Του Ηρακλή Καλογεράκη, Αντιναύαρχο ΠΝ ε.α.
Η χώρα μας, στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, που αποτελείται από μια χερσόνησο και από πλήθος νησιών, νησίδων, βραχονησίδων και βράχων, περιβάλλεται από 3 μεγάλα πελάγη (Αιγαίο, Ιόνιο & Νότιο Κρητικό), πέντε μικρότερα πελάγη, 8 επί μέρους θαλάσσιες περιοχές και 57 μεγάλους κόλπους.
Σύμφωνα με την Ναυτική γεωγραφία ωκεανός είναι μια πολύ μεγάλη υγρή επιφάνεια με αλμυρό νερό, που ονομάστηκε έτσι από τον Ηρόδοτο χάρις στον μυθικό Θεό Ωκεανό. Αρχικά, οι ωκεανοί ήταν τρεις (Ειρηνικός, Ατλαντικός και Ινδικός) ενώ αργότερα προστέθηκαν και οι δύο των πόλων της Γης (Αρκτικός και Ανταρκτικός). Οι ωκεανοί συνολικά καλύπτουν σχεδόν τα τρία τέταρτα (71%) της επιφάνειας της γης.
Μεγάλες υδάτινες εκτάσεις, μικρότερες όμως των Ωκεανών, που σχηματίζονται ανάμεσα σε νησιά ή σε μεγάλες εκτάσεις ξηράς, ονομάζονται Θάλασσες (π.χ. Μεσόγειος).
Όταν η έκτασή τους είναι πιο μικρή, ονομάζονται πελάγη (Ιόνιο, Αιγαίο, κρητικό), ενώ όταν η έκταση τους περιορίζεται έντονα από τη ξηρά, τότε ονομάζεται κόλπος και η χώρα μας έχει 57 μεγάλους κόλπους. 
Οι Έλληνες κατά πλειονότητα είναι θαλασσινός λαός και από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν άρρηκτα δεμένοι με τις θάλασσές και τα πελάγη τους. Οι Έλληνες, γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και δημιούργησαν πολιτισμό στις θάλασσες τους, και μέσω αυτών τον μετέδωσαν στις γειτονικές χώρες και ηπείρους.
Από τα τρία πελάγη που περιβάλλουν την Ελλάδα, το μεγαλύτερο, το αρχιπέλαγος του Αιγαίου, περιέχει πέντε μεγάλες «πελαγικές» περιοχές που ονομάζονται και αυτές «πέλαγος» και οκτώ μικρότερες που ονομάζονται «θάλασσες» ή «κόλποι» και αυτό επειδή οι νησιώτες κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου, ήθελαν όλοι να έχουν «τη δική τους θάλασσα.
Πήραν λοιπόν ονόματα από την μυθολογία και την γεωγραφία και τα έδωσαν στα γειτονικά τους τμήματα του Αιγαιοπελαγίτικου χώρου και έτσι έχουμε το Βόρειο Κρητικό πέλαγος, το Καρπάθιο πέλαγος, τη θάλασσα Ρόδου, τη θάλασσα Καστελόριζου, το Ικάριο, τη θάλασσα Σάμου, το Μυρτώο πέλαγος, την Ευβοϊκή θάλασσα και το Θρακικό πέλαγος.
Η υποδιαίρεση αυτή φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμη στη «μετεωρολογία» η οποία επειδή κάθε θαλάσσια περιοχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και καιρούς μπορεί και δίδει ακριβέστερες προγνώσεις στις γεωγραφικές αυτές περιοχές.
Ο σχηματισμός των θαλασσών μας.
Από την εποχή του Ανώτερου Καινοζωικού, δηλαδή των τελευταίων 23 εκατομ. χρόνων περίπου και του Κατώτερου Μειόκαινου (Ακουιτάνιο), δηλ. πριν από 22,5 εκατομ. χρόνια, και την εποχή των παγετώνων, η Ευρώπη, η Αφρική και η Ασία ήταν ενωμένες στη δε Μεσόγειο υπήρχαν δύο ξεχωριστές λιμνοθάλασσες. Μια δυτικά και μια ανατολικά . Στην ανατολική πλευρά, το μέρος που δεν καλυπτόταν από πάγους, αποτελούσε την χώρα της Αιγηίδος που περιελάμβανε τη σημερινή Ελλάδα και μέρος της Μικράς Ασίας. 
