Του Ανδρέα Βαββού
Η συγκεκριμένη συνέντευξη υλοποιήθηκε στα πλαίσια της πτυχιακής μου εργασίας με θέμα «Πολιτικές λιτότητας και ψυχική υγεία» και αφορούσε τα μέλη του Σωματείου Αλληλοβοήθειας Οφειλετών Ρεθύμνου. Ο Αριστοτέλης (ψευδώνυμο) ήταν τότε 56 ετών και άγαμος. Η συνέντευξη έγινε στις 21 Ιουλίου 2014. Συναντηθήκαμε ξανά στις 04 Νοεμβρίου 2017 και διαλέξαμε κάποια αποσπάσματα από την συνέντευξή του, προσθέτωντας στο τέλος τα σχόλια μας. Διαλέξαμε επίσης μαζί τον τίτλο της συνέντευξης, καθώς η συγκεκριμένη φράση του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, αναφέρθηκε απο τον Αριστότελη και στην συνέντευξη.
(ΑΝ= Ανδρέας, συνεντευκτής, ΑΡ= Αριστοτέλης, συνεντευξιαζόμενος)
ΑΝ01: Για τον Σ.Α.Ο.Ρ θα ήθελα να σας ρωτήσω. Γιατί οδηγηθήκατε να μπείτε σε αυτόν τον σύλλογο;
ΑΡ01: Συμμετείχα στις κινητοποιήσεις αυτές λόγω αλληλεγγύης, γιατί μπορεί εγώ να μην ήμουν στην θέση των ανθρώπων που κινδύνευαν να χάσουν τα σπίτια τους άμεσα, αλλά πέρα από το θέμα της αλληλεγγύης, η κατάσταση είναι τόσο ρευστή και απειλητική, ώστε δεν ξέρουμε μεθαύριο τι μπορεί να τύχει και σε εμάς ακόμα.
ΑΝ02: Δηλαδή εσείς δεν είχατε κάποιο ζήτημα με σπίτια;
ΑΡ02: Κοιτάχτε! Δυσκολίες αντιμετωπίζω και εγώ πολύ σοβαρές. Αντιμετωπίζω δυσκολίες, αλλά απλώς είναι και πολλοί άλλοι σε χειρότερη κατάσταση από εμένα.
A37: Πως αισθάνεστε εσείς μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει; Δηλαδή, ποιά είναι η αίσθηση που έχετε για τον εαυτό σας;
Γ35: Οπωσδήποτε έχω άγχος. Τα πράγματα είναι δύσκολα, μπορεί σε έναν βαθμό να ισορροπώ. Ένοχος τώρα; Ναι, σε αυτές τις κατάστασεις, ναι. Σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει διαφορετικά. Δεν μπορώ να πω ότι έχω ενοχοποιήσει απόλυτα τον εαυτό μου, αλλά ναι αναπολώ κατά καιρούς και σκέφτομαι τι θα μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο. Τώρα ενοχοποίηση με την πλήρη έννοια του όρου δεν υπάρχει.
ΑΝ03: Τι σας βοηθά από τη συμμετοχή σας στο σύλλογο;
ΑΡ03: Στην ουσία γνώρισα κάποιους ανθρώπους που μπορεί να έχω και μια φιλική σχέση μαζί τους αυτό το διάστημα. Ακόμα και η γνωριμία με έναν άνθρωπο,η συζήτηση που θα κάνεις, μπορεί να φέρει στο προσκήνιο και άλλες δυνατότητες. Αυτό που με έχει βοηθήσει είναι και σε επίπεδο πληροφόρησης, δηλαδή σχηματίζω καλύτερη εικόνα έτσι ώστε να μπορώ να αντιμετωπίσω προβλήματα. Από την άλλη πλευρά το ότι υπάρχει ένα είδος ομαδοποίησης συμφερόντων. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για εμένα.
