Του Μανώλη Νικολαΐδη (manole) *
Μακεδονικό ζήτημα
Πόσο κουραστικό είναι να βλέπεις στα τηλεοπτικά πάνελ να παίζεται ένα θέατρο σκιών; Σε ένα θέατρο όπου οι ψυχές μεταμορφώνονται σε σκιές της πραγματικότητας, και με τόση αγωνία μοχθούν να μεταμορφώσουν την αλήθεια σε ένα ιδανικό παραμύθι;
Οι γνωστοί μας άγνωστοι
Πόσο κουραστικό λοιπόν είναι να βλέπεις οι μεν να βαφτίζουν το κρέας ψάρι και οι δε παίζοντας το ρόλο του καραγκιόζη να προσπαθούν να μας πείσουν για τον αγώνα που δίνουν να μην περάσει η συμφωνία; ΄Κανείς δεν αγωνίζεται για το εθνικό συμφέρον, για καμιά Μακεδονία για καμία Ελλάδα. Κανείς δεν τα βάζει με την Γερμανία και το ΝΑΤΟ. Άλλωστε η Γερμανία έχει την τεχνογνωσία! Διέλυσε ολόκληρη Γιουγκοσλαβία. Και δεν μιλάμε για την χιτλερική Γερμανία, αλλά για αυτή του το πρόσφατου παρελθόντος… Ας μην λησμονούμε ότι η χώρα μας είναι στην πράξη αποικία της.
Μυθολογία ίσον πολιτισμός
Η βασική στρατηγική κάθε προδοτικής επιχειρηματολογίας που παραθέτεται στα τηλεοπτικά πάνελ είναι η αναφορά στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ με συνοδευτικά μυθεύματα, ίσως για να νιώσουμε λίγο περήφανοι από τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας ισορροπώντας στα σύγχρονα μονοπάτια της παρακμής. Μυθεύματα διαρκώς σε επανάληψη! Μυθεύματα σε επανάληψη, γιατί η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Πάντα όμως αναφορά στο παρελθόν…
Μύθος 1:
Αναγνωρίζεται η ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας. Η πραγματικότητα όμως είναι οτι η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Το αν η αρχαία Μακεδονία ήταν ελληνική το κρίνουν η ιστορία και οι επιστήμονες ιστορικοί, όπως έχει γίνει ήδη απανταχού στην οικουμένη. Ούτε μπορεί, ούτε γίνεται μία συμφωνία να αποφασίζει για τέτοια πράγματα. Μια τέτοια επιχειρηματολογία είναι προκλητική, προσβλητική απέναντι σε κάθε νοήμονα άνθρωπο και απέναντι στην επιστημονική κοινότητα των ιστορικών που οφείλει να πάρει θέση, σε τέτοιου είδους παιχνίδια.
Μύθος 2:
Έχουν γίνει διάφορες αναγνωρίσεις από την πλευρά μας στο παρελθόν. Η πραγματικότητας έχει δύο διαστάσεις. Πρώτον οι διάφορες και ελάχιστες “μακεδονικές” περιγραφές από την πλευρά μας δεν έχουν κανένα επίσημο θεσμικό χαρακτήρα. Δεύτερον ποτέ δεν είχαν την πρόθεση να αναγνωρίσουν έθνος αλλά να χαρακτηρίσουν τη γεωγραφική ιδιότητα στις αναφορές τους.
Μύθος 3:
Υπάρχει ήδη αναγνώριση από 140 και πλέον χώρες στον κόσμο. Ε, και τότε προς τί η συμφωνία? Τί την θέλουν την υπογραφή μας? Μάλλον η υπογραφή μας μετράει. Κάποιο λόγο θα έχουν για να απαιτούν όλες οι ξένες δυνάμεις την συμμετοχή μας…
Η πρόκληση:
Αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά, που αφορούν το παρελθόν. Με πλήρη αναισθησία και προκλητική συμπεριφορά επικαλούνται το τέλος στο αλυτρωτικό περιεχόμενο του συντάγματος της ΠΓΔΜ, χωρίς να έχει εκδοθεί το νέο τους σύνταγμα, δίχως κανείς τους να σέβεται ούτε την ίδια την συμφωνία. Ο “Μακεδονικός” λαός, όπως θα αναγράφεται στο σύνταγμα τους. παίζει με την νοημοσύνη μας και με την τύχη μας αφού μας βρήκανε κορόιδα.