Η χώρα διασχιζόταν από τον Αιγαίο ποταμό, που ερχόταν από τον Εύξεινο και χυνόταν στην περιοχή Δυτικά της Κρήτης σχηματίζοντας μια θάλασσα. Στην ίδια θάλασσα κατέληγε και ο Αδριατικός που έχυνε τα νερά του βόρεια της Κέρκυρας και ο Νείλος ποταμός.
Όταν άρχισε το λιώσιμο των πάγων προέκυψαν τεράστιες γεωλογικές μεταβολές συνεπεία των οποίων καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της Αιγηίδος. Αρχικά βυθίσεις – ανυψώσεις της γης και αργότερα από σεισμούς – ηφαίστεια.
Η «Μεσόγειος» κατακλίστηκε με τα νερά του Ατλαντικού και έτσι σχηματίστηκαν τα τρία πελάγη που περικλείουν την Ελλάδα (Ιόνιο, Κρητικό και Αιγαίο). 
Σύμφωνα με τον ΙΗΟ (Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό, Special Publication No 28, Limits of Oceans and Seas) τα σημεία που προσδιορίζουν τα όρια του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους από το 1953 έχουν ως εξής: 
Το Αιγαίο Αρχι-Πέλαγος.
Μετά τον κατακλυσμό, ότι απέμεινε από την Αιγηίδα χώρα που δεν καλύφτηκε με νερό, αποτέλεσε τα χερσαία εδάφη και τα νησιά, η δε κατακλυσμένη περιοχή ονομάστηκε «θάλασσα του Αιγαίου». Στη χώρα λοιπόν της Αιγηίδος οφείλεται το όνομα της θάλασσας που την περιβάλλει, μια συνήθεια που ισχύει ακόμη και σήμερα αφού οι περισσότερες θάλασσες παίρνουν το όνομα της χερσαίας περιοχής που περιβρέχουν!
Οι γεωλογικές διεργασίες στη γη συνεχίστηκαν στην πορεία του χρόνου, η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε και έτσι σχηματίστηκαν τα νησιά που βλέπουμε σήμερα.
Το όνομα λοιπόν «Αιγαίο πέλαγος» προήλθε από την Αιγηίδα και είναι προϊστορικό!
Επίσης, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, από τον 13ο πΧ αιώνα, η ονομασία «Αιγαίο πέλαγος» οφείλεται στο μύθο του βασιλιά της Αθήνας, Αιγαία. Ο Αιγαίας λέγεται πως είχε πει στο γιο του Θησέα, που είχε πάει να σκοτώσει το Μινώταυρο της Μινωικής Κρήτης, να επιστρέψει με λευκά πανιά αν το κατάφερνε, ώστε να μην παρατείνεται η αγωνία του. Την περίοδο εκείνη τα πανιά των πλοίων της Αθήνας ήταν μαύρα λόγω του βαρύ φόρου αίματος που πλήρωναν στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Όμως, ενώ ο Θησέας πέτυχε στην αποστολή του, πάνω στη χαρά και τον ενθουσιασμό του, ούτε ο ίδιος ούτε ο πλοίαρχος θυμήθηκαν να αλλάξουν τα πανιά. Όταν λοιπόν ο Αιγέας, είδε από το Σούνιο να επιστρέφει το καράβι με μαύρα πανιά, νόμισε ότι ο Θησέας απέτυχε και ήταν νεκρός και πάνω στην απελπισία του ρίχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε. Από τότε, η θάλασσα αυτή ονομάστηκε Αιγαίο Πέλαγος. Παρόμοια εξήγηση υπάρχει για το Μυρτώο και για το Ικάριο πέλαγος. Συνηθιζόταν τότε.
