Διαβάστε στο UNFOLLOW 30
Τα θέματα του UNFOLLOW 30 αναλυτικά:
«Ψηφίζω σαν χώρα», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτός ο τόπος δεν είναι πια τόσο ρατσιστής, δεν είναι μισαλλόδοξος, δεν είναι ομόφοβος, δεν είναι παραδόπιστος, δεν είναι εθνικιστής, δεν είναι ανεκσυγχρόνιστος, δεν είναι περίκλειστος. Αυτός ο τόπος είναι πασόκ.
«Το αναμμένο φωτάκι του μέλλοντος. Ανατροπή σε ερείπια μεταδημοκρατίας», άρθρο του Νίκου Γ. Ξυδάκη. Ας μην ανησυχούμε τόσο για την καθαρότητα και τις διευρύνσεις, τα μέτωπα, τις συμμαχίες, τη συμπερίληψη. Η νέα Αριστερά στον 21ο αιώνα θα είναι μεγάλη, δημοκρατική και ηγεμονική ή δεν θα υπάρξει.
«Τώρα που ο λαός “μίλησε”», άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου. Oυτοπικό δεν είναι να πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Ουτοπικό είναι να νομίζει κανείς ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να μείνει ίδιος κι ότι μπορεί να γίνει ανθρώπινος χωρίς να αλλάξει.
«Νικητές των εκλογών είναι (πάλι) τα ΜΜΕ», άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου. Ας μην έχουμε αμφιβολίες για το ποιος κέρδισε τη μεγάλη μάχη της επικοινωνίας. Τα κανάλια και οι εφημερίδες των εργολάβων και των εφοπλιστών έδωσαν μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ιστορίας τους και διέσωσαν το πολιτικό κατεστημένο που οι ίδιοι δημιούργησαν για να τους υπηρετεί.
«Ευρώπη: σκοτεινή ήπειρος ξανά», άρθρο τoυ Αντώνη Γαλανόπουλου. Οι Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου εξελίχθηκαν σε θρίαμβο για την Ακροδεξιά. Πέρα από τη Χρυσή Αυγή, το φαινόμενο της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων είναι πραγματικά πανευρωπαϊκό. Ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης αλλάζει δραματικά, με την εμφατική είσοδο στην πολιτική σκηνή κομμάτων που είναι ενάντια στην ΕΕ, τη μετανάστευση, τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Γραφικότητες», άρθρο του Old Boy. Η γραφικότητα δεν προκύπτει με βάση κάποια αντικειμενικά δεδομένα· ότι μπορεί κάποιος να ανήκει εδώ ή εκεί, αλλά να είναι ή να μην είναι γραφικός. Όχι. Τη γραφικότητα ή τη σοβαρότητα θα την απονείμουμε κυριαρχικά εμείς.
«Το μυστικό ημερολόγιο του Ευάγγελου Βενιζέλου», άρθρο του Πιτσιρίκου. Ο Πιτσιρίκος συμμερίζεται την αγαλλίαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και αποκαλύπτει τις μύχιες σκέψεις του…
«Το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου. Διάφορα περιστατικά προδίδουν την ύπαρξη ενός ρήγματος ανάμεσα στη διαδικασία λήψης ad hoc αποφάσεων και στα θεσμικά όργανα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που υποτίθεται ότι εκφράζουν τη συλλογική βούλησή του. Πρόκειται για μια φαντασίωση ότι, προκειμένου να κυβερνήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να «παίξει το παιχνίδι» και να ευνουχίσει τις δημοκρατικές, συλλογικές διαδικασίες;
«Η χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από ακροδεξιούς στη Ρωσία, έλληνες και ρώσους επιχειρηματίες», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Τι γυρεύουν πρωτοκλασάτα στελέχη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στη Μόσχα; Γιατί το μεγαλύτερο τμήμα των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων της ΕΕ έχει στραφεί προς το Κρεμλίνο; Υπάρχει προσωπική εντολή του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να κατευθυνθεί ρωσικό χρήμα σε ακροδεξιές και εθνικιστικές ευρωπαϊκές οργανώσεις και κόμματα; Ποιοι έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν το σχέδιο; Έρχονται «τσουβάλια» με ρούβλια και δολάρια στην Ελλάδα για λογαριασμό της Χρυσής Αυγής κι αν ναι, πώς διακινούνται; Πώς κινούνται μικροί και μεγάλοι ρώσοι και έλληνες επιχειρηματίες για την οικονομική ενίσχυση του ναζιστικού μορφώματος; Ποιες είναι οι ευρύτερες στοχεύσεις της ρωσικής κυβέρνησης και ολιγαρχίας από την πολύπλευρη στήριξη φασιστικών κομμάτων μέσα στους κόλπους της ΕΕ;
«Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ: “Φυσικά είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;”», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου. Η φράση ανήκει σε δόκιμο αξιωματικό της ελληνικής αστυνομίας. Αυριανό στέλεχος ή ακόμα και μελλοντικό αρχηγό του Σώματος. Ειπώθηκε –μεταξύ άλλων τεράτων– κατά τη διάρκεια σεμιναριακού μαθήματος στη Σχολή Aστυνομικών στην Αμυγδαλέζα παρουσία μάλιστα εκπαιδευτών. Η καθηγήτρια Εγκληματολογίας που παρέδωσε τις διαλέξεις δέχτηκε να μας μιλήσει. Τα όσα εξιστορεί αποτελούν αντικείμενο μιας ΕΔΕ, που όμως καθυστέρησε ένα χρόνο.
