Οι εκλογές είναι παγίδα για τον λαό και ο λαός πρέπει να προεγκρίνει το οικονομικό και κοινωνικό ολοκαύτωμα που έρχεται, σημειώνει ο πρώην πρόεδρος της Βουλής,Αλέξης Μητρόπουλος, με παρέμβασή του.
Αναλυτικά η δήλωσή του:
«Οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 είναι οι πιο παράδοξες εκλογές στην ιστορία της χώρας.
Ο λαός, σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια και χωρίς ενημέρωση, καλείται:
α)να επικυρώσει τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις και το κοινωνιοκτόνο αποτέλεσμά τους,
β)να νομιμοποιήσει το τρίτο Μνημόνιο (ν. 4336/2015, ΦΕΚ Α 94/14-8-2015), δηλαδή και τα δύο προηγούμενα, αφού το τελευταίο περιλαμβάνει ρητά και κατηγορηματικά «ρήτρα ιδιοκτησίας» («ενστερνισμός», όπως είναι η φράση των …επίσημων μεταφραστών, βλ. σελ. 1014) και των δύο προηγούμενων (ν. 3845/2010 και 4046/2012) και
γ)να προ-εγκρίνει το κοινωνικό και οικονομικό ολοκαύτωμα των εφαρμοστικών νόμων που θα επακολουθήσουν.
Έτσι οι επικείμενες εκλογές εμφανίζονται και από ουσιαστικής συνταγματικής και πολιτειολογικής θέασης ως οι πιο καταχρηστικές και οιονεί αντικοινοβουλευτικές στην ιστορία της χώρας, αφού πορευόμαστε προς αυτές με υποχρεωτικό πρόγραμμα το προψηφισθέν Μνημόνιο. Κυρίως βαδίζουμε προς τις εκλογές με ακύρωση-απαλλοτρίωση του βασικού μηχανισμού λειτουργίας του πολιτεύματος, που είναι οι διαφορετικές προγραμματικές- κομματικές προτάσεις που δίνουν ουσιαστικό νόημα και στην ελευθερία των πολιτών για πρόκριση διαφορετικών-εναλλακτικών λύσεων.
Καλείται τουτ’έστιν ο λαός χωρίς ενημέρωση, ή -ακριβέστερα- με απόκρυψη της αλήθειας (γιατί ποιος πολίτης, ακόμα και ο πιο υπομονετικός, είναι δυνατόν να αναγνώσει το περιεχόμενο των πολλών εκατοντάδων σελίδων του τρίτου Μνημονίου, πολλά άρθρα του οποίου παραπέμπουν σε πληθώρα άλλων νόμων;;) να νομιμοποιήσει κάτι χειρότερο από αυτό που απέρριψε στο πρόσφατο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου!
Έτσι, πέρα από την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας που συνεχίζεται και την υποθήκευση του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας που συστηματοποιείται, πλήττεται και ο βασικός πυρήνας της δημοκρατίας, η ratio της λειτουργίας των κομμάτων, το υποχρεωτικό εναλλακτικό πρόγραμμα, η ουσία του διακυβεύματος της ψήφου, κάτι που αποστερεί την προοπτική και την ελπίδα από κάθε πολίτη.
Αν στις δύο ρήτρες του τρίτου Μνημονίου (α.ρήτρα ιδιοκτησίας των Μνημονίων και β.ρήτρα απαρέγκλιτης/πιστής τήρησής τους) προστεθούν και οι άλλες βασικές ρήτρες του, δηλαδή:
α.η ρήτρα κηδεμονίας του Υπουργικού Συμβουλίου από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο (σελ. 1019),
β.η ρήτρα μη αθέτισης υποχρέωσης (σελ. 1005) και
γ.η ρήτρα απαγόρευσης εναλλακτικού προγράμματος (σελ. 1014),
τότε αντιλαμβάνεται κάθε καλόπιστος αναγνώστης ότι κινδυνεύουμε να βρεθούμε, με συναίνεση της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού (ενδεχομένως δε, μετά τις εκλογές και με τη θέληση του ανενημέρωτου περήφανου λαού μας), προ μιας ολοσχερούς ακύρωσης των βασικών ασφαλιστικών δικλείδων του δημοκρατικού πολιτεύματος της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και βεβαίως προ της αποστέρησης όλων των παραδοσιακών μηχανισμών λειτουργίας της.
Αυτό θα βλάψει πολλαπλώς το μέλλον της χώρας και θα αμαυρώσει τη δημοκρατική λειτουργία, που στα μάτια της νέας γενιάς κινδυνεύει να φανεί περιττή και άχρηστη μιας και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε ως εναλλακτικό διακύβευμα στην οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας και του μέλλοντος της χώρας».