Σύμφωνα τώρα με μια άλλη «ετυμολογική εκδοχή», οι αρχαίοι ονόμαζαν τα μεγάλα κύματα της θάλασσας «Αίγες», αφού όταν η θάλασσα φουρτουνιάζει, έχει μεγάλα κύματα και ασπρίζει και μοιάζει σαν να είναι ένα κοπάδι κατσικιών. Σήμερα σε πολλά μέρη, τα κύματα τα λένε «κατσικάκια ή προβατάκια». Στην αρχαιότητα λοιπόν πολλές παράλιες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας ονομαζόταν «Αιγαί» και σε αυτές γινόταν μεγάλες τελετές προς τιμή του Θεού της θάλασσας, του Ποσειδώνα για να διατηρεί την θάλασσα ήρεμη. Πιθανόν λοιπόν η ονομασία «Αιγαίο» να οφείλεται και σε αυτό.
Όμως όπου και να οφείλεται, το όνομα δόθηκε από «Έλληνες» και είναι Ελληνικό, σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Επειδή το Αιγαίο έχει ένα υπερβολικά μεγάλο αριθμό νησιών, νησίδων, νησιδίων και βράχων, συνολικά 29.372 νησιά, αλλά και πέντε επιμέρους «πελάγη», δικαιωματικά ονομάστηκε από όλους τους αρχαίους Γεωγράφους και χαρτογράφους ως «Αρχιπέλαγος». Όρος πού προέρχεται από τις λέξεις «άρχων» και «πέλαγος» και που χρησιμοποιείται από τον μεσαίωνα, σε όλους τους χάρτες που εκδιδόταν. Ακόμη και το 1952, το όνομα που αναφέρεται στο κείμενο της διεθνώς αναγνωρισμένης έκδοσης του ΙΜΟ και εμφανίζεται και στους χάρτες του, είναι «Mer Egee (L’ Archipel)».
Τα νησιά αυτά του Αιγαίου, έγιναν και σχηματίστηκαν από τα νερά του και συνεπώς όλα τα νησιά μεταξύ της ηπειρωτικής Ελλάδας και των Μικρασιατικών ακτών (Ελληνικά και Τουρκικά), οφείλουν την ύπαρξη τους στη θάλασσα αυτή. Με απλά λόγια: τα νησιά μας κάθονται πάνω στην χώρα της Αιγηίδος και όχι πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικρασιατικής ακτής!
Τα πελάγη στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου
Το Αρχιπέλαγος μας έχει πέντε μικρότερες πελαγικές περιοχές: Θρακικό, Ικάριο, Μυρτώο, Βόρειο Κρητικό & Καρπάθιο.
Ειδικά για το Κρητικό πέλαγος, αυτό περιλαμβάνει την θαλάσσια περιοχή που περιβάλει την Κρήτη και υποδιαιρείται σε δύο, στο βόρειο και στο νότιο. Παλιά, το βόρειο Κρητικό λεγόταν Κρητικό πέλαγος και το Νότιο χωριζόταν στο Αιγύπτιο ανατολικά και στο Λιβυκό δυτικά. Όμως για λόγους απλότητας και αποφυγής παρερμηνειών και παρεξηγήσεων, η θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης αναφέρεται πλέον σαν Νότιο Κρητικό ενώ η βόρεια, Βόρειο Κρητικό και οι ονομασίες αυτές, από το 1990 και μετά, αποτυπώνονται σε όλους τους χάρτινους και ηλεκτρονικούς Ναυτιλιακούς χάρτες της ΥΥ. 
Μεγάλες θαλάσσιες υπο-περιοχές στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου.
Εκτός των πελαγών που προαναφέρθηκαν, υπάρχουν και μερικές άλλες σχετικά μεγάλες θαλάσσιες περιοχές, που χρησιμοποιούνται ανεπίσημα και κυρίως από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. Τα ονόματα αυτά χρησιμοποιούμενα αποδίδουν την έννοια μιας περιοχής, αλλά όχι την έννοια με την οποία προσδιορίζεται μια θάλασσα. Η καθιέρωση αυτή των επί πλέον θαλασσίων περιοχών, είναι πολύ χρήσιμη και διευκολύνει τον εντοπισμό μιας περιοχής. Όμως, τα όρια των περιοχών αυτών θα πρέπει να είναι εύκολο να περιγραφούν, να σχεδιαστούν και κυρίως θα πρέπει να ταυτίζονται με αυτά των άλλων θαλασσίων περιοχών. Θα πρέπει να είναι κοινά για όλους που γράφουν ή περιγράφουν, ένα τόπο, μια περιοχή ή μια θάλασσα. 