Α72: Πως θα θέλατε να εξελιχθεί ο σύλλογος για να πετύχει περισσότερα πράγματα, αλλά και για να καλύψει δικές του ανάγκες;
Γ55: Θεωρώ ότι η στρατηγική που έχει τώρα ο σύλλογος είναι σωστή. Θα μου πείτε «τι καταφέρνει αυτή η πρωτοβουλία;». Δεν γίνεται κάποιο θαύμα, χρόνο ροκανίζουμε, αλλά είναι, όπως είναι και ο ετοιμοθάνατος, δηλαδή αυτός που είναι καταδικασμένος σε θάνατο και κάθε φορά πετυχαίνει αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Μπορεί αργότερα να βρεθεί λύση, μπορεί ένα θαύμα ή να βρεθεί μια αλλαγή στην νομοθεσία και να βοηθήσει ορισμένους από αυτούς. Θα ήθελα την δραστηριοποίση του συλλόγου σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, δηλαδή το να φτάναμε στα όρια του κοινωνικού κινήματος, ερχόμενοι και σε επαφή με πρωτοβουλίες που υπάρχουν και στην υπόλοιπη Κρήτη, αλλά και πανελλαδικά σιγά-σιγά. Περίπου αυτό και παράλληλα βέβαια να αναπτυχθεί και η κινητικότητα των μελών.
ΑΝ01: Πως θα ‘θέλατε να εξελιχθεί η κατάσταση στη χώρα;
ΑΡ01: Αυτό που μας λείπει είναι η συλλογική δράση, αλλά τώρα βρίσκομαστε μπροστά στο δίλημμα, την πρόκληση. Ή θα αλλάξουμε και νομίζω ότι σε μικρό βαθμό ο κόσμος το έχει συνειδητοποιήσει, πολύ μικρό ακόμα, αλλά δείχνει ότι σκέφτεται κάτι διαφορετικό, ή θα πάψουμε να υπάρχουμε.
Αριστοτέλης: Βρήκα ενδιαφέρουσα την ιδέα που είχαμε να συνεργαστούμε με το Τμήμα Ψυχολογίας. Χάρηκα που έγινε αυτή η συζήτηση, γιατί θεωρώ ότι η στοιχειηθετημένη παράθεση συμπερασμάτων γύρω από αυτό το θέμα βοηθά την γνώση της κοινωνίας γύρω από τα προβλήματα του δανεισμού. Πολλά άλλαξαν από τότε που έγινε η συνέντευξη. Στην πρώτη συνέντευξη είχα αναφέρει ότι δεν αντιμετωπίζω άμεσο πρόβλημα. Ίσως δεν αναφέρθηκα ρητά. Είχα πρόβλημα. Το πρόβλημα παραμένει, απλώς οι όροι ίσως είναι καλύτεροι τώρα, από ό,τι τότε. Οι όροι είναι καλύτεροι όσον αφορά τις ατομικές μου δυνάμεις. Αισθάνομαι κάπως πιο σίγουρος για τον εαυτό μου, επειδή βρίσκομαι σε ενός επίπεδου εγρήγορση. Θεωρώ ότι έχω αποδεχθεί σε μεγαλύτερο βαθμό την κατάσταση, τις δυσκολίες, το πρόβλημα, χωρίς να σημαίνει ότι τα πράγματα έχουν γίνει απλά. Σίγουρα βοήθησε η ένταξη μου στον Σ.Α.Ο.Ρ., όσον αφορά την συγκέντρωση πληροφόρησης, όχι μόνο για το ζήτημα του δανεισμού, αλλά και για άλλα θέματα οικονομικά.
Ανδρέας: Θα ήθελα μόνο να παραθέσω τα σχόλια από το Wikipedia, σχετικά με το έργο ‘Για ποιόν χτυπά η καμπάνα’ του Έρνεστ Χέμινγουεϊ (1940): «Η πρόθεση του συγγραφέα ήταν να μεταδώσει την πίστη ότι κανένας δεν μπορεί να μένει αμέτοχος σε ότι συμβαίνει γύρω του. Είναι υπεύθυνος, για αυτό και υποχρεωμένος να λάβει μέρος. Όλο αυτό το «πιστεύω» βρίσκεται συμπυκνωμένο στην πρώτη σελίδα του μυθιστορήματος, σε απόσπασμα από ένα έργο του ποιητή Τζον Ντον, στο οποίο αναφέρεται η φράση «Και γι’ αυτό ποτέ μη στείλεις να μάθεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα».
