Κύριε Διευθυντά,
Συγχωρήστε μου – όπως και οι αναγνώστες σας – την αναίδεια να ρωτήσω: Ποιο φαινόμενο παρατηρούμε σε περιπτώσεις όπως τις παραπάνω; Κι εννοώ κατ’ αρχήν σε οικονομικό επίπεδο.
Απάντηση: Το φαινόμενο της πληθώρας γυναικών ελευθερίων ηθών, που δεν… εργάζονται μόνο εντός των «οίκων», αλλά και εκτός! Ένα παρόμοιο φαινόμενο παρακολουθούμε και στις μέρες μας, μόνο που τα ήθη (τα πολιτικά) οργιάζουν, ψάχνοντας πελάτες (ψηφοφόρους δηλαδή) όπου λάχει, όπως λέσχες, κλαμπ βολεμένων, συνδικάτα, συνεταιρισμούς, γενικά ενώσεις προσώπων τα οποία φιγουράρουν σαν… άσπιλα και αμόλυντα από επικίνδυνους πολιτικούς ιούς… Και ποιοι τα ψάχνουν; Θα ρωτήσει ο πάσα ένας. Τα ψάχνουν άτομα που είναι ίδιοι και όμοιοι και προπάντων αμόλυντοι από αυτούς τους ιούς!
Παρακολουθώ με αηδία, τολμώ να πω, την… προσφορά ατόμων και συλλογικοτήτων, που βάλθηκαν, εν όψει τριδύμων εκλογικών αναμετρήσεων, να αναμορφώσουν τον «οίκον», όπου εργάζονται αυτοί οι αναμορφωτές, έτσι για να αναμορφώσουν και τα πάγια προσωπικά αυτών των οίκων, μάλλον του οίκου, ο οποίος, έχει αρχίσει να δέχεται προ πολλού και πελάτες από την αλλοδαπή!! Με υπερφουσκωμένα βαλάντια! Οι οποίοι υποχρεώνουν τα «κορίτσια» να τους κάνουν ότι ανωμαλία θέλουν! Και τα κορίτσια βέβαια δεκτικά σε τέτοιες απαιτήσεις, κάνουν… χουβαρντάδικα τα κέφια αυτών των πελατών.
Φίλοι επιστήθιοι αυτών των πελατών και … εθνικώς φρονούντες, που ζητούν την έγκριση του πόπολου για ότι κάνουν ή επιθυμούν διακαώς να κάνουν!! Υποσχόμενοι επιπλέον, να ωφελήσουν τα μάλα και το δυστυχές πόπολο! Δηλαδή «Για χαρτί και για μελάνι, τον αποπάνω της ποια χάνει;» κατά τον παροιμιακό λόγο. Και ποιοι είναι οι ονομαστοί από πάνω αυτοί; Έχω ακουστά πως πλάι στους παλιούς και ξεφωνημένους έχουν μπει στο παιχνίδι «πήδημα» και νέα πρόσωπα! Με ονόματα δέντρων, ονόματα από την Αριθμητική, την Ανεξαρτησία, το «Στρίβειν δις επί δεξιά» και άλλα προσομοιωτικά σχήματα…
Σχήματα που λεκτικά τουλάχιστον αποκλίνουν μεταξύ τους, όμως έμφορτα από των αρχαιοελληνικών φράση «εν τη ενώσει η ισχύς»! Ασχέτως αν το καθένα απ’ αυτά τα σχήματα , αγαπά… περιπαθώς το πόπολο κι επιδιώκει την εύνοιά του. Και αργότερα βλέπουμε. Στις πολιτικές (εγκάρδιες) σχέσεις, ο χρόνος είναι ανοικτός ακόμη και σε περίπτωση διαψεύσεως των ειδυλλίων… εκεί θα κυλήσουν αυτοί οι έρωτες; Αστείον πράγμα …. Φυσικά το σοβαρόν πράγμα είναι… αλλού παπά ευαγγέλιον. Εξ άλλου το πόπολο, δεν φημίζεται για την ισχυρή μνήμη του… Είναι κι αυτό ένας παράγον… συγνώμης από το πόπολο! Κάτι που γεννά την απορία, πότε θα πιάσει το σκουπόξυλο;
Με τιμή
Αντώνης Χαρχαλάκης