Το διεθνές σύστημα για ασφάλεια της ναυσιπλοΐας & οι χάρτες που χρησιμοποιεί.
Το 1972, με πρωτοβουλία των Διεθνών οργανισμών ΙΗΟ (International Hydrographic Organization στο Μονακό) και ΙΜΟ (International Maritime Organization στο Λονδίνο) αποφασίστηκε και το 1974 δημιουργήθηκε η Παγκόσμια Υπηρεσία Προειδοποιήσεων Ναυσιπλοΐας (World-Wide Navigational Warning Service-WWNWS), που καθιέρωσε το Παγκόσμιο Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας στη θάλασσα (Global Maritime Distress and Safety System-GMDSS). Το σχέδιο αυτό εγκρίθηκε το 1988 και τέθηκε σε ισχύ το 1992. Έτσι από τότε, η WWNWS συντονίζει όλους τους ανά τον κόσμο κρατικούς φορείς, ήτοι τις ΥΥ που ενημερώνουν σχετικά με τον ασφαλή πλου των πλοίων και τη διόρθωση ναυτικών χαρτών, τις Εθνικές Μετεωρολογικές Υπηρεσίες για προειδοποιήσεις και προβλέψεις καιρού, τα Κέντρα Συντονισμού Διασώσεων (RCC) σε περίπτωση κινδυνεύοντας σκάφους και τη Διεθνή υπηρεσία επιτήρησης Πάγων (IIP) για ενημέρωση επί ύπαρξης παγόβουνων στους ωκεανούς.
Για την καλύτερη διανομή των πληροφοριών αυτών, η υδρόγειος χωρίστηκε σε 21 περιοχές (γεωγραφικές) που ονομάζονται NAVAREA (μετάδοση προειδοποιήσεων Ναυσιπλοΐας) και METAREA (μετάδοση Μετεωρολογικών πληροφοριών) και κάθε περιοχή έχει ένα κράτος στο ρόλο του Συντονιστή. Κάθε μία περιοχή υποδιαιρείται σε υπο-περιοχές (Sub-areas) τα όρια των οποίων συνήθως συμπίπτουν με την ΑΟΖ του παράκτιου κράτους,
Η Μεσόγειος με την Μαύρη θάλασσα ανήκουν στη NAVAREA ΙΙΙ (Περιοχή ΙΙΙ) με συντονιστή την Ισπανία, ενώ για την περιοχή «Μετεωρολογικών Πληροφοριών METAREA ΙΙΙ, συντονιστής είναι, για μεν το δυτικό μέρος η Μετεωρολογική υπηρεσία της Γαλλίας, ενώ για το ανατολικό η Μετεωρολογική υπηρεσία της Ελλάδας.
Οι METAREA για διευκόλυνση των διαδικασιών, συνήθως χωρίζονται σε μικρότερες θαλάσσιες περιοχές. Στην Ανατολική Μεσόγειο, για την έκδοση μετεωρολογικών προβλέψεων και ενημερώσεων, υπάρχουν 36 υπο-περιοχές.
Στην υπο-περιοχή μας, τον ρόλο του συντονιστή για τη συλλογή, επεξεργασία και διαβίβαση των μηνυμάτων NAVTEX (αρχικά λέξεων NAVigational TEXt) έχει η Υδρογραφική Υπηρεσία, που συνεργάζεται στενά με τις συναρμόδιες υπηρεσίες, την ΕΜΥ και τον Θάλαμο Επιχειρήσεων του Λιμενικού Σώματος.
Τα εξωτερικά όρια των Ελληνικών θαλάσσιων περιοχών, συμπίπτουν με τα διεθνώς καθιερωθέντα όρια της περιοχής FIR Αθηνών, καθώς και με αυτά της περιοχής ευθύνης για την Έρευνα- Διάσωση (SAR) σε περίπτωση ναυτικών και αεροπορικών ατυχημάτων.
