Στον αγώνα για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού σε πολλες χώρες στήνουν τέντες και προσπαθουν με κάθε τρόπο να ενδυναμώσουν τα (παραιτημένα λόγω νεοφιλελεύθερων πολιτικών) συστήματα υγείας ώστε να αντιμετωπιστούν τα αυξημένα κρούσματα αυτού του φονικού ιού. Αλλά σύντομα, ήδη τώρα, χρειαζόμαστε και τέντες για τα προβλήματα ψυχικής υγείας που δημιουργούνται λόγω της πανδημίας και των παρατεταμένων μέτρων απαγόρευσης που λαμβάνονται. Όλα αυτά τη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος θα είναι αναγκαίος για να μπορέσει η παγκόσμια οικονομία να ξανασταθεί στα πόδια της.
Όπως αναφέρεται σε άρθρο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, το ψυχολογικό κόστος της παρατεταμένης καραντίνας στο οποίο ζουν 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι – περίπου το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού – είναι τεράστιο. Και αποτελεί το μεγαλύτερο ψυχολογικό πείραμα που έχει διεξαχθεί ποτέ.
Δυστυχώς, ήδη έχουμε μια καλή ιδέα για το ποια θα είναι τα αποτελέσματά του.
Στο τέλος του Φεβρουαρίου του 2020 το The Lancet δημοσίευσε μία αναγκόπηση 24 διαφορετικών μελετών για τις ψυχολογικές συνέπειες της καραντίνας, “του περιορισμού της κίνησης των ανθρώπων που έχουν πιθανότατα εκτεθεί σε μία μεταδοτική ασθένεια”. Τα ευρηματα προσφέρουν μια ματιά αυτού που ζυμώνετε σε εκατομμύρια νοικοκυριά σε όλο τον κόσμο.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε καραντίνα είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτύξουν μία σειρά από συπτώματα ψυχολογικού στρες και σχετικών διαταραχών, μεταξύ άλλων πεσμένη διάθεση, αϋπνία, στρες, άγχος, θυμός, ευερεθιστικότητα, συναισθηματική εξάντληση, κατάθλιψη και μετατραυματικά συμπτώματα στρες.
Στην Κίνα, τα συγκεκριμένα ψυχικά συμπτώματα ήδη αποτυπώνονται στις πρώτες έρευνες για τις συνέπειες της καραντίνας.
Σε περιπτώσεις όπου γονείς βρίσκονται σε καραντίνα με τα παιδιά τους, το ψυχολογικό κόστος είναι ακόμα μεγαλύτερο. Σε μία έρευνα, 28% των γονιών που βρίσκονταν σε καραντίνα ανεπτύξαν τραύμα σε μορφή ψυχικής διαταραχής.
Και μεταξύ των εργαζόμενων σε νοσοκομεία που βρίσκονται σε καραντίνα ένα 10% ανέφερε πολύ υψηλά καταθλιπτικά συμπτώματα μέχρι και 3 χρόνια μετα την καραντίνα. Μία άλλη έρευνα των αποτελεσμάτων της καραντίνας κατά την περίοδο του SARS το 2002 μεταξύ εργαζόμενων σε υγειονομικές δομές καταγράφει τον υψηλό κίνδυνο εξάρτησης από το αλκόολ και συμπεριφορών που συνδέονται με ψυχικά τραύματα.
Το απλό γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι νοιώθουν τρομερό στρες εξαιτίας του ρισκου να κολήσουν τον ιό, του φόβου ότι θα αρρωστήσουν ή θα χάσουν αγαπημένους τους ανθρώπους, όσο και από την προοπτική των οικονομικών δυσκολιών.
Σύμφωνα με το άρθρο μετά την επιδημία του κορωνοϊού θα υπάρξει μία δεύτερη επιδημία ψυχικών προβλημάτων.
Στο Βέγιο, πριν την καραντίνα είχε γίνει έρευνα στον πληθυσμό της χώρας και 32% δήλωσε ότι ψυχολογικά είναι ισχυρός ενώ μόλις 15% δήλωνε ότι έχει τοξικά επίπεδα στρες. Στην πιο πρόσφατα έρευνα που διεξήχθη στη χώρα δύο μόλις βδομάδες μετά την απόφαση για καραντίνα, 25% δήλωσε ψυχολογικά ισχυρός ενώ το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι έχουν τοξικά επίπεδα στρες ανέβηκε στο 25%, δηλαδή 10% πάνω.
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που διατρέχου τον κίνδυνο μακράς απουσίας από τη δουλειά λόγω ασθένειας και ψυχολογικής κατάρρευσης. Ακόμα και αν εργάζονται, έρευνα του Eurofound αποτυπώνει ότι είναι 35% λιγότερο παραγωγικοί.
Οι ομάδες που διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο να αντιμετωπίσουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα είναι οι εργαζόμενοι στις υγειονομικές δομές αλλά και νέοι άνθρωποι κάτων των 30 ετών και παιδιά, οι ηλικιωμένοι αλλά και όσοι ζουν υπό καθεστώς επισφάλειας, που είτε ήδη έχουν ψυχικές αρρώστιες, αναπηρία ή ζουν υπό καθεστώς φτώχιας.