Μαρτυρία απο το Λιμάνι (αλληλέγγυου που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του)
Πολλές και διάφορες εκφάνσεις έχει αυτό το
ΤΣΙΡΚΟ Ε2
όλες κάπου μεταξύ χυδαίου, γελοίου κι επικίνδυνου
Ιδού λοιπόν:
“τόσες μέρες με τις κάμερες και τους δημοσιογράφους μέσα στα πόδια μας, να και το δικό μου ρεπορταζ. Behind the cameras.
Η Αποστολή ήρθε, έστησε το βαν της εκεί που νόμιζε, έφερε 200 κουτιά για 800 ανθρώπους. Οταν ρώτησα τι θα γίνει με τους υπόλοιπους που θα μείνουν χωρίς, μου είπαν “τόσα μπορούμε, τόσα θα δώσουμε”. Όταν τους πρότεινα να πάνε σε ένα πιο μικρο gate που θα τους καλύψουν όλους μου είπαν ο Αρχιμανδρίτης είπε εδώ. Τότε κατάλαβα ότι μόλις είχα αγοράσει εισιτήριο για το σημερινό Τσίρκο. Μέσα σε 5′ φτάνει ένα ακόμα βαν γεμάτο πράγματα και παρκάρει δίπλα. Ξεκινάει η πιο μεγάλη άναρχη διανομή που έχει δει η Ε2. Ενημερώνομαι ότι θα εμβολιαστούν τα παιδιά. Ρωτάω από ποιον και μου απαντάνε από την Βαρδινογιάννη. Ρωτάω αν το Χαμόγελο που έχει την παιδιατρική κλινικη στην Ε2 μέρα-νύχτα το ξέρει.
Μου λένε το Χαμόγελο δεν έχει σχέση. Φεύγουν αραβόφωνοι μέσα στην αίθουσα και μέσα σε λεπτά επικρατεί ένα χάος. Ανθρωποι σπρώχνονται για τα κουτιά της Αποστολής που κανείς δεν ξέρει τι έχουν μέσα (εμένα που μου είπαν ξέρω που θα καταλήξουν μετά..) χτυπιούνται για δυο μπισκότα στο βαν και παιδιά κλαίνε γιατί δεν πρόλαβαν να πάρουν την τσάντα της Αποστολής. Αυτό που ζητάμε στους ιδιώτες να μην κάνουν απλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Οι κάμερες παίρνουν τις ζωώδεις καταστάσεις, παραλείπουν να πουν ότι τα δημιούργησαν αυτοί που φέραν τα πράγματα. Φτάνει σήμα από την Ε1 ότι ένα μωρό 18 ημερων πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο. Ρωτάω γιατί δεν μπορεί να πάει το ασθενοφόρο που έφερε η μονάδα εμβολιασμού μαζί της, αφού ακόμα δεν έχει αρχίσει ο εμβολιασμός. Δεν γίνεται. Κάμερες.
Ο οδηγός μέσα στο ασθενοφόρο καπνίζει πούρο, το μωράκι στην Ε1 περιμένει το ΕΚΑΒ που δεν απαντάει το τηλέφωνο (!)
Αρχίζουν τα μωρά να εμβολιάζονται κατά δεκάδες στο πίσω μέρος ενός βαν. Στους γονείς λένε απλά τα εμβολιάζουμε για όλα τα μικρόβια που κυκλοφορούν εδώ γύρω. Ουρλιαχτά και κλάματα παντού. Κάποια γιατί τελειώσαν τα πράγματα και δεν πρόλαβαν, κάποια γιατί πάνε με το ζόρι, τα υπόλοιπα από τον πόνο. Στήνεται η περήφημη φωτογραφία. Πρώτα με φόντο το πλοιο αλλά δεν βγαίνει καλή, μετακινούνται. Αν δεν ήταν τραγικό το γύρω γύρω θα ήταν για γέλια. Οι παπάδες με τα χρυσοποίκιλτα τους παίρνουν τις κάμερες και μπαίνουν μεσα στο gate. Μαριάννα και Σάκης μένουν έξω. Μετά από το τουρ έρχεται πρόσφυγας και μου λέει “φτάνει πια, μας έχετε κάνει show”. Του απαντώ, κάνε υπομονή, σε δέκα λεπτά θα είμαστε πάλι μόνοι μας και θα βρούμε το ρυθμό μας.
Τα πρωϊνά τελειώνουν, όλοι οι παρατρεχάμενοι φεύγουν, μαζί και οι κάμερες. Αρχίζουμε να μαζεύουμε σκουπίδια. Βρίσκουμε το περιεχόμενο της Αποστολής στα σκουπίδια, οι άνθρωποι διαλέγουν τι θέλουν από το κουτί και πετάνε τα υπόλοιπα. Εμείς όμως έχουμε μείνει πίσω να κάνουμε αυτή τη δουλειά και αναρωτιόμαστε ποιανού τους πόρους χρησιμοποίησε η εκκλησία για να κάνει αυτή τη σπατάλη. Εμείς έχουμε μείνει πίσω και με μια πύλη όπου τα παιδιά κλαινε παντού. Ρωτάμε τους Γιατρους του Κόσμου για τον εμβολιασμό δεν ξέρουν τίποτα ούτε το Χαμόγελο. Ρωτάμε ποιος θα έχει στο νου του 500 παιδιά σε ένα gate που μπορεί να ανεβάσουν πυρετό, τι θα γίνει με αυτά που ταξιδεύουν το βράδυ; Πώς είναι δυνατόν να γίνονται εμβολιασμοί σε ανθρώπους που δεν είναι σε σταθερό περιβάλλον; Όλοι είμαστε το ίδιο σαστισμένοι χωρίς απάντηση. Άλλοι έρχονται και μοιράζουν ανοργάνωτα κρουασαν και καταλήγουμε να δίνουμε σε παιδιά malox να συνέλθουν και άλλοι εμβολιάζουν έτσι γιατί το αποφάσισαν, χωρίς μετά.
Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία αυτής της φωτό. Ένα στημένο τσίρκο που αφήνει στους εθελοντές κομμάτια να μαζέψουν και στους ανθρώπους ένα απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ!