Η περιοχή Ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης της Ελλάδος διαιρείται παραπέρα σε έξη υπο-περιοχές, με τα αντίστοιχα υπο-κέντρα στον Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά, Ρόδο και Μυτιλήνη.
Επίλογος
Ανακεφαλαιώνοντας, η χώρα μας είναι αυτή που ο Θεός την προίκισε με πλήθος νησιών και θαλασσών. Ο Ελλαδικός χώρος περικλείεται από τρία μεγάλα πελάγη, περιλαμβάνει πέντε μικρότερα, έχει οκτώ επί μέρους θάλασσες και μεγάλους κόλπους, ενώ συνολικά έχει 57 σημαντικούς κόλπους.
Οι θάλασσες αυτές και τα πελάγη μας, πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν τον δίαυλο μεταφοράς πολιτισμού, πνεύματος αγάπης και ανθρωπιστικών αξιών.
Επειδή όμως είναι πολλές, επειδή αναφέρονται συχνά και από πολλούς φορείς, επειδή κάθε δάσκαλος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, ερευνητής ή εκδότης χαρτών, από επίσημους ναυτιλιακούς μέχρι τουριστικούς και σχολικούς χάρτες, αναφέρει και εμφανίζει τις ίδιες περιοχές με διαφορετικά ονόματα, εκτιμάται πώς είναι απαραίτητος ο συντονισμός, ίσως από την Υδρογραφική Υπηρεσία, όλων των αρμοδίων φορέων, ώστε τα ονόματα των θαλασσίων περιοχών με τα όρια τους, να επανελεγχθούν, να σταθεροποιηθούν και να δημοσιοποιηθούν, ώστε να χρησιμοποιούνται από όλους τους φορείς και πολίτες.
Ιδιαίτερη μέριμνα, πρέπει να ληφθεί από το Υπουργείο Παιδείας, ώστε όλα τα εκπαιδευτικά βοηθήματα (βιβλία, χάρτες κ.λ.π.) και ιδιαίτερα οι εργασίες που λαμβάνουν κρατική ή από ΕΕ χρηματοδότηση, να χρησιμοποιούν τα ίδια ονόματα και να έχουν τα ίδια όρια.
Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε σε κάθε βιβλίο, σύγγραμμα ή άρθρο τα ίδια ονόματα με διαφορετικά όρια, ούτε και να έχουμε ακόμη βιβλία και χάρτες που να έχουν το Νότιο κρητικό πέλαγος χωρισμένο και να το αναφέρουν σαν Αιγυπτιακό και Λιβυκό πέλαγος παλιά και τώρα Λιβυκό Πέλαγος. Κάτι τέτοιο εκτός από σύγχυση, μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει.
Κάτι αντίστοιχο δεν έγινε από τις αρχές της δεκαετίας του 50 με τη Γιουγκοσλαβία και το όνομα του διαμερίσματος της Μακεδονίας, που μας ταλαιπωρεί ακόμη; Κάτι αντίστοιχο δεν γίνεται και στη Σινική θάλασσα που οι κινέζοι την λένε «Θάλασσα της Νότιας Κίνας» και διεκδικούν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ από όλα τα γειτονικά τους κράτη; Όταν λέμε «Ινδικός ωκεανός» ή «Ικάριο πέλαγος» αυτόματα συλλογιζόμαστε: Ο Ινδικός είναι στην Ινδία και ότι η Ικαρία είναι στην Ελλάδα, άρα το πέλαγος είναι Ελληνικό! Τι θα πούμε αν από μόνοι μας τους δίνουμε ονόματα που παραπέμπουν σε άλλα κράτη; Είναι λογικό;
Βέβαια, με τα γειτονικά μας προς νότο κράτη, δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα και οι σχέσεις μας ήταν και είναι, αγαθές. Όμως, επειδή η περιοχή μας είναι στη ΝΑ λεκάνη της Μεσογείου, που πολλά συμφέροντα υπάρχουν και πολλές δραστηριότητες λαμβάνουν και θα λαμβάνουν χώρα, ίσως μελλοντικά να αναδυθεί κάποιο πρόβλημα και αυτό καλό είναι, να το προλάβουμε.