Ας θέσουμε όμως το βασικό ερώτημα…
Γιατί ασχολούνται με το παρελθόν σε κάθε δημόσιο επιχείρημά τους? Μήπως για να κρυφτούν από το μέλλον?
Η διαχρονική απάτη: Το πρόβλημα του ονόματος δεν είναι το όνομα
Σε μια εντελώς στημένη και υποκινούμενη επιχειρηματολογία, το πρόβλημα του ονόματος εδώ και τόσα χρόνια έχει επικεντρωθεί στο… όνομα! Το πρόβλημα όμως δεν είναι το ίδιο το όνομα. Στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες για παράδειγμα, υπάρχουν ένα σωρό Ελλάδες και Αθήνες ως πόλεις. Θα έλεγε κανείς ότι είναι τιμητικό, οπουδήποτε στον κόσμο, πόλεις να παίρνουν ονόματα που έχουν να κάνουν με στοιχεία του πολιτισμού της χώρας σου. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ο γειτονικός αλυτρωτισμός. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Το πρόβλημα είναι ο υποκινούμενος αλυτρωτισμός. Υποκινούμενος γιατί δεν ξύπνησαν μια μέρα οι Σκοπιανοί και είπαν από μόνοι τους, ναι είμαστε Μακεδόνες. Χρειάζεται μεγάλη οργάνωση και ισχυρές δυνάμεις να κινητοποιήσουν μια τέτοια παγκόσμια απάτη με διάρκεια δεκαετιών! Και ποιον άλλον να σκεφτείς από τους γνώριμους “φίλους” και συμμάχους μας” Γερμανία και ΗΠΑ (ΝΑΤΟ)? Όπως προαναφέραμε και όπως απέδειξε η σύγχρονη ευρωπαϊκή Ιστορία η Γερμανία έχει τεχνογνωσία στην διάλυση χωρών, ενώ ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ στα Βαλκάνια μας είναι τόσα χρόνια πια γνωστός.
Η ουσία από την έμμεση αναγνώριση της εθνότητάς των Σκοπίων ως Μακεδονική είναι ο κίνδυνος που απορρέει από μια τέτοια πράξη στην αναγνωρισμένη εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας
Άρα λοιπόν το πρόβλημα είναι αν εξασφαλίζουμε τα κεκτημένα μας ως χώρα ή μπαίνουμε σε μονοπάτια διάλυσης? Η συμφωνία και τα ανοικτά μέτωπα σε ότι αφορά στα στοιχεία της εθνότητάς των Σκοπίων εξασφαλίζουν το δεύτερο, κάτι που γίνεται με υπομονή και βήμα βήμα με τα χρόνια. Μην περιμένετε όπλα και μάχες για αλλαγή συνόρων ή συνδιοίκηση της ελληνικής Μακεδονίας. Είμαστε μια δυτική χώρα και όπως όλες οι δυτικές χώρες έχουμε “πολιτισμό”. Όλα θα γίνουν ήσυχα και θα πάρουν τον δρόμο της νομικής και διπλωματικής οδού και με την βοήθεια όπως πάντα δουλοπρεπών κυβερνήσεων.
Ο θρίαμβος του Εφιάλτη Νο.1
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση το όνομα Βόρειο Μακεδονία είναι χειρότερο απ’ το Μακεδονία. Το Βόρειο υποδηλώνει γεωγραφική διαίρεση. Και σε κάθε διαίρεση υπάρχει ενδεχόμενη ένωση! Έτσι απλά και σε συνδυασμό με την παραχώρηση της μακεδονικής εθνότητας, δημιουργείται η υπόνοια οτι η νότια Μακεδονία κατέχεται από “ξένες δυνάμεις” και αποτελεί μία έν δυνάμει γεωγραφική επαρχία της “ενωμένης” Μακεδονίας (της χώρας των Σκοπίων εννοούμε…). Άλλωστε τον ίδιο φόβο εκφράζουν και οι Βούλγαροι, μιας και γεωγραφικά η Μακεδονία εκτείνεται στην Βουλγαρία. Άρα δεν τρέφουμε μόνο εμείς του ίδιους φόβους.
