Μερικές φορές κάποιοι φαίνεται ότι επιλέγουν να λένε το αντίθετο απ’ αυτό που είναι πασιφανές σε όλους, μόνο και μόνο για να επισημάνουν τα αυτονόητα. Όμως το να επισημαίνεις τα αυτονόητα, δε σημαίνει δα ότι κάνεις και κάτι επαναστατικό.
Αναφερόμαστε στα πολλά κείμενα που κυκλοφορούν τις τελευταίες ώρες σχετικά με τις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι χριστιανοί ανά τους αιώνες σε αρχαία μνημεία, κυρίως του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.
Θυμόμαστε ότι παρόμοιας μορφής κείμενα – μερικές φορές ακριβώς τα ίδια – είχαν κυκλοφορήσει ξανά όταν είχαν δημιουργηθεί αντιδράσεις παγκοσμίως για τις καταστροφές αρχαίων μνημείων στην Παλμύρα από τον Ισλαμικό Στρατό. Και τότε, κάποιοι έσπευσαν να υπενθυμίσουν ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να μιλάνε γιατί άλλωστε έχουν κάνει πολύ χειρότερα.
Και δεν είναι ψέμμα. Είναι αλήθεια. Αυτό που είναι ψέμμα είναι ότι όσοι εναντιώνονταν στις καταστροφές των αρχαίων μνημείων στην Παλμύρα ή όσοι τώρα εναντιώνονται στη μετατροπή της Αγίας Σοφιάς σε τζαμί υποστηρίζουν την καταστροφή αρχαίων ναών από χριστιανούς αρκετούς αιώνες πριν.
Λανθασμένη είναι επίσης η σύγκριση.
Σίγουρα, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και στις δύο περιπτώσεις οδηγεί στην καταστροφή, όμως τα σημερινά γεγονότα με τα γεγονότα της καταστροφής των μνημείων της αρχαίας Ελλάδας τα χωρίζουν μερικοί αιώνες.
Τότε, υπήρχε ένας βαθύς μεσαίωνας που κράτησε πολλές εκατονταετίες που δεν επέτρεπε στις κοινωνίες να προχωρήσουν μπροστά. Είναι λογικό λοιπόν, όταν παρατηρούμε φαινόμενα τα οποία έχουν συνδεθεί με τον βαθύ μεσαίωνα να εξελίσσονται σήμερα, να μας προκαλούν εντύπωση και να δικαιολογούν την όποια κριτική ασκείται. Το παράλογο θα ήταν να μην προχωρούσαμε σε κριτική.
Η κριτική δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι απέναντι βρίσκεται η Τουρκία.
Αν κάποια στιγμή είχαμε έναν πρωθυπουργό στην Ελλάδα που εις το όνομα της πίστης ή ενός “οράματος” για το μέλλον της χώρας, αποφάσιζε να μετατρέψει την Ακρόπολη σε ναό της χριστιανοσύνης ή αν αποφάσιζε να την γκρεμίσει, ή αν αποφάσιζε να γκρεμίσει όλους τους χριστιανικούς ναούς για να φτιάξει μια νέα κοινωνία, και πάλι θα θεωρούσαμε μία τέτοια απόφαση βγαλμένη από πολύ σκοτεινές εποχές. Θα ήταν οπισθοδρόμηση.
Γιατί οπισθοδρόμηση είναι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν με την κίνησή του απορρίπτει μία ιστορική περίοδο όπου η Τουρκία είναι κοσμικό μουσουλμανικό κράτος. Προβάλλει ένα όραμα για μία Τουρκία που βασίζεται σε ένα εξιδανικευμένο οθωμανικό παρελθόν.
Και η ημερομηνία που θα ανοίξει η Αγία Σοφία για προσευχή δεν είναι τυχαία.
Η 24η Ιουλίου είναι η ημέρα που το 1923 υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάννης, είναι η συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η οποία αμφισβητείτε ευθέως από τον Ερντογάν.
Δε γίνεται να αγνοούμε όλα αυτά τα στοιχεία, επειδή οι Χριστιανοί κατέστρεφαν αρχαία μνημεία και σκότωναν τους πιστούς στο Δωδεκάθεο.
Η Αγία Σοφιά, είτε είσαι πιστός είτε είσαι άπιστος, είτε είσαι Χριστιανός, Μουσουλμάνος ή άθεος, είναι μνημείο που ανήκει στην ανθρωπότητα, αποτελεί γέφυρα δύο μεγάλων θρησκειών, και πρέπει να παραμείνει ένα σύμβολο συνύπαρξης, όχι ένα σύμβολο κατάκτησης και πολέμου.
Η αλλαγή του καθεστώτος ενός τέτοιου μνημείου, δεν πρέπει να λαμβάνεται ελαφρά και ούτε βεβαίως αποτελεί λογική ότι επειδή χριστιανοί κατάστρεψαν πριν κάποιους αιώνες αρχαιότητες και δολοφονούσαν για τη διάδοση της θρησκείας τους, αυτό αιτιολογεί τη συνέχιση των καταστροφών και καταστρεπτικών λογικών στο σήμερα, από μουσουλμάνους, χριστιανούς ή άθεους.