Το κείμενο που ακολουθεί βασίζεται στην ομιλία του Γιώργου Κασσιμάτη , ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών. στην εκδήλωση με θέμα Καθεστώς Δανεισμού και Πολιτικός Αγώνας για να μην σβήσει η χώρα
Η εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δρόμος της Αριστεράς, πραγματοποιήθηκε στις 09/11/2015 στην ΑΣΟΕΕ .
Εδώ μπορείτε να βρείτε και τις άλλες ομιλίες της εκδήλωσης.
Πρώτα-πρώτα θα ευχαριστήσω το Δρόμο της Αριστεράς, για την τιμή που μου έκανε να επικοινωνήσω μαζί σας, σε ένα ακροατήριο το οποίο αισθάνομαι πολύ καλά, που έχει την ιστορία του, κι αυτό πρέπει να το κρατήσουμε. Ο Δρόμος της Αριστεράς έχει μεγάλη σημασία ως όνομα. Η εφημερίδα αυτή έπαιξε μέχρι σήμερα σημαντικό ρόλο, γιατί κράτησε το δρόμο της Αριστεράς. Το να κρατάμε το δρόμο μας δεν είναι εύκολο πράγμα σήμερα. Παλαιότερα ήταν πολύ πιο εύκολο. Όταν ξέραμε τον εχθρό, όταν ξέραμε και βλέπαμε τα κόμματα. Σήμερα είναι πολύ δύσκολα και αυτό ακριβώς είναι που θα προσπαθήσω να υπηρετήσω σήμερα, το πώς μπορούμε να καταλάβουμε αυτό το οποίο έχει συμβεί.
Θα ήθελα να μεταφέρω και το θερμό χαιρετισμό του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος από τις δύσκολες ώρες που περνάει εξακολουθεί να έχει το ίδιο πνεύμα, την ίδια σπίθα, την ίδια φλόγα μέσα του. Από το 2010 που ενώσαμε τη φωνή μας για αυτή τη δουλεία που περνάει η Ελλάδα, ήταν ένας πραγματικά εμπνευσμένος αγωνιστής προς αυτή την κατεύθυνση, ξέρει πολύ καλά το τι θα πω απόψε και τι θέλει να ακούσει ο ελληνικός λαός τούτη την ώρα, ώστε ο αγώνας να συνεχιστεί. Αυτό που και ο ίδιος προσπάθησε, αλλά δεν πέτυχε, ακριβώς επειδή ο ελληνικός λαός δεν ήταν ακόμα έτοιμος να ακουστεί.
Αυτό από το οποίο θέλω να ξεκινήσω είναι ότι πρέπει να γνωρίζουμε το έγκλημα και το θηρίο. Εάν δεν το γνωρίσουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και δυστυχώς σήμερα είναι κάτι πολύ μπερδεμένο, γιατί έχει στα χέρια του έναν τεράστιο μηχανισμό, έχει στα χέρια του την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για πλύση εγκεφάλου. Γι’ αυτό και ο αγώνας μας είναι θέμα του κόσμου ολόκληρου. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει ο αγώνας μας και τι σημαίνει υποδούλωση. Να μη κάνουμε το λάθος να μείνουμε εκεί που θέλησαν να μας βάλουν όσοι συμβιβάστηκαν. Εκεί που θέλησαν να μας βάλουν οι δανειστές μας και τα κέντρα εξουσίας. Να μη μείνουμε στο πλαίσιο της συστημικής αντιπολίτευσης. Δεν έχει σημασία αν θα υποστούμε το Α ή το Β, σημασία έχει να δούμε το θηρίο κι αυτό να το μεταδώσουμε. Για να δούμε το θηρίο, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα αυτά που υφίσταται ο ελληνικός λαός, σήμερα, δεν μπαίνουν σε συζήτηση. Η πρώτη συζήτηση είναι πώς θα σώσουμε τον ελληνικό λαό και τις επόμενες γενιές από αυτό το θηρίο. Το θηρίο της δεύτερης φάσης του καπιταλισμού, όπως το λέω, της δεύτερης φάσης των γεωπολιτικών βλέψεων των μεγάλων δυνάμεων.