Μιλώντας για το μέλλον.
Θα χρησιμοποιήσουμε ένα απλό παράδειγμα. Γεννιέται ένα παιδί στην στην βόρεια Μακεδονία και ρωτάει τον μπαμπά του πως τους λένε και σε ποια χώρα μένουνε. Ο μπαμπάς του απαντάει οτι λέγονται Μακεδόνες και μένουνε στην Βόρειο Μακεδονία. Και εύλογα το παιδί θα αναρωτηθεί το παιδί, αν υπάρχει και νότια Μακεδονία, ακούγοντας το βόρεια. Ναι θα αποκριθεί ο πατέρας, αλλά την έχουνε οι Έλληνες. Και εύλογα θα αναρωτηθεί ξανά το παιδί γιατί εκείνοι ως Μακεδόνες δεν έχουνε και την νότια Μακεδονία και την έχουνε οι Έλληνες? Και κάπως έτσι θα έρθουν οι απαντήσεις για κατοχή, αρπαγή κτλ…… Και κάπως έτσι, τα απλά λαϊκά συναισθήματα και απόψεις θα γίνουν πολιτικά, νομικά και διπλωματικά επιχειρήματα. Και κάπως έτσι με διαφόρων ειδών αναγνωρίσεις εντός και εκτός Ελλάδος, από πάσης φύσεως μακεδονικούς συλλόγους μέχρι μακεδονική ΠΟΠ, και από δικαιώματα Μακεδόνων στην ελληνική επικράτεια μέχρι αναγνώριση μειονοτήτων, θα έρθει η στιγμή που είτε τα σύνορα θα πρέπει αλλάξουν, είτε το νότιο τμήμα της Μακεδονίας θα πρέπει να συνδιοικηθεί (γιατί είναι σίγουρο πως θα προκύψουν και νέα προβλήματα…). Τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας θα βλάψουν τα εθνικά μας συμφέροντα για ακόμη μία φορά, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους ιμπεριαλιστικά σχέδια, αλλά δυστυχώς αυτά τα αποτελέσματα θα φανούν στο μέλλον. Κι όταν θα έρθουν εκείνες οι τρομερές και δραματικές στιγμές, όπως σήμερα, να είστε σίγουροι οτι θα λιώνουμε στο στόμα μας την ίδια καραμέλα… “λύνουμε” ένα ακόμη πρόβλημα….
Άρα το επιχείρημα ότι τα Σκόπια από Μακεδονία μετονομάζονται σε Βόρειο Μακεδονία αποτελεί μια θετική εξέλιξη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά φυτεμένοι σπόροι ενός μεγα-εγκλήματος που θα επωαστούν εν καιρώ. Κρύβονται λοιπόν από το μέλλον…
Ο θρίαμβος του Εφιάλτη Νο.2
Επίσης κατά την προσωπική μου εκτίμηση, η “κατάκτησή” μας οτι πλέον οι γείτονες μας δεν θα επικαλούνται τις ριζικές τους σχέσεις με την αρχαία Μακεδονία, είναι μια νίκη των απανταχού λεόντειων συμφωνιών. Ένας θρίαμβος του Εφιάλτη. Και αυτό γιατί πολύ απλά στην προσπάθειά μας όλα αυτά τα χρόνια να αποκρούσουμε τον αλυτρωτισμό των υποκινούμενων γειτόνων μας, επικαλούμασταν το αποκλειστικό ιστορικό και κληρονομικό μας δικαίωμα σε ότι αφορά την αρχαία Ελληνική Μακεδονία. Τώρα τί θα επικαλούμαστε; Από νομικής σκοπιάς, πλέον αυτό το βασικό μας επιχείρημα αφαιρέθηκε από τα χαρτιά μας. Επισήμως πλέον δεν μπορεί να αποτελεί καν επιχείρημά μας, ούτε σε δικαστική διένεξη, ούτε σε διπλωματικό επίπεδο. Έτσι η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ή διένεξη με τα Σκόπια θα γίνεται μόνο επί γεωγραφικών δεδομένων, τα οποία τα Σκόπια θα εκμεταλλευτούν ως κάτοικοι μέρους της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, για να προχωρήσουν απρόσκοπτα τις υποκινούμενες αλυτρωτικές τους διαθέσεις, χωρίς τον κίνδυνο να αμφισβητηθούν οι χρήσεις των όρων Μακεδονίας σε οποιαδήποτε πτυχή της εθνότητάς τους.
