Tι είναι αυτή η γενιά; Μερικά ερωτήματα για τους νέους 18-35 ετών σήμερα

Ποιοί είναι οι σημερινοί νέοι 18-35 ετών; Ούτε Γενιά Χ, ούτε Γενιά cocoon, τι είναι τέλος πάντων; Μια έρευνα της σκηνοθέτιδας Laetitia Moreau που έστησε τις κάμερες και παρακολούθησε 40 νέους ανθρώπους, δίνει κάποιες απαντήσεις.

Η σκηνοθέτης έκανε το ντοκιμαντέρ της στο προάστιο Σερζί Ποντουάζ του Παρισιού και από τους 40 νέους που παρακολούθησε έμειναν στο φιλμ μόνο 20. Η έρευνά της κράτησε 2,5 χρόνια και το γύρισμα διήρκησε 1 χρόνια πριν προκύψει αυτό το ενδιαφέρον μωσαϊκό των 18-30 ετών.

Θυσιασμένη γενιά
Οι νέοι της ταινίας μιλούν ή σιωπούν, τα βλέμματα είναι κλεφτά, οι βεβαιότητες λίγες. Μιλούν περισσότερο στον εαυτό τους παρά στους θεατές. Μοιάζουν με τον κόσμο απ’όπου προέρχονται: ατομιστές, πεπεισμένοι για τα λάθη των ανθρώπων και για το γεγονός ότι τίποτα δεν πρόκειται να καλιτερέψει. Εϊναι βέβαιο ότι δεν έχουν αυταπάτες και όταν τους ρωτάς τι είναι η γενιά τους απαντούν «θυσιασμένη» ή «χαμένη..

Είναι μια γενιά που δεν τη θέλει κανείς
«Είναι μια γενιά που δεν τη θέλει κανείς» συμπληρώνει η Ζουλί, 23 ετών. Παρότι διαθέτει απολυτήριο σύν 5 χρόνια σπουδών δεν βρίσκει δουλειά και περιορίζεται σε μικροδουλίτσες δεξιά αριστερά. Τίποτα από αυτά δεν της επιτρέπει πραγματικά να κερδίσει τη ζωή της. Ηταν μαθήτρια και φοιτήτρια υπόδειγμα, δεν πιστεύει ότι στο μέλλον θα βρει μια κοινωνική θέση όπως είχαν βρει οι γονείς της.
Διερωτάται πότε θα ξεκινήσει η δική της ζωή. Και οι άλλοι νέοι που μιλούν στο ντοκιμαντέρ δυσκολεύονται να φανταστούν τη ζωή τους στο μέλλον.

Πολλά πτυχία, κανέναν μέλλον

Είναι μεταξύ 18 και 30 ετών και είναι η γενιά με τα περισσότερα πτυχία από κάθε προηγούμενη. Φαινομενικά είναι περισσότερο οπλισμένη να αντιμετωπίσει τη ζωή αλλά στην πραγματικότητα προσκρούει σε τρομερές δυσκολίες να ανοίξει έναν δρόμο προς την ενηλικίωση ή να βρεί μια θέση στην κοινωνία. Παρακολουθεί αδύναμη την κατάρρευση των αξιών και το τέλος της ουτοπίας. Θα επιθυμούσε όσο τίποτα να κατακτήσει την κοινωνική αναγνώριση και μοιάζει έτοιμη για όλες τις θυσίες. Ομως δεν βρίσκεται ούτε μια σταθερή δουλειά, ούτε ένας μισθός αξιοπρεπής. Οι νέοι αυτής της γενιάς μένουν αναπόφευκτα πολύ περισσότερο καιρό στο σπίτι των γονιών και τρέφουν ενοχές.
Η Ζουλί βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση γιατί είδε τους γονείς της να υποφέρουν οι ίδιοι από την ανεργία και την αστάθεια. «Φέρει η ίδια το βάρος αυτής της κληρονομιάς» καταλήγει το ντοκιμαντέρ.
«Για να βρεις μια δουλειά πρέπει να είσαι σε αρμονία με τον εαυτό σου» αναλύει η Μαρί Λορ, 19 ετών, έχοντας συνείδηση ότι η ίδια δεν διαθέτει κάτι τέτοιο. Πηγαίνει σε κάποια τοπική οργάνωση που βοηθάει νέους άνεργους και εκεί τους μαθαίνουν κυρίως να συμφιλιωθούν πρώτα με τον εαυτό τους. Οσοι δεν έχουν απολυτήριο Λυκείου, όπως η Μαρί Λορ, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης.

Πτυχίο ή ψόφα
Στο δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε την αναζήτηση της ταυτότητας. «Απολυτήριο ή ψόφα» είναι το σύνθημα, σώματα γεμάτα τατουάζ και πίρσινγ, τα οποία δεν υπάρχουν στους άλλους νέους. Η Ορελί, 20 ετών, εξηγεί ότι προσπαθεί πάντα να φτάσει στο top αλλά παραδέχεται ότι άλλο να το λες και άλλο να προσπαθείς να είσαι ο εαυτό σου. Μήπως είναι η Γενιά της αμφιβολίας; Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε με την χορηγεία της εφημερίδας le Monde και παρουσιάστηκε σε άρθρο.

iefimerida.gr