Υπάρχουν πολύ ευνοϊκότεροι όροι για το εθνικό κράτος σήμερα, από ό,τι ήταν στο παρελθόν και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Να μην κάνουμε το λάθος να δεχθούμε αυτά με τα οποία μας πολεμούν, με το μέσο του φόβου και του τρόμου, με το μέσο της ενοχής, με το μέσο της υποταγής. Να μην παρασυρθούμε όταν μας λένε πως θα βοηθήσουν για την ανεργία, για την πείνα, για το ότι υπάρχουν φτωχοί που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια κ.λπ. Αυτό το θέλουν, για να δείξουν μια επίφαση δημοκρατίας. Και εκεί μας παρασύρουν. Να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Και αυτό είναι και το μεγάλο λάθος…
Απ’ όταν άκουσα, στη Θεσσαλονίκη -πριν από τις εκλογές- να περιορίζεται το πρόβλημα στο ανθρωπιστικό, κατάλαβα ότι μπήκαμε στον δρόμο που θέλουν. Στη συστημική αντιπολίτευση. Δεν είναι αυτή η συζήτηση. Η συζήτηση είναι πώς βλέπουμε το θηρίο και πώς το σταματάμε. Πώς καταλαβαίνουμε το έγκλημα σωστά και πώς το αντιμετωπίζουμε.
Το έγκλημα που έγινε, όπως από την αρχή λέμε, ήταν ένα πείραμα για να καταληφθεί όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά η Ευρώπη. Ήταν το προπύργιο εκείνο όπου θα έπρεπε να εφαρμοστούν οι συνταγές που είχαν κατασκευαστεί ήδη και είχαν κορυφωθεί με το Washington Consensus από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών, για το δανεισμό των κρατών της Νότιας Αμερικής και γενικότερα του Τρίτου Κόσμου, μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτή η συνταγή έπρεπε να περάσει στην Ευρώπη. Και η συνταγή αυτή έλεγε ότι θα πρέπει σήμερα να περάσουν οι εθνικές οικονομίες των μικρών κρατών στο πολυεθνικό επίπεδο για να μπουν στο κεφάλαιο, εκτός παραγωγής, της δεύτερης φάσης του καπιταλισμού όπως λέμε, όπου η κερδοσκοπία πλέον δεν είναι στο χώρο του εργάτη και της εργασίας. Η κερδοσκοπία είναι εκτός παραγωγής. Και εκεί διαμορφώνεται η τεράστια δύναμη να καταληφθεί η κυριαρχία των μικρών κρατών, να χειραγωγείται ολόκληρο το σύστημα ενημέρωσης και γνώσης του ανθρώπου, ώστε ανεξέλεγκτα ο κερδοσκοπικός καπιταλισμός να κάνει ό,τι μπορεί, χωρίς να σκέφτεται άνθρωπο, χωρίς να σκέφτεται ιδεολογίες, χωρίς τίποτα.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το σχέδιο, που σχεδιάστηκε από το 1945 με τη συνδιάσκεψη ολίγων καπιταλιστικών χωρών στο Bretton Woods, εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Κι αυτή η πολιτική άνθισε, καρποφόρησε μετά την πτώση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989-’90.
Για να περάσει έπρεπε να καταργηθούν οι αρχές νομιμότητας που προβλέπει ο ΟΗΕ, τις οποίες είχαν αποδεχτεί και οι δύο ιδεολογίες του κόσμου: η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ελευθερία. Αυτά όλα, ως αρχές, έπρεπε να καταρριφθούν. Και κυρίως, τα δικαιώματα του ανθρώπου και η εθνική κυριαρχία. Η κυριαρχία, δηλαδή, ως ταυτότητα πολιτισμική ενός λαού, ως ταυτότητα Ιστορίας, ως ταυτότητα κοινωνικής αυτοδυναμίας που είναι και οικονομική αυτοδυναμία.
Γι’ αυτό βλέπουμε σήμερα ότι έπρεπε να γίνει επίθεση στην Ευρώπη, όπου τα πράγματα είναι πιο αυστηρά. Η λευκή φυλή, συνήθως, δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται στον Τρίτο Κόσμο. Αλλά εδώ έπρεπε να το υποστεί η ίδια. Βρέθηκε, λοιπόν, η Ελλάδα πρόθυμη να δώσει αυτό το βήμα. Δεν ήταν το δάνειο. Απεδείχθη σήμερα και οικονομικά ότι δεν το χρειαζόμαστε, και αποδείχθηκε με ντοκουμέντα από τους ίδιους τους δανειστές μας, ότι δεν χρειαζόμαστε αυτό το δρόμο που επελέγη το 2010, τον οποίο ήρθε μετά να δεχθεί -με την πρόφαση ότι δήθεν δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς- και ο πρώτος που είχε αντιδράσει, ο κ. Σαμαράς. Και ήρθε μετά και η Αριστερά να συμφωνήσει σε αυτόν τον δρόμο.