Προδοσία ή όχι
Κλείνοντας θα πω τα εξής. Κάθε είδους συστήματα και εξουσίες στις ανθρώπινες κοινωνίες κάποια στιγμή καταρρέουν και κλείνει ο κύκλος τους. Ωστόσο, όπως γίνεται κάθε φορά, είναι εκεί για υπηρετούν διαχρονικά την διαφθορά την διαπλοκή και την αδικία, με αλόγιστες συνέπειες για τον ίδιο τον άνθρωπο και την πρόοδό του. Όσο αναφορά στο μακεδονικό και ακολουθώντας τον ήδη γνωστό δρόμο των μνημονίων, της υποτέλειας και της αποικιοκρατίας, ανεξαρτήτως αν θα γίνουν ειδικά δικαστήρια, αν θα κατηγορηθούν κάποιοι για εσχάτη προδοσία ή όχι, ανεξαρτήτως τί θα πω εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος, όταν θα καταρρεύσει και το σημερινό σύστημα, ο τότε ιστορικός του μέλλοντος, αντικειμενικά πια και χωρίς συμφέρον, θα τους αποδώσει την ταυτότητα που πραγματικά αξίζει, όπως αυτή που κουβαλάει ο Εφιάλτης για αιώνες.
Υ.Γ. ΜΜΕ και ο ρόλος τους
Όπως και με τα μνημόνια, ο ρόλος των ΜΜΕ ήταν ο γνωστός προπαγανδιστικός ρόλος υπέρ της συμφωνίας. Έχοντας εμπειρία πλέον φρόντιζαν να διατηρούν χαμηλούς τόνους ενώ η φρασεολογία που χρησιμοποιούσαν προσδιόριζε υποσυνείδητα την θετικότητα της συμφωνίας ( λύνει ένα πρόβλημα δεκαετιών…. , όπως αντίστοιχα ο κίνδυνος του grexit κτλ). Ενώ μέσα στην εβδομάδα ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις να αφιερώνουν 15 λεπτά για τα επεισόδια και 4 λεπτά για την συμφωνία για ένα τόσο κορυφαίο θέμα. Με τέτοιο βούρκο από ΜΜΕ και δημοσιογράφους υπάρχει σοβαρό πρόβλημα πραγματικής δημοκρατίας στην Ελλάδα. Είναι πλέον σχεδόν μαθηματικό βέβαιο πως όταν λένε τα κανάλια άσπρο, το συμφέρον για το λαό είναι μαύρο και αντίστοιχα και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Υ.Γ.2 Να μπει τέλος στην ανοχή
Ως πότε θα ανεχόμαστε το θράσος κυβερνήσεων να εξαπατούν τους πολίτες και να πηγαίνουν κόντρα στην λαϊκή βούληση? Ως πότε θα το ανέχεται η δημοκρατία. Νιώθουμε καλά με αυτό ή δεν συνειδητοποιούμε οτι όλα αυτά έχουν επιπτώσεις σε μας τους ίδιους; Το αποφασίσαμεν και διατάσομεν με τετραετή διάρκεια δεν είναι δημοκρατία και ας πασχίζουν να διαμορφώσουν τέτοιες εντυπώσεις. Στην δημοκρατία αποφασίζουμε εμείς, όχι άλλοι
Όπως λέει και ο Μανώλης Γλέζος δεν απογοητεύομαι, οργίζομαι!
* ηλεκτρολόγος μηχανικός