“LITLE LAND” ένα ντοκιμαντέρ του Νίκου Νταγιαντα

Ο εκδότης της μηνιαίας εφημερίδας “ΠΥΞΙΔΑ” ΜΑΘΙΟΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ παρουσίασε
στο κοινό των Χανίων στον κινηματογράφο “ΑΤΤΙΚΟΝ” το ντοκυμαντέρ του νέου σκηνοθέτη Νίκου Νταγιαντά “ΛΙΤΛΕ ΛΑΝΤ”- “LEATLE LAND το οποίο θα προβληθεί στην Ε.Ρ.Τ.” Ο φακός του κινηματογραφιστή ακολούθησε ένα νέο από την Αττική τηςμεγάλης οικονομικής κρίσης και ανεργίας της Αθήνας,των 5 εκατ. κατοίκων, το Θοδωρή που πήγε στην Ικαρία όπου έπειτα από έρευνες οι Ικαριώτες ζουν κατά μέσον όρο ζωής που υπερβαίνει όλους τους Ευρωπαίους.Ο Θοδωρής είχε πάρει μια μικρή κληρονομιά και αγόρασε ένα παλιό σπίτι και ένα κτήμα σένα χωριό της Ικαρίας παλιό τόπο εξορίας των Αριστερών,νησί που κείτεται στην άκρη του Αιγαίου Πελάγους, μερικά μίλια πριν τη Σάμο.Στο σκληρό αγροτικό τοπίο της υπαίθρου ο Θοδωρής προσπάθησε να οργανώσει τη ζωή του με μεγάλη δυσκολία, γιατί ήταν τεχνικός υπολογιστών και παιδί της πόλεως.
Ο φακός επίσης εστίασε σε μερικούς ηλικιωμένους κατοίκους του νησιού που ως θυμόσοφοι που ήταν και με πλούσια εμπειρία ζωής ανέφεραν ότι δουλεύουν αρκετές ώρες χωρίς άγχος για τα απαραίτητα διότι δεν έχουν πολλές απαιτήσεις από τη ζωή.
“ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ”
Όπως φαίνεται οι σκηνοθέτες έλκονται από τους νέους που εγκαταλείπουν την μεγαλούπολη και εγκαθίστανται στην ύπαιθρο. Πριν από το ντοκυμαντέρ του Νίκου Νταγιαντά “LITLE LAND” ο Χανιώτικης καταγωγής σκηνοθέτης Γ. Αποστολόπουλος
σκηνοθέτησε το ντοκυμαντέρ “Το Κάλεσμα του Βουνού.” Αναφερόταν σένα νέο όπου έφυγε από τον Πειραιά και την ΑΝΕΚ όπου εργαζόταν ως κατώτερο πλήρωμα και μετακόμισε στην Ανώπολη Σφακίων,όπου παρέλαβε το κοπάδι και το μιτάτο {τυροκομείο} του θείου του που είχε δολοφονηθεί εξ αιτίας βεντέτας.
Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
Ο αγροτικός πληθυσμός της Ελλάδος μετανάστευσε στην Αθήνα κυρίως ,αλλά και τη Θεσσαλονίκη όπως και στις άλλες μεγάλες Ελληνικές πόλεις τις δεκαετίες 1950 και 1960 διότι η ύπαιθρος ήταν πλήρως εγκαταλειμμένη από τις κυβερνήσεις, υπήρχε επισιτιστική κρίση και οι αγρότες λιμοκτονούσαν.Δεν υπάρχει αμφιβολία , πολύ δε περισσότερο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ότι η Ελλάδα συνειδητοποίησε πόσο έχει ανάγκη τον αγροτικό τομέα της για να μη δαπανά 5 δις ευρώ ετησίως για εισαγωγή αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων.Δεν είναι όμως εφικτό και εύκολο να ξαναζωντανέψει
ο αγροτικός τομέας, χωρίς οργάνωση, χωρίς βιώσιμους και με χριστή διοίκηση αγροτικούς συνεταιρισμούς,χωρίς ανθρώπινες και πολιτισμένες συνθήκες ζωής.
Το κίνημα της αποανάπτυξης που υπάρχει και κινείται για ένα άλλο τρόπο ζωής που θα βασίζεται στην ελάχιστη κατανάλωση και στην καλλιέργεια της μικρής ιδιοκτησίας για τις οικογενειακές μας ανάγκες, είναι ουτοπικό και δεν είναι δυνατό να έχει μαζικότητα. Το ποτάμι της ιστορικής εξέλιξης δεν γυρίζει πίσω.
“ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ”
Ένα παρόμοιο τρόπο ζωής {επιστροφή στη φύση} υποστήριζε και ο σπουδαίος Ελληνογάλλος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης.Τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι αν το έχει κοινοποιήσει σε Ευρωπαίους ηγέτες και αν του απάντησαν. Ο Καστοριάδης είπε ότι του απάντησαν ότι¨ “Αυτό δεν γίνεται.”