Των Σπύρου Λάππα & Αθανάσιου Παπαχριστόπουλου
ΗΕλλάδα πλέον είναι …Ρουμανία, αφού και εδώ και στη Ρουμανία η Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς διώχθηκαν από το πολιτικό σύστημα γιατί ερευνούσαν τυχόν αξιόποινες πράξεις ή παραλείψεις πολιτικών προσώπων-αξιωματούχων με βλάβη του δημοσίου συμφέροντος υπό γενική έννοια. Και στην μεν Ρουμανία, η εκεί Εισαγγελέας Διαφθοράς Λάουρα Κοβέσι έχει δικαιωθεί από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και σήμερα, παρακαλώ, είναι η Ευρωπαία Εισαγγελέας, στη δε Ελλάδα έπεσαν τίτλοι τέλους για την Εισαγγελέα Διαφθοράς κ. Τουλουπάκη, μετά από απανωτές μεθοδεύσεις της ΝΔ για αφαίρεση από τα χέρια της δικογραφίας της Novartis.
Και ό,τι δεν κατέστη δυνατό να γίνει με επανειλημμένες αιτήσεις εξαίρεσής της και πειθαρχικές διώξεις της, διότι σε όλες αυτές τις υποθέσεις τα αρμόδια δικαστικά όργανα δικαίωσαν την κ. Τουλουπάκη, τώρα επελέγη η μεθόδευση αφαίρεσης της δικογραφίας αυτής από τα χέρια της με την νομοθετική συγχώνευση της Εισαγγελίας Διαφθοράς και της Εισαγγελίας Οικονομικού Εγκλήματος σε μία Υπέρ-Εισαγγελία Οικονομικού Εγκλήματος. Και τέτοια μεθόδευση γίνεται για δεύτερη φορά από κυβέρνηση της ΝΔ, αφού παλαιότερα, για να αφαιρεθεί πάλι ποινική δικογραφία μεγάλης βαρύτητας από Οικονομικούς Εισαγγελείς ,μεθοδεύτηκε η δημιουργία Εισαγγελίας Διαφθοράς με αρμοδιότητα και για τη δικογραφία που ήδη χειρίζονταν οι Οικονομικοί Εισαγγελείς.
Κοντολογίς όταν μία Εισαγγελική έρευνα δεν αρέσει στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ε! κάποιος τρόπος θα βρεθεί να αφαιρεθεί η δικογραφία, και μετά ..βλέπουμε.
Πάντως ένα είναι βέβαιο στην υπόθεση Novartis: Σκάνδαλο υπήρξε και μάλιστα ομολογημένο από την ίδια την φαρμακευτική εταιρία(όπως αποτυπώνεται στην Απόφαση του Δικαστηρίου του Νιου Τζέρσεϋ), ζημιά του ελληνικού δημοσίου δις επίσης υπήρξε, κορυφαίες πολιτικές κατ’ αρχήν ευθύνες υπήρξαν και είναι δεδομένες(για τις οποίες ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ πολιτικός άνδρας δεν αναγνώρισε και δεν τις ανέλαβε!!), έρευνα και από Επιτροπές της Βουλής και από την Εισαγγελία έγιναν και γίνονται ακόμα με τη συλλογή δικογραφίας τεραστίου όγκου(ίσως και πάνω από 200 χιλ. σελίδες), ελεγχόμενοι από την Εισαγγελία Διαφθοράς υπήρξαν κορυφαία πολιτικά πρόσωπα της τρέχουσας πολιτικής ιστορίας του τόπου, τα οποία από την πρώτη στιγμή ανάληψης της υπόθεσης από την Εισαγγελία Διαφθοράς άρχισαν να εκτοξεύουν ύβρεις, συκοφαντίες, απειλές, εκβιασμούς για την τρομοκράτηση των Εισαγγελέων που διερευνούσαν την υπόθεση(αλλά και της Δικαιοσύνης συνολικά), κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, συνεπικουρούμενοι βεβαίως και από μεγάλο αριθμό ΜΜΕ, ζητώντας εκδίκηση και …αίμα.
Υπάρχουν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων; Η απάντηση είναι ζητούμενο, και αυτό αναμένεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Η κυβέρνηση της ΝΔ(και ολόκληρο το σύστημα εξουσίας που την στηρίζει)πάντως πήρε αυτό που ήθελε, τη δικογραφία από τα χέρια της κ. Τουλουπάκη, και να πλανάται γενικώς το «τι θα πάθει όποιος άλλος διανοηθεί άλλη φορά τολμήσει να κάνει ανάλογη έρευνα!!!».
Όμως στη συλλογική κοινωνική συνείδηση έχει εγγραφεί ως ιστορική μνήμη η παραδοχή ότι πρόκειται για ένα τεράστιο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο, που εκμαύλισε συνειδήσεις ιατρών, εξαχρείωσε πολιτικά πρόσωπα, οδήγησε την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος στο ναδίρ, και άπλωσε γκρίζο πέπλο γενικευμένης διαφθοράς και διαπλοκής που στοίχισε δις στο ελληνικό δημόσιο, που συνέβαλε στη χρεοκοπία της χώρας, και που αμαύρωσε την εικόνα του ελληνικού κράτους ως κράτους δικαίου.
