Δεν ήταν καθόλου τυχαία η χρήση της φράσης “υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας” από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Νίκο Σακελλαρίου.
Στην τελευταία παράγραφο του κείμενου της παραίτησής του αναφέρει:
Επομένως, πρέπει όλοι να εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμεθα την Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες πάντοτε εν πλήρη επιγνώσει του γεγονότος, ότι «Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας».
Και αν και ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στις αντιμαχίες τους μετά την παραίτηση του κ. Σακελλαρίου μία κουβέντα να μην είπαν για την ουσία του κειμένου παραίτησης όμως πρόκειται για μία ξεκάθαρη αναφορά στο πολιτικό σύστημα και τον ρόλο που έχει παίξει την περίοδο των μνημονίων που έχει υποβαθμίσει τόσο το Σύνταγμα όσο και την απόδοση της Δικαιοσύνης.
Η συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιήθηκε στις 17 Μαΐου 1929, ημέρα πρώτης συνεδρίασης του Συμβουλίου της Επικρατείας και χρησιμοποιήθηκε στην συγκλονιστική ομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου, που υπόσχεται να συγχαρεί τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αν ακυρώσουν πράξη της κυβέρνησής του, που αν μη τι άλλο αποτυπώνει την εμπιστοσύνη του πολιτικού κόσμου στο θεσμό και στην Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και της βαρύτητας του ρόλου των δικαστών ώστε μία κυβέρνηση θα πρέπει να έχει το πολιτικό σθένος, να δεχτεί την ακύρωση τυχόν παράνομης πράξης της:
“…Δεν σας υπόσχομαι ότι η κυβέρνησις εκ προθέσεