ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η Ευρωπαϊκή ένωση είναι πολιτικά δομημένη από τα δύο κυρίαρχα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα, την χριστιανοδημοκρατία και την σοσιαλδημοκρατία, για να υπηρετήσει την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, και τις αδηφάγες και ανεξέλεγκτες αγορές.
Η μετάλλαξη της, σε φιλολαϊκά πλαίσια, σταδιακά μπορεί να γίνει με συνεχή αντίσταση και πίεση των λαών της Ευρώπης. Η νίκη του Φρανσουά Ολάντ στην Γαλλία με την υποστήριξη των δυνάμεων της αριστεράς, ίσως να είναι μια αρχή για αλλαγή πορείας. Η Γαλλία και η Ελλάδα ανοίγουν τον δρόμο και δείχνουν ότι για να αλλάξουν οι καταστάσεις χρειάζεται αγώνας των λαών, κι ότι όπως είπε ο ποιητής «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ.» Παραθέτουμε μικρό απόσπασμα μελέτης του Συνταγματολόγου Αντώνη Μανιτάκη για τις αλλαγές στην Ε.Ε
“Η κυρίαρχη πολικά και οικονομικά ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού φαίνεται να αδιαφορεί για μια πραγματική πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης και να προωθεί ένα είδος πολιτικής ενοποίησης, που θα αρχίζει και θα τελειώνει με την εγκαθίδρυση μιας ενιαίας και αποτελεσματικής οικονομικής και μάλιστα δημοσιονομικής, μόνον, διακυβέρνησης. Με αυτήν την έννοια οι θεσμοί και οι διαδικασίες που προωθούνται σήμερα με βάση τον χρυσό κανόνα «βλέποντας και κάνοντας», στο όνομα της οικονομικής διακυβέρνησης, εξυπηρετούν στην πραγματικότητα την αποτελεσματικότερη «διακυβέρνηση» της οικονομίας της αγοράς και μόνον. Με μια όχι ευκαταφρόνητη ωστόσο προσθήκη: η οικονομική διακυβέρνηση εμπεριέχει, αυτή τη φορά, τον έλεγχο και την εποπτεία των αδηφάγων και ανεξέλεγκτων μέχρι τώρα αγορών.
Δεν είναι βέβαια, υπό τις παρούσες συνθήκες, αμελητέος παράγοντας μια οικονομική διακυβέρνηση που θα συμπεριλάβει στην οικονομική πολιτική της και τον έλεγχο των αγορών. Μόνον που ο έλεγχός τους αποτελεί τον ελάχιστο παράγοντα για ένα πρόγραμμα πολιτικής ενοποίησης και θεσμικού μετασχηματισμού της Ευρώπης.»