Παράλληλα αφήνεται ένα βαθύ, βαθύτατο τραύμα και στο πολιτικό σύστημα, αλλά, δυστυχώς, και στην Δικαιοσύνη, της οποίας εκπρόσωποι ταυτίστηκαν εν πολλοίς με τα ελεγχόμενα πρόσωπα, ενώ αποκαλύφθηκε ό,τι πιο σάπιο και διεφθαρμένο υπήρχε στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Και εδώ βρίσκεται το τεράστιο πρόβλημα: η δικαιοσύνη θα αποτελέσει το οχυρό αντίστασης κατά της διαφθοράς στη χώρα μας όπως έκανε η κ.Τουλουπάκη και οι συνεργάτες της; Θα ορθώσει ανάστημα στη σήψη, τη διαπλοκή και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος που συνεχίζεται αδιάκοπα και ατιμώρητα, όπως έκανε η κ.Τουλουπάκη και οι συνεργάτες της;
Θα ανεχθεί στα μεγάλα σκάνδαλα οι κατηγορούμενοι να μετατρέπονται σε κατήγορους και οι κατήγοροι (εν προκειμένω και η κ. Τουλουπάκη και όποιος Εισαγγελέας στο μέλλον «κάνει απλά τη δουλειά του»)κατηγορούμενοι; Θα αποφασίσει να σταματήσει το «μύθευμα» των πολιτικών ότι σε υποθέσεις σκανδάλων το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο, και εννοούν το κόκκαλο των καστανάδων, των κουλουράδων, των πολιτών που διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους και αμείβονται με 300 ευρώ; Θα αποφασίσει να αποδείξει τολμηρά το ρόλο της ότι αποτελεί το summum bonum(υπέρτατο αγαθό) για την κοινωνία και το ultimum refugium(τελευταίο καταφύγιο)των πιο αδύναμων συμπολιτών μας;
Την κ. Τουλουπάκη, παρά το γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα ήμασταν μέλη των Επιτροπών της Βουλής που ερευνούσε τα σκάνδαλα της Υγείας και της Novartis, δεν την γνωρίσαμε ποτέ, όμως διαπιστώσαμε το μίσος, την εκδικητικότητα και την αποστροφή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος απέναντί της και έχουμε τη βεβαιότητα ότι η επιδίωξη ήταν μία: μέσα από τη δική της απαξίωση να απαξιωθεί το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας, αυτό τους φόβιζε, αυτό πάντοτε τους τρομάζει. Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε «πως αντέχει αυτή η γυναίκα αυτές τις ανοίκειες καθημερινές επιθέσεις κατά του προσώπου της, επειδή απλά κάνει το καθήκον της;».
Γνωρίζουμε ότι μία τολμηρή και πραγματικά ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα στέκεται εμπόδιο σε φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, που σημαίνει και εμπόδιο σε πράξεις και παραλείψεις τους που προσβάλλουν τα δημόσια ταμεία και το δημόσιο συμφέρον(salus πpopuli suprema lex esto=το δημόσιο συμφέρον ας είναι ο υπέρτατος νόμος). Και μία τέτοια Δικαιοσύνη δεν χρειάζεται να διαθέτει λειτουργούς-ήρωες, αλλά όμως χρειάζεται λειτουργούς που με ευσυνειδησία και αίσθηση καθήκοντος θα υπηρετούν την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς να υπολογίζουν κόστος και κόπο.
Για να σταματήσει επιτέλους και η δική της τραγική περιπέτεια που αποτυπώθηκε στο πρόσωπο της κ. Τουλουπάκη, γιατί είναι βέβαιο ότι δεν τους ενδιέφερε το πρόσωπό της απλά, αλλά η θεσμική της ιδιότητα και η ηθική της υπόσταση, και οι δύο ιδιότητες εκπροσώπου της Δικαιοσύνης, και αυτήν στόχευαν. Είναι σαφές, η Δικαιοσύνη είναι ο στόχος.
Εν κατακλείδι για τον έλληνα δικαστή η κοινωνία δεν αξιώνει τίποτε λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό που είπε πριν 40 χρόνια ο κ. Σαρτζετάκης σε ομιλία του στον ΔΣΑ: «Το μήνυμα-και το παράδειγμα-της παρρησίας ως εκφράσεως του ηθικού θάρρους. Αυτού, που έχει ως αναπόφευκτο τίμημα την παρενόχληση και συνακόλουθα την εξέγερση των φαύλων, των μικρόψυχων και των ασήμαντων. Που συνασπίζονται και ασχημονούν. Που φοβούνται και αντεπετίθενται. Αυτό το θάρρος το ηθικό, το δύσκολο και πολύτιμο, είναι για τον λειτουργό της Δικαιοσύνης η αρετή sine qua non. Με αυτήν οπλισμένος, καλείται κάποιες φορές να πατήσει «επάνω όφεων και σκορπίων». Αν θέλουμε την Ελλάδα μία ευνομούμενη Πολιτεία και ένα Κράτος Δικαίου.