«Φεουδάρχης στον Πειραιά ο Μαρινάκης», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου. Ίσως η πιο πολυσυζητημένη κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν αυτή του Δήμου Πειραιά. Και όχι άδικα. Γιατί η επικράτηση του συνδυασμού του Γ. Μώραλη, με τη στήριξη του προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη, δεν είναι μια απλή ιστορία ενός δήμου που αλλάζει χέρια. Πρόκειται για μια «τομή». Η ισοπεδωτική επικράτηση ενός λόμπι επιχειρηματιών που, άλλοι ανοιχτά και άλλοι υπόγεια, συντάχθηκαν με το συνδυασμό «Πειραιάς Νικητής» και οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν για να το πετύχουν, εγκαινιάζουν ένα νέο μοντέλο πολιτικής.
«Γη για το χρέος ή το χρέος μας στη γη», άρθρο της Μαρίας Καλαντζοπούλου. Μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει να αντιλαμβάνεται μόλις τώρα τι ακριβώς σημαίνει ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Όμως, η υπεράσπιση του παρελθόντος, του τρόπου ζωής και των δικαιωμάτων μας, η υπεράσπιση της γης μας προβάλλει ως το κυριότερο χρέος μας και μοιάζει να φωτίζει το δρόμο για την υπεράσπιση του μέλλοντός μας.
«Εθνική, λίκνο της διεθνούς κερδοσκοπίας», ρεπορτάζ του Λεωνίδα Βατικιώτη. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι τράπεζες απορροφώντας πόρους που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για δημόσιες επενδύσεις και τη δημιουργία κανονικών θέσεων εργασίας, είναι πιο ζοφερό από το παρελθόν.
«Πλυντήριο σκανδάλων η Βουλή με το καθεστώς ατιμωρησίας που θέσπισε η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου. Οι κυβερνώντες προχωρούν σε μαζικές εκκαθαρίσεις ποινικών μητρώων των «δικών τους» παιδιών που λεηλάτησαν τα δημόσια ταμεία, την ίδια στιγμή που ψηφίζουν νόμους για να κατάσχουν συντάξεις και τραπεζικούς λογαριασμούς για μικρά χρέη στην εφορία, βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια των φτωχών, φυλακίζουν μικρούς επαγγελματίες που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα κάθε λογής χαράτσια. Αυτή είναι η δικαιοσύνη που εκπροσωπούν.
«Ποδόσφαιρο: το “λαϊκό” άθλημα που διώκει τους φτωχούς», ρεπορτάζ του Δημήτρη Ζακχαίου. Το ποδόσφαιρο έρχεται, οι φτωχοί διώκονται, σε μια διεστραμμένη αντιστροφή του πραγματικού λαϊκού ρόλου του αθλήματος.
«Ποιος μπορεί να σώσει το Μέγαρο Μουσικής;», άρθρο της Έφης Γιαννοπούλου και του Θεόφιλου Τραμπούλη. Στην αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων του Μεγάρου Μουσικής εμφανίζεται η γνωστή αντινομία μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου. Υπό την απειλή της συνέχισης της σημερινής αλυσιτελούς πολιτικής διαχείρισης ή μιας fast track ιδιωτικοποίησης-θυσίας στη μαύρη τρύπα του χρέους, η σωτηρία του Μεγάρου ως δημόσιου αγαθού απαιτεί τολμηρές πολιτικές.
«Πολιτισμός των Ιδρυμάτων: η εγγραφή της ιστορίας», άρθρο της Έφης Γιαννοπούλου και του Θεόφιλου Τραμπούλη. Καθώς η Αθήνα επεκτείνεται προς τη θάλασσα, τα ίχνη μιας παλιάς ιστορίας αναγγέλλουν την ανέγερση της καινούργιας αυτής πόλης κατά μήκος ενός κόμβου που κόβει την πόλη στη μέση.
Οι στήλες του UNFOLLOW:
«Étant Donnés» του Αυγουστίνου Ζενάκου, «Κόκκινη γραμμή» του Νίκου Μπογιόπουλου, «Infowar» του Άρη Χατζηστεφάνου, «Μεσαιωνικά» του Θεόφιλου Τραμπούλη, «Διερευνητικά» του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, «Πρακτικά» του Παναγιώτη Φραντζή
Στο UNFOLLOW 30 διαβάστε ακόμη:
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η παρουσίαση του παιδικού βιβλίου «Η Ομπρέλα μου» της Κατερίνας Βαγιωνάκη. Σε μια κατάμεστη…
Η θεατρική ομάδα Ανάμεσα στο Φως και τη Σκιά παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Ζαν-Πολ…
Το ένα μετά το άλλο δέχεται τα «πυρά» ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Συρίας, Μπασάρ…
Του Νίκου Αγγελάκη Όλοι στα Χανιά γνωρίζομε τον αγαπητό και εκλεκτό επιστήμονα Ηλία Γ. Γαβριλάκη.…
Στην κορυφή του "βάθρου" σκαρφάλωσε ο Ηρακλειώτης Μάνος Παναγιωτάκης κατακτώντας την πρώτη θέση στον νεοσύστατο διεθνή μουσικό διαγωνισμό N.Scorpion…
Μπορεί ο χειμώνας να μην έχει δώσει ακόμα δυναμικό «παρών» στην πλειονότητα της Κρήτης, όμως…
This website uses cookies.