Μία κατάσχεση κάθε λεπτό πραγματοποιήθηκε από την εφορία στους τραπεζικούς λογαριασμούς το 10μηνο του 2018. Ξεπερνούν τα 5.000.000 οι κατασχέσεις με υπογραφή της «πρώτης φοράς Αριστεράς».
Μία κατάσχεση κάθε λεπτό των εργάσιμων ωρών πραγματοποιήθηκε το 10μηνο του 2018, από την εφορία! Ήταν η ψυχρή απάντηση του δημοσίου στις ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογουμένων που έχουν «πνιγεί» στα χρέη και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Συγκεκριμένα πραγματοποιήθηκαν 105.000 κατασχέσεις από τραπεζικούς λογαριασμούς, λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία.
Οι κατασχέσεις δεν αφορούν μόνο μεγάλες οφειλές, αλλά και μικρά χρέη ακόμη και 500 ευρώ, γεγονός που αναδεικνύει το πρόβλημα ρευστότητας των μικρών και μεσαίων νοικοκυριών αλλά και την ανελέητη αντιμετώπιση τους από το κράτος.
Οι πολίτες που έχουν «κοκκινήσει» έχουν ξεπεράσει ήδη τα 4 εκατομμύρια και οι οφειλές τους στην εφορία είναι περίπου 9 δις ευρώ.
Από το 2015 μέχρι σήμερα οι κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς έχουν ξεπεράσει τα 5. 000.000. Σε πολλές περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί υπέρμετρη χρήση καταδιωκτικών μέτρων, κυρίως σε βάρος των οικονομικά αλλά και κοινωνικά πλέον ευάλωτων ομάδων, των οποίων η οικονομική αντοχή έχει εξαντληθεί από την μακρόχρονη οικονομική κρίση.
Ακόμα και το επίδομα ανεργίας αλλά και τα επιδόματα ανάπηρων παιδιών αποτελούν αντικείμενο κατάσχεσης έναντι πάσης φύσεως οφειλών, όπως διαπιστώνει η σαρωτική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη , γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση του νομοθέτη .
Από την άλλη, όσο περνάει ο καιρός τόσο και πιο αναποτελεσματικό γίνεται το μέτρο των κατασχέσεων, αφού οι λογαριασμοί αδειάζουν, καθώς οι οφειλέτες αποφεύγουν να αφήνουν χρήματα σε αυτούς. Έτσι, οι τράπεζες χάνουν καταθέσεις, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται η παραοικονομία.
Η κοινωνία εμφανίζεται κουρασμένη και ανήμπορη απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα. Η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ λέει ότι το 2020 τα νοικοκυριά ίσως θα επιστρέψουν εκεί που ήταν το 2014.Έως τότε θα ζουν στην καθημερινότητα που επέβαλαν οι ανερμάτιστες πολιτικές και στις πρακτικές του αδυσώπητου κράτους.