Αμέσως μόλις ο ισλαμιστής πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι εξουδετερώθηκε από το στρατιωτικό πραξικόπημα, την Τετάρτη 3 Ιουλίου, η αιγυπτιακή αστυνομία διέταξε τη σύλληψη των 300 μελών των Αδελφών Μουσουλμάνων, του κινήματος που στήριζε τον Μόρσι, σύμφωνα με την εφημερίδα Al-Ahram.Σε γενικές γραμμές η Λαϊκή Αίγυπτος που καλούσε τον πληθυσμό σε εξέγερση στις 30 Ιουνίου 2013 αμφισβητεί την Αίγυπτο των Αδελφών Μουσουλμάνων. Ο Μοχάμεντ Μόρσι προέρχεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και αντί να γιορτάσει τον 1 χρόνο στην εξουσία βρίσκεται σήμερα υπό κράτηση.
Καθηγητής μηχανικός ο Μόρσι δεν μπόρεσε επί ένα χρόνο να οργανώσει τη χώρα του και να δώσει μια οικονομική προοπτική σε μια Αίγυπτο που παλεύει κατ’ αρχήν να επιβιώσει.
Εντελώς ετερόκλητη η αντιπολίτευση που βρέθηκε στην Πλατεία Ταχρίρ τις τελευταίες εβδομάδες και έριξε τον Μόρσι δεν μοιάζει με τη σειρά της ικανή να προτείνει μια αλλαγή ή να έχει ένα κοινό πρόγραμμα για το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της Αιγύπτου. Αυτό που συνεπήρε την Πλατεία Ταχρίρ και τους ένωσε απέναντι στον Μόρσι ήταν ο φόβος ότι θα βάλει την Αίγυπτο στην οδό του ισλαμικού φονταμενταλισμού.
O Mόρσι και η Aδελφότητα βοήθησαν και νομιμοποίησαν την τακτική της στρατιωτικής ηγεσίας: Aντί να ηγηθούν ενός μετώπου με στόχο τον πλήρη και αυθεντικό εκδημοκρατισμό επέλεξαν την περιχαράκωση της κομματικής βάσης με συμβολισμούς αλλά και μέτρα εξισλαμισμού της χώρας, οδήγησαν σε διχασμό τον λαό με τους κοσμικούς και τους κόπτες, αλλά και τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, απέναντι στο συντηρητικό σουνιτικό Iσλάμ και έτσι έδωσαν στις ένοπλες δυνάμεις, το στήριγμα του καθεστώτος Mουμπάρακ και του προνομιακού συνομιλητή των HΠA στη χώρα, τον ρόλο του διαιτητή.
Tο ερώτημα σήμερα είναι πώς θα επηρεάσει η κατάσταση στην Αίγυπτο τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, καθώς μια παλινδρόμηση παρόμοιου τύπου είναι πλέον πιθανή στην Tυνησία, ενώ ενισχύεται η δυναμική της προληπτικής αυταρχικής περιχαράκωσης στο Mαρόκο και στην Aλγερία.
H πρόωρη κατάρρευση του πολιτικού Iσλάμ στην Aίγυπτο σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις εξελίξεις στη Συρία, όπου πολύ γρήγορα η αντικαθεστωτική εξέγερση πήρε τη μορφή ανοικτής πολεμικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στο συντηρητικό και εξτρεμιστικό σουνιτικό Iσλάμ από τη μια μεριά και όλες τις άλλες εκφάνσεις του Iσλάμ, τους χριστιανούς διαφόρων δογμάτων και τους κοσμικούς από την άλλη.
H παρέμβαση του στρατού στην Aίγυπτο είναι ένα πλήγμα για την εξωτερική πολιτική και μια προειδοποίηση για τις εσωτερικές ισορροπίες της Tουρκίας του Eρντογάν: Πλήγμα καθώς η πόλωση ανάμεσα σε στρατιωτικά καθεστώτα και στις συντηρητικές μοναρχίες της Aραβικής Xερσονήσου δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών στους Eρντογάν – Nταβούτογλου, με το τουρκικό μοντέλο να μεταβάλλεται από εξαγώγιμο προϊόν σε εξαίρεση. Προειδοποίηση καθώς για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια ο στρατός στην Aίγυπτο προβάλλει όχι μόνον ως τροχοπέδη στον κατασταλτικό κατήφορο της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά και ως διαιτητής ανάμεσα στις δύο αντίπαλες πλευρές μιας διχασμένης κοινωνίας. Πηγή Le Monde, FranceTV, Εθνος
Πηγή: iefimerida.gr