Αυτό ήταν η μεγάλη απογοήτευση του ελληνικού λαού. Ο λαός, όμως, και το λέω ως πραγματικότητα για να το έχουμε υπ’ όψιν μας, έμεινε στο «όχι», στο «όχι» του δημοψηφίσματος που πρόδωσαν. Έμεινε στο «όχι» των εκλογών και της αποχής. Έμεινε και στο «όχι» των δημοσκοπήσεων που είναι ακόμη ευρύτερο. Και έμεινε από ένστικτο, από το διαχρονικό ελληνικό ένστικτο της άμυνας. Όλα τα άλλα μπορεί να τα έχουμε ως ελαττώματα, αλλά το ένστικτο της άμυνας το έχουμε. Και αυτό το κράτησε και το κρατάει ακόμη. Ο λαός είναι, όμως, μπερδεμένος και γι’ αυτό ως πρώτη πράξη αντίστασης είναι υποχρέωσή μας να ενημερωνόμαστε και να ενημερώνουμε.
Και ανάπτυξη και πείνα
Η υποδούλωση της Ελλάδας έχει δύο στόχους. Αφενός μεν ο άμεσος είναι να υπερεθνικοποιηθεί, να περάσει στην πολυεθνική οικονομία και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ολόκληρη η οικονομία. Δεν είναι στόχος μόνο οι εργαζόμενοι και αυτό πρέπει να το ξέρουμε. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρουν αυτό το σύστημα. Ούτε ποιοι είναι φτωχοί και ποιοι είναι πλούσιοι. Θέλουν την περιουσία, γι’ αυτό θα πάρουν τις τράπεζες, θα πάρουν τις ελληνικές επιχειρήσεις, γι’ αυτό έριξαν τις μετοχές όλων, γι’ αυτό ακριβώς χτύπησαν αλύπητα το μεσαίο χώρο, γιατί εκεί είναι ο ιστορικός ιστός κάθε κοινωνίας. Για να μπορέσει να ανοίξει αυτός ο χώρος στο πολυεθνικό κεφάλαιο.
Με αυτό τον τρόπο θα φύγει η εθνική οικονομία, θα έρθουν οι πολυεθνικές, τα κέρδη τους θα γράφονται στο ΑΕΠ της Ελλάδας και θα ανεβαίνει η ανάπτυξή μας. Θα είμαστε ανεπτυγμένη χώρα, τα λεφτά όμως θα φεύγουν και θα έχουμε πολλούς νεκρούς από πείνα, πολλά παιδιά με ασιτία, όπως έχει η Γουατεμάλα σήμερα. Είναι η ίδια συνταγή που εφαρμόστηκε. Ακριβώς η ίδια συνταγή του Washington Consensus. Και ακριβώς αυτός είναι ο τρόπος υποδούλωσης. Βασικός σχεδιασμός για τη λειτουργία αυτή είναι ο δανεισμός. Αυτό είναι το όπλο σήμερα. Δεν είναι ούτε η ατομική βόμβα, ούτε κανόνια, ούτε τίποτα άλλο, ούτε πολεμική αεροπορία, ούτε πολεμικό ναυτικό, ούτε υποβρύχια. Το όπλο είναι ο δανεισμός. Με κέντρο σοφίας αυτού του δανεισμού το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Αυτός ο μηχανισμός δουλεύει σήμερα. Έχει, βεβαίως, ένα εμπόδιο: Τη νομιμότητα, που είναι το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο είναι ενσωματωμένο στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και στις Διακηρύξεις του, είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου που είναι ενσωματωμένα στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -με όλα τα ελαττώματα των Συνθηκών- και, φυσικά, τα Συντάγματα της αστικής δημοκρατίας. Εκεί είναι τα εμπόδια. Αυτά θέλουν να καταργήσουν. Θέλουν να φάνε τη σάρκα τους. Η παγκόσμια κρίση είναι ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του. Επομένως, αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούν οι λαοί και κυρίως τα μικρά κράτη.
