Του Στέλιου Κούλογλου
Πίσω από τις δήθεν διαπραγματεύσεις, την αδιαλλαξία των δανειστών, τις παλινωδίες μιας κυβέρνησης που το καλοκαίρι έδιωχνε την τρόικα και τώρα πετάει από την χαρά της που επιστρέφει, πίσω δηλαδή από όλα τα κωμικοτραγικά που ζήσαμε τους τελευταίες μήνες κρύβεται μια απλή φράση: στις συζητήσεις στο Παρίσι οι δανειστές έλεγαν στον κ. Χαρδούβελη ότι «δεν μας νοιάζει ποιος είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα». H φράση που έλειπε ήταν: «αυτό που μας νοιάζει είναι να πάρουμε τα λεφτά μας».
Τόσο η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου όσο και οι δανειστές γνωρίζουν καλά ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα ούτε πιθανότητες επιτυχίας έχει, ούτε έχει σαν στόχο την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας: το ζητούμενο είναι να αποπληρωθεί το χρέος, ξεζουμίζοντας με κάθε είδους φόρους τον πληθυσμό. Είναι γνωστό πχ ότι, σύμφωνα με τα μνημόνια, το 70% από το -βγαλμένο με ιδρώτα και αίμα- πρωτογενές πλεόνασμα πηγαίνει κατευθείαν στο ταμείο των δανειστών και το ίδιο συμβαίνει με τις δόσεις των νέων δανείων.
Το ίδιο ίσχυε και για τον πλασματικό προϋπολογισμό του 2015, που μαγείρευαν δανειστές και κυβέρνηση από το καλοκαίρι του 2014. Η πρόβλεψη ότι το 2015 θα σημειωθεί 2,9% ανάπτυξη δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα, όπως είχε εξηγηθεί από τις στήλες του Tvxs. Ελληνική κυβέρνηση και τρόικα είχαν συμφωνήσει ότι το καλοκαίρι του 2015 θα διαπιστωνόταν δημοσιονομικό κενό και θα λαμβάνονταν νέα, επαχθή και φορομπηχτικά μέτρα.
Το πρόβλημα προέκυψε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε για τα καλά κεφάλι στις δημοσκοπήσεις από τα τέλη Αυγούστου. Η πρώτη δημοσκόπηση μετά τις διακοπές, της Palmos Analysis για το Tvxs, έδειχνε τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με 8 μονάδες και σε παραπλήσια αποτελέσματα κατέληγαν άλλες έρευνες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Με την αξιωματική αντιπολίτευση να δηλώνει ότι δεν θα ψηφίσει για πρόεδρο προκαλώντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές, η λήψη νέων μέτρων το καλοκαίρι του 2015 δεν ήταν πλέον σίγουρη. Η τρόικα δεν ήταν βέβαιη ότι θα έπαιρνε τα λεφτά της και για αυτό σκλήρυνε την θέση της, ζητώντας από την κυβέρνηση να πάρει εδώ και τώρα νέα μέτρα. Η κυβέρνηση αντέτεινε ότι, αν τα έπαιρνε τώρα, δεν θα μπορούσε να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές. Αυτό ήταν και το περιεχόμενο των «σκληρών διαπραγματεύσεων» των τελευταίων εβδομάδων: όχι αν, αλλά πότε θα ληφθούν τα νέα μέτρα.
Τοτε εμφανίστηκαν και οι διαφωνίες στο εσωτερικό της τρόικας. Η μεν Ευρωπαϊκή Επιτροπή που επηρεάζεται περισσότερο από τους πολιτικούς φίλους της κυβέρνησης, τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και το Βερολίνο, προτιμούσε να βάλει πλάτη στην κυβέρνηση, ενώ οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ και ιδίως του ΔΝΤ ήθελαν να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους. Οι λεονταρισμοί του Α. Σαμαρά που θα έδιωχνε το ΔΝΤ και τα σχετικά, έριχναν λάδι στη φωτιά. Παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις, τους εξευτελισμούς που η ελληνική κυβέρνηση υπέμενε με αξιοθαύμαστη… καρτερικότητα και τα mail αποδοχής των νέων μέτρων, η τρόικα δεν επέστρεφε στην Αθήνα. Απειλούσε αντίθετα ότι θα παρατείνει μονομερώς το μνημόνιο για 6 μήνες, δίνοντας στην ετοιμόρροπη ελληνική κυβέρνηση την χαριστική βολή.
Τότε ο Σαμαράς ζήτησε μια τελευταία ευκαιρία. Χωρίς νέα μέτρα τώρα, να επιχειρήσει να συγκεντρώσει 180 βουλευτές, παρατείνοντας έτσι την ζωή της κυβέρνησης. Μετά από δεκάδες τηλεφωνήματα και παρακάλια σε Βρυξέλλες και Βερολίνα, η τρόικα αποφάσισε να του την δώσει και έτσι φτάσαμε στην δίμηνη παράταση του μνημονίου, που ανακοινώθηκε. Για τους δανειστές είναι μια win win κίνηση, κερδίζουν δηλαδή σε κάθε περίπτωση. Παρακρατώντας την δόση του δανείου, θα έχουν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο, αν τελικώς δεν μαζευτούν οι 180, γίνουν εκλογές και βγάλουν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αν πάλι τα καταφέρουν οι φίλοι Σαμαράς-Βενιζέλος, τόσο το καλύτερο.
Για να πετύχουν το σκοπό τους, οι τελευταίοι θα χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό μέσο. Θα πρέπει να περιμένουμε πολλά ανάμεσα στην πρώτη και τις άλλες δύο ψηφοφορίες. Μπορεί η τρόικα να έδωσε στην κυβέρνηση της μια τελευταία ευκαιρία, αλλά εμείς δεν έχουμε ακόμη δει τίποτα.
* Η γελοιογραφία είναι του Soloup από το Ποντίκι
