακτικού σχεδίου.
6. Ο νέος πολιτικός φορέας δεν δημιουργείται για να στεγάσει αυτούς που οι γραμμές τους δεν είχαν απήχηση αλλά θεωρούν ότι τώρα ήρθε η στιγμή να αποκτήσουν ερείσματα σε μια κοινωνία που μέρα με την ημέρα εξαθλιώνεται και αναπόδραστα θα κινηθεί σε αριστερές λύσεις καθώς η ιστορική εμπειρία δεν έχει επιβεβαιώσει μέχρι σήμερα τέτοιες προσεγγίσεις.
7. Η συγκρότηση του νέου φορέα θα πρέπει να συντεθεί εξ αρχής από ισότιμα πρόσωπα-μέλη. Η όποια ομοσπονδιακή μορφή η οποία προτείνεται ως τρόπος οργάνωσης του αποτρέπει την ελεύθερη ανταλλαγή και ανασύνθεση ιδεών και πρακτικών καθώς θα αναπαράγει μικρές και μεγάλες εξουσίες εντός του φορέα και «πρωτοπωρίες»κομματικούσωλήνα. Οι τοπικές συνελεύσεις πρέπει να αποτελούν τα βασικά κύτταρά του φορέα. Η εκάστοτε πολιτική θα διαμορφώνεται αμεσοδημοκρατικά σ’ αυτές τις συνελεύσεις και η τελική διατύπωσή της θα ολοκληρώνεται στο θεσμό του πολιτικού συμβουλίου, Η πολιτική ηγεσία του θα προκύπτει από τις θεσμισμένες διαδικασίες του φορέα (πολιτικό συμβούλιο, γραμματεία)και θα ισχύει η αμμεσοδημοκρατία η ανακλητότητα και η εναλλαγή.
8. Ακόμα συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς του θα αποτελεί η αναγνώριση της ανάγκης δημιουργίας κοινωνικών θεσμών και υποδειγματικών δράσεων, ιδιαίτερα σήμερα που το υπό διαμόρφωση εναλλακτικό πολιτικό μας σχέδιο δεν αρκεί ως απάντηση στην κρίση. Ας σκεφτούμε ότι η εμπειρία της ταξικής πάλης και των εναλλακτικών δράσεων έχει τεράστια σημασία σε σχέση με ιδέες και αποφάσεις που ποτέ δεν δοκιμάστηκαν στην πράξη.
9. Το νέο πολιτικό υποκείμενο θα αναγνωρίζει ακόμα την αξία χώρων ελευθερίας και κοινωνικής αυτοοργάνωσης και τα μέλη του θα στηρίζουν την ύπαρξή τους ή θα μετέχουν στη δημιουργία τους.
10. Με δεδομένη την σημερινή ανθρωπιστική κρίση και τη μαζική φτώχεια, ο πολιτικός φορέας χρειάζεται να αναγνωρίσει και να προτείνει στην κοινωνία τη δημιουργία μορφών αλληλέγγυας κοινωνικής αυτοοργάνωσης και συνεταιριστικών οικονομικών δραστηριοτήτων, όχι μόνο ως άμεση απάντηση στην κρίση αλλά και ως προσέγγιση της κοινωνικής παραγωγής και ανταλλαγής στο πλαίσιο της στρατηγικής για την έξοδο από τα μνημόνια και την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση τηςχώρας.
11. Η συζήτηση για τα παραπάνω θέματα δεν μπορεί να γίνει με όρους ιστορικής δικαίωσης γιατί κανείς δεν μπορεί μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ,αλλά ούτε και με όρους πολεμικής αντιπαράθεσης που θα αδικούσαν την συζήτηση και τους συμμετέχοντες σε αυτή , καθώς ανάμεσα στα πράγματα που πρέπει να καταχτηθούν είναι ο αμοιβαίος σεβασμός, η δημοκρατία και η συντροφικότητα.
Η ιδέα της δημιουργίας ενός σύγχρονου μαζικού Ριζοσπαστικού Κόμματος που θα ανήκει στον κόσμο της εργασίας και θα αποτελεί το συλλογικό – οργανικό του διανοούμενο είναι μια καλή ιδέα που αξίζει να σκύψουμε επάνω της με την δέουσα προσοχή.