Είχε τεράστιο χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει παράδειγμα στην Ευρώπη. Το πρόβλημα σήμερα της Ελλάδας είναι πρόβλημα της Ευρώπης. Και αυτά που λέω τα επεσήμανε ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με απόφαση-ψήφισμα της ολομέλειάς του το οποίο καταψήφισαν μόνον οι Γερμανοί δεξιοί ευρωβουλευτές. Το επιβεβαίωσε και η Ολομέλεια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την οποία είχε δοθεί και από την κυβέρνηση, αλλά και από την υπηρεσιακή κυβέρνηση -χωρίς να έχει το δικαίωμα βέτο- η εντολή στην αντιπροσωπεία μας να απέχει, όταν 136 χώρες ψήφισαν στην ουσία υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδας. Ψήφισαν ότι είναι παράνομο το χρέος. Κι εμείς απείχαμε. Και καταψήφισαν Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Ισραήλ, η Γαλλία, η Σλοβενία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Κι εμείς απείχαμε. Τι άλλο πρέπει να κάνει μία κυβέρνηση για να δείξει πού πάει.
Το βασικό μας όπλο, λοιπόν, είναι αυτό το οποίο έκρυβαν από την πρώτη στιγμή, από το 2010. Ήταν η ακυρότητα των συμφωνιών βάσει του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό απαγορευόταν να ακουστεί. Αυτό είναι η πραγματικότητα. Ακούσατε ποτέ από κανένα κόμμα και από τις τρεις κυβερνήσεις που έχουν συμβιβαστεί για την υποδούλωση του ελληνικού λαού να αναφέρουν ότι οι Συμβάσεις είναι άκυρες; Το ακούσατε από κανέναν; Ακούσατε ποτέ να αναφερθεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση ότι όλες οι συμφωνίες ήταν παράνομες και ότι όλες οι συμφωνίες είναι αντίθετες με τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Μόνο μία πολιτικός κατάλαβε αυτό το μεγάλο όπλο της Ελλάδας. H προηγούμενη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Κατάφερε να φέρει, έστω και συρόμενο, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Να φέρει, για πρώτη φορά στην Ευρώπη, Διεθνή Λογιστικό Έλεγχο του δανείου και αν δεν απατώμαι είναι η δεύτερη στον κόσμο επίσημη ανάθεση – πρώτη είναι η Αργεντινή, αλλά στην Ελλάδα παίζει πολύ μεγαλύτερο πολιτικό ρόλο αυτή η κίνηση. Και το θεωρώ μια από τις σημαντικότερες πολιτικές πράξεις από τον πόλεμο κι έπειτα, γιατί έτσι ξεκίνησαν οι τριγμοί∙ και θα μεγαλώσουν. Και μην ξεχνάμε ότι δεν θέλανε να ακουστεί εδώ, αλλά δεν θέλανε ούτε στην Ευρώπη. Μέλος της Eπιτροπής ειδοποίησε ότι δεν μπόρεσε στην Ιταλία να περάσει από κανένα κανάλι το CD που έχει το πόρισμα της Επιτροπής, το οποίο λέει ότι όλες οι Συμφωνίες είναι άκυρες, ότι το δάνειο είναι επαχθές και παράνομο και άκυρο επομένως οποιαδήποτε συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Μη μας φαίνεται ότι το όπλο αυτό είναι ουτοπία. Δεν είναι ουτοπία. Γι’ αυτό το κρύβουν. Γιατί δεν το παρουσίασε κανένας; Πρέπει να είμαστε όλοι σίγουροι ότι αυτό το όπλο φοβούνται.
Κι αυτό το όπλο που φοβούνται πρέπει να συνδυαστεί με πραγματική (κι όχι ψεύτικη) πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Γιατί μας δώσανε την ελπίδα ή μάλλον την πεπλανημένη και την απατηλή πληροφορία, ότι δήθεν η Σοβιετική Ένωση δεν θέλει να βοηθήσει, ούτε η Κίνα, ούτε κανένας. Δεν είναι έτσι. Είναι ψέμα. Και απεδείχθη. Απεδείχθη επισήμως ότι δεν ζητήσαμε βοήθεια για την περίπτωση που θα μας έλεγαν όχι οι Ευρωπαίοι.
