Προσποιούνται ότι το όλο θέμα είναι ο ΦΠΑ στα νησιά και στα ξενοδοχεία, ή το πόσο νωρίς θα βγει στη σύνταξη ο κόσμος στην Κρήτη και την Κέρκυρα. Αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται, τόσο όσον στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη για ένα πολύ διαφορετικό ζήτημα: για την ιστορική ευθύνη της Γερμανίας, η οποία προκύπτει από το ολοκαύτωμα και τα εγκλήματα των Ναζί. Και ειδικά στην περίπτωση του χρέους της Ελλάδας, από το γεγονός ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, μετά το τέλος του πολέμου, υπήρξαν πολύ, μα πάρα πολύ γεναιόδωροι με τη Γερμανία, συμπληρώνει το άρθρο. Το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας και οι εξαγωγές του ’50 και του ’60, δε θα συνέβαιναν πιθανότατα ποτέ, αν η Γερμανία δεν έπαιρνε ένα μεγάλο κούρεμα χρέους το 1953 στη συμφωνία του Λονδίνου.
Τόσο στο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων όσο και στο θέμα του κουρέματος χρέους, η γερμανική κυβέρνηση έχει άδικο. Και θα πρέπει να θυμάται, πόσο απροσδόκητο ήταν αυτό που της χαρίστηκε από τους δικούς της δανειστές πριν από 62 χρόνια. Όπως είχε πει τότε ο επικεφαλής της γερμανικής αντιπροσωπίας στις διαπραγματεύσεις, Hermann Josef Abs: «Με το διακανονισμό των χρεών, η Γερμανία δεν επανέκτησε μόνο την πιστοληπτική της ικανότητα, αλλά ταυτόχρονα ο κόσμος άρχισε και πάλι να την εμπιστεύεται».