Νότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
Οι μνημονιακές πολιτικές λιτότητας των τελευταίων ετών έχουν επιδεινώσει την οικονομική κατάσταση όλων των Ελλήνων αλλά ειδικότερα έχουν δημιουργήσει στρατιές μακροχρόνιων ανέργων, έχουν αυξήσει την παιδική φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό και έχουν πλήξει τις πολύτεκνες οικογένειες.
Έτσι η Ελλάδα έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης κατέχοντας από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην ΕΕ. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ και του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, οι περισσότεροι εκ των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι με το ποσοστό τους να φθάνει το 73,38%. Εννέα στους δέκα ανέργους βρίσκονται στο περιθώριο, καθώς δεν λαμβάνουν ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε επιδότηση απασχόλησης. Μόνο το 10% των ανέργων λαμβάνει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ ενώ το πρόσθετο επίδομα των 700 ευρώ το μήνα το λαμβάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων μακροχρόνια ανέργων.
Η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, η λιτότητα και οι μνημονιακές πολιτικές, οδήγησαν 350.000 οικογένειες να μην έχουν κανένα εργαζόμενο μέλος και 850.000 Έλληνες να μην έχουν δουλειά για περισσότερο από ένα χρόνο. Ταυτόχρονα, πάνω από 300.000 νέοι υψηλής εξειδίκευσης έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια για να βρουν δουλεία στο εξωτερικό.
Επιπλέον η πολιτική λιτότητας δεν πλήττει μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά καθώς σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, περισσότερα από ένα στα τέσσερα παιδιά είναι εκτεθειμένα στον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού στην Ε.Ε., με την Ελλάδα να βρίσκεται στην τρίτη θέση μεταξύ των 28 κρατών μελών της Ένωσης.
Το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 36,7% για παιδιά κάτω των 17 ετών. Η τελευταία Έκθεση της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF για την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα κατέδειξε ότι την τελευταία δεκαετία η παιδική φτώχεια αυξήθηκε κατά 6,3%, ενώ το 2014 εκτιμάται ότι 424.000 παιδιά βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Το 2015, ο βαθμός στέρησης βασικών αγαθών και υπηρεσιών (όπως το ενοίκιο, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, η θέρμανση, η διατροφή) έχει επιδεινωθεί δραματικά, αγγίζοντας για τις μονογονεϊκές οικογένειες το 36,6% και για τις πολύτεκνες οικογένειες το 31,3%. Επιπλέον, τα φαινόμενα υποσιτισμού αυξάνονται, με πολλούς μαθητές να λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα. Επίσης ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και συγκεκριμένα στη Λέσβο είναι οι ελλείψεις σε παιδιατρικά φάρμακα και εμβόλια δεδομένων των αυξημένων αναγκών που υπάρχουν εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης.
Τέλος λόγω της ανεργίας αλλά και της μείωσης των μισθών οι νέοι δεν παίρνουν εύκολα την απόφαση για τη δημιουργία οικογένειας και πολύ περισσότερο να κάνουν πολλά παιδιά. Σύμφωνα με στοιχεία, τη μνημονιακή πενταετία 2011-2015 οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 110.000 ψυχές. Έρευνα του Εργαστηρίου Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας καθορίζει ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2050 αναμένεται να είναι από 8,3-10 εκατομμύρια, μειωμένος δηλαδή κατά 800.000 έως 2,5 εκατομμύρια σε σχέση με σήμερα.
Την στιγμή που η Ελλάδα μετατρέπεται σε μία χώρα γερόντων και το δημογραφικό πρόβλημα στη χώρα μας είναι μεγαλύτερο από ποτέ, η κυβέρνηση αποφάσισε να πλήξει για άλλη μια φορά τις πολύτεκνες οικογένειες και τα τέκνα τους. Με το άρθρο 25 του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης: Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας στη Δημόσια Διοίκηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση […], η κυβέρνηση μειώνει το ποσοστό των προσλήψεων του Ν. 2190/1994 από 20% σε 15% χωρίς αιτιολογία. Επισημαίνεται ότι ο νόμος αυτός δεν έχει κανένα οικονομικό κόστος για την Πολιτεία καθώς οι θέσεις διεκδικούνται μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ.
Έτσι παραβιάζεται το δικαίωμα ειδικής προστασίας για την πλήρη ανάπτυξη της οικογένειας που αναγνωρίζεται όχι μόνο από το Σύνταγμα αλλά και από το Άρθρο 33 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. και τις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη.
Για όλους τους παραπάνω λόγους με Γραπτές μου Ερωτήσεις που κατέθεσα στις 20 Δεκεμβρίου κάλεσα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) να σταματήσει, ως μέλος της τρόικας, να επιβάλει στην Ελλάδα σκληρές δημοσιονομικές περικοπές και αντ’ αυτού να λάβει μέτρα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η φτωχοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στην Πατρίδα μας.»