Ο διπλός σκοπός της υποδούλωσης της χώρας
Με αυτά ήθελα να σας πω ότι ο οικονομικός σκοπός της επέμβασης στην Ελλάδα και της υποδούλωσης είναι διπλός. Είναι η απομύζηση του εθνικού κράτους, της Ελλάδας, για να πάει στο υπερεθνικό ολόκληρη η οικονομία, και η πλήρης χειραγώγηση της εξωτερικής της πολιτικής.
Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ιστορία ένας δανεισμός με παραίτηση από την προστασία του Διεθνούς Δικαίου, με παραίτηση από τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας και με δέσμευση του συνόλου της περιουσίας της Ελλάδας. Και αυτός ο όρος μπήκε σε όλα τα μνημόνια και στο τελευταίο. Γι’ αυτό λέμε ότι επιβάλλεται, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ένα πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής που καταλαμβάνει ολόκληρη την οικονομία. Δεν είναι δημοσιονομική προσαρμογή όπως το παρουσιάζουν. Επιβάλλουν ακόμη και το πώς θα πουλήσει ο αγρότης το γάλα του, αν θα το πουλήσει ή δεν θα το πουλήσει, τι γάλα θα πιούμε και τι γιαούρτι θα φάμε. Όλα αυτά είναι ολόκληρη η οικονομική πολιτική και είναι μέσα στα μνημόνια, τα οποία δεν τα παρουσιάζει ποτέ κανένας.
Γι’ αυτό, λοιπόν, με τη μεγάλη χειραγώγηση της Ελλάδας είναι δεδομένη και η εξαφάνιση των επόμενων γενιών των Ελλήνων. Είναι δεδομένη εάν δεν αντισταθούμε κι αν δεν ενημερώσουμε αυτό το 70% του πληθυσμού που είναι, κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον αντιμνημονιακό, δηλαδή εναντίον της δουλείας. Αν γι’ αυτά δεν ενημερωθούν σωστά οι πολίτες, δεν μπορούμε να έχουμε μια νέα πολιτική. Γι’ αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να απορρίψουμε, οριστικά, κάθε απόπειρα θεάτρου και εξαπάτησης που γίνεται μέχρι σήμερα. Και γίνεται με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γίνεται με τα όργανα του πολιτεύματος, μέσα από τη Βουλή. Δεν θέλουμε αυτή τη Βουλή. Θέλουμε μία αλλαγή πρώτα πολιτικής σκέψης, όπως άρχισε να γίνεται και σε άλλες εποχές. Μην ξεχνάμε την πτώχευση της Ελλάδας το 1895. Για να αλλάξει η νοοτροπία έπρεπε να γίνει εκείνο το μικρό κίνημα στο Γουδί, από έναν έντιμο αξιωματικό, αγράμματο μεν αλλά έντιμο, και να κινηθεί ο Βενιζέλος τότε να αλλάξει πολιτική. Έπρεπε να περάσουν 14 χρόνια. Πάντοτε έτσι γίνεται. Πρέπει να αλλάξει η πολιτική. Πρέπει να αλλάξουμε εμείς νοοτροπία και αυτή είναι η αλλαγή. Αυτή είναι η αλλαγή που πρέπει να κάνουμε μέσα μας και να μην ακούμε αυτά που λένε, ότι «πρέπει να γίνετε ηθικοί», «να μην είστε τεμπέληδες», «να μην είστε απατεώνες». Πρέπει να γίνουμε Έλληνες και να ξέρουμε να αμυνόμαστε, όπως ξέραμε σε όλη την Ιστορία μας. Με αυτή την έννοια θα πρέπει να απορρίψουμε κάθε μορφή θεάτρου, όπως είναι και η φιλοδοξία μας να μπούμε στη Βουλή. Δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα μέσα από τη Βουλή, εάν δεν αλλάξουμε απ’ έξω. Αν δεν αλλάξει ο λαός. Δεν είναι θέμα κυβερνητικής αλλαγής η αντιμετώπιση της κρίσης.
Πώς αντιμετωπίζεται, λοιπόν, η κρίση; Πρώτη πράξη αντίστασης είναι η γνώση. Θα πρέπει να αγωνιστούμε όλοι, να οργανωθούμε και να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός. Και το να ενημερωθεί είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα, με την πλύση εγκεφάλου, απ’ ό,τι ήταν στην Κατοχή με την απαγόρευση όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τότε από στόμα σε στόμα πήγαινε η ενημέρωση, αλλά πήγαινε από υγιή μυαλά. Τα μυαλά μας δεν είναι υγιή, έχουν δηλητηριαστεί με την πλύση εγκεφάλου. Θα πρέπει, λοιπόν, αυτό να το βγάλουμε από μέσα μας.
Θα πρέπει να μην περιμένουμε μεσσία. Πάντα λένε «να ’ρθει ένας ηγέτης». Δεν πρέπει να έρθει μεσσίας. Ο μεσσίας βγαίνει μέσα από το λαό. Μέσα από τη νέα πολιτική σκέψη. Το να περιμένουμε μεσσία εξ ουρανού, είναι σαν τους θρησκόληπτους όλων των θρησκειών που περιμένουν την εξ ύψους βοήθεια. Δεν είναι έτσι. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς τη μήτρα που θα γεννήσει τον μεσσία. Και αυτός δεν θα ’ρθει, όπως είπα, από τη Βουλή. Και μη νομίζουμε ότι άμα μπούμε στη Βουλή θα γεννηθεί ο μεσσίας. (…)
Τα βασικά μας όπλα
Επαναλαμβάνω τα βασικά μας όπλα: Είναι η προβολή του παράνομου χρέους, του επαχθούς χρέους και η παραβίαση όλων των αρχών νομιμότητας, η παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η παραβίαση της δημοκρατικής αρχής, η παραβίαση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτά που προστατεύει το διεθνές δίκαιο και προστατεύει και η ολοκλήρωση της Ευρώπης.
Θα πρέπει να ξέρουμε ότι σε σχέση με αυτή τη νομιμότητα, θα έχουμε συμμάχους όλους τους λαούς της Ευρώπης, οι οποίοι δεν θέλουν την κηδεμονία της Γερμανίας. Οι κυβερνήσεις τους θέλουν την κηδεμονία της Γερμανίας ή της Αμερικής, όχι οι λαοί.
Έχουμε τους λαούς συμμάχους και πρέπει και εκεί να στοχεύει η ενημέρωση. Οι λαοί της Ευρώπης και της Αμερικής δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Και η πρώτη πηγή γνώσης ήλθε από τη Βουλή των Ελλήνων με την κυρία Κωνσταντοπούλου, με την Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος, που είναι ένα τεράστιο βήμα το οποίο θα πρέπει να αξιοποιήσουμε. Θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε όλοι και να ζητήσουμε επιμόνως, ως πράξη αντίστασης, από τις κυβερνήσεις και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να το διαδίδουν. Μόνο έτσι θα γλιτώσουμε από τη χειραγώγηση. (…)
Θα πρέπει να μη μεμψιμοιρούμε. Θα πρέπει να χτυπήσουμε το θηρίο. Να το βρούμε, να το χτυπήσουμε και το θηρίο αυτό ακούει μόνο με ένα μεγάλο βέλος. Σήμερα, με αυτό το όπλο το οποίο μας λένε ότι είναι πολύ σημαντικό. Γιατί το αποκρύπτουν; Μας απαγορεύουν να το πούμε. Αυτό που απαγορεύεται λοιπόν, εμείς θα το προβάλουμε. Είναι άκυρες οι Συμφωνίες και με αυτή την ακυρότητα, εάν δεν επανέλθετε, πάμε σε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Και θα δείτε τότε η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική πώς θα αποδώσει. Αυτό δεν το κάνει κανείς.
Με αυτά τα λόγια ήθελα να σας δώσω ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα ότι ο αγώνας τώρα ξεκινάει. Ο αγώνας είναι δύσκολος, αλλά πρέπει να οργανωθούμε, να καταλάβουμε πρώτα εμείς περί τίνος πρόκειται και μετά να το μεταδώσουμε με όλα τα μέσα. Η Αριστερά ξέρει τη μέθοδο, η Δεξιά δεν την ήξερε ποτέ. Αυτή είναι τώρα η πρώτη πράξη αντίστασης. Και μετά να γίνουν μέτωπα. Δεν είναι θέμα κόμματος ούτε ιδεολογίας.
Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα όπλα που της δίνει το σύστημα, γιατί αυτά φοβούνται. Και φοβούνται και τον ξεσηκωμό. Και η ενημέρωση ξεσηκώνει.