Η μετατροπή της δυτικής τάφρου σε χώρο στάθμευσης, έστω και περιοδικά, συμβάλλει στην «ανάδειξη» του μνημείου;– Γιατί επιχειρείται η ταύτιση της «ανάδειξης» των τειχών με την κατά βούληση χρήση– αξιοποίηση τους-από τους «επίσημους» διαχειριστές τους;
– Και αν αυτό γίνεται για χρόνια στη ανατολική τάφρο, μήπως θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν;
– Η μη χρήση ή « μη αξιοποίηση» –ενίοτε ως πάρκινγκ- γιατί ερμηνεύεται ως παραμέληση;
– Ως «ελεύθερος χώρος» χωρίς αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα δεν εντάσσει ποιοτικά το μνημείο στην καθημερινότητα των μόνιμων κατοίκων και των επισκεπτών;
– Μήπως πρόκειται για τεκμήριο συναλλαγής τοπικών ιθυνόντων με επιχειρηματίες της παλιά πόλης και «αγανακτισμένους» οδηγούς, κατοίκους ή επισκέπτες, που παρκάροντας βεβηλώνουν το μνημείο και συνηγορούν στην πολιτισμική – αισθητική παρακμή του;
– Που συναντάται η ατομική και συλλογική ευθύνη με τον πολιτισμό ;
Βερυκάκη Ευστρατία
