To αποκαλυπτικό άρθρο του Marc Roche στη Le Monde

Goldman Sachs, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του Μάριο Ντράγκι, του Μάριο Μόντι και του Λουκά Παπαδήμου

Τι κοινό έχουν ο Μάριο Ντράγκι, ο Μάριο Μόντι και ο Λουκάς Παπαδήμος ; Ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο διορισμένος Ιταλός πρόεδρος και ο νέος έλληνας πρωθυπουργός ανήκουν, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας στην ευρωπαϊκή «κυβέρνηση Sachs». Η αμερικάνικη επενδυτική τράπεζα έχει πράγματι υφάνει στην Ευρώπη, εδώ και πολύ καιρό, ένα μοναδικό δίκτυο επιρροής χάρη σ’ένα πυκνό πλέγμα σχέσεων, φανερών ή υπόγειων.

Σε κάθε θεσμό χρειάζεται και μια ιεραρχία. Το πρώτο βραβείο ανήκει λοιπόν στο Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο της Goldman Sachs στην Ευρώπη την περίοδο 2002-2005. Έγινε «εταίρος» της τράπεζας κι ανέλαβε τον τομέα των «επιχειρήσεων και των κυρίαρχων χωρών». Με αυτό τον τίτλο, μία από τις αποστολές του ήταν να πουλήσει το χρηματοδοτικό προϊόν «swap» που επιτρέψε να καλυφθεί μέρος του κρατικού χρέους και να «μαγειρευτούν» οι ελληνικοί λογαριασμοί. Μετά έρχεται ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της από το 2005. Την τρίτη θέση καταλαμβάνει ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος μόλις έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, και που ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 έως το 2002, και που, απ’ αυτό το πόστο πήρε μέρος στην ενορχηστρωμένη επιχείρηση «καμουφλάζ» των λογαριασμών από την GS. Ο διαχειριστής του ελληνικού χρέους είναι επίσης ένας κάποιος Πέτρος Χριστοδούλου, πρώην trader του «Μαγαζιού».

Δυο άλλα μεγάλα ονόματα ηγούνται της προσπάθειας για την εκπαραθύρωση του ευρώ, ο Otmar Issing, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ο Jim O’Neill, ο εφευρέτης της έννοιας της BRICS, το ακρωνύμιο για τις αναδυόμενες αγορές με υψηλό δυναμικό ανάπτυξης (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Επίσης, ο πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs International, όπου και παραμένει σαν βασικό στέλεχος, ο Ιρλανδός Peter Sutherland διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη διάσωση της Ιρλανδίας. Τέλος, ο Paul Deighton, ο οποίος πέρασε 22 χρόνια στην Goldman Sachs, είναι γενικός διευθυντής της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012. Έτσι κρατούν τα προσχήματα αφού όλοι γνωρίζουν ότι ο αθλητισμός και η φιλία είναι εκτός συναγωνισμού.

Ωστόσο, πέρα από τα φαινόμενα, το δίκτυο επιρροής που ανέπτυξε τη δύναμή του, πριν ή κατά τη διάρκεια της πολιτικής και χρηματοοικονομικής αναταραχής του 2008 έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του. Πράγματι, οι παλιές συνεργασίες που συντηρούσαν οι πρώην ανώτεροι κεντρικοί τραπεζίτες, για να κινούν τα νήματα, φαίνονται σήμερα να είναι λιγότερο χρήσιμες απέναντι σε πολιτικούς ευαίσθητους στη λαϊκή δυσαρέσκεια για τους επαγγελματίες του χρηματοπιστωτικού τομέα που θεωρούνται υπεύθυνοι για την κρίση. Εκεί που η Goldman Sachs μπορούσε εύκολα να ασκήσει το ταλέντο της, μια σειρά από υποθέσεις – η Ελλάδα, η κερδοσκοπία έναντι του ευρώ, το σκάνδαλο Abacus όπου κι αναμείχθηκε ο γάλλος Fabrice Tourre, στέλεχος της GS – έστρεψαν εναντίον της την κρατική δύναμη.

Οι πολλές διασυνδέσεις είναι πάντα χρήσιμες αλλά δεν αρκούν πια από μόνες τους σ’ ένα σύνθετο χρηματοοικονομικό κόσμο κι απέναντι σε μια νέα γενιά βιομηχάνων που ζυμώθηκαν με λιγότερο σεβασμό για την εταιρεία. Τα ευρωπαϊκά αφεντικά που ξεκίνησαν για να κατακτήσουν τον κόσμο έχουν απαλλαγεί από τους χρηματοπιστωτικούς σταυροφόρους του στυλ Goldman Sachs. Η προσπάθεια για αύξηση της μετοχικής αξίας, οι απαιτήσεις διαφάνειας των λογαριασμών και ο μονόδρομος της επέκτασης στο εξωτερικό αμβλύνουν την αξία του δικτύου. Τέλος, έχοντας γίνει πιο απαιτητικοί σε σχέση με την ποιότητα και την ανεξαρτησία των συμβούλων επιχειρήσεων, οι Ευρωπαίοι πελάτες της, και όχι μόνο, απαιτούν τη συμμόρφωση σ’ ένα μίνιμουμ ηθικής.

Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την Goldman Sachs. Επειδή η τράπεζα θέλει να τοποθετεί τους άντρες της τηρώντας τα προσχήματα. Αυτός είναι ο λόγος που οι αφοσιωμένοι στην GS, κρύβουν τη σχέση αυτή όταν δίνουν μια συνέντευξη ή αναλαμβάνουν μια επίσημη αποστολή (όπως συνέβη με τον Μόντι που ανέλαβε το 2010 να συντάξει μια μελέτη σχετικά με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, José Manuel Barroso).

O Μάριο Ντράγκι διαβεβαιώνει ότι ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2002, άρα δεν είχε καμία σχέση με το μαγείρεμα των ελληνικών λογαριασμών που ενορχηστρώθηκε δύο χρόνια νωρίτερα από την τράπεζα. Και παραιτήθηκε το 2005, ένα χρόνο πριν η Goldman Sachs πωλήσει μέρος των «swap» υπό εξέταση στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδα, την πρώτη εμπορική τράπεζα της χώρας, με επικεφαλής τον πρώην άνθρωπο της Goldman, Πέτρο Χριστοδούλου, σήμερα επικεφαλής του οργανισμού διαχείρισης του ελληνικού χρέους.

Marc Roche
LEMONDE.FR | 14.11.11

http://www.koutipandoras.gr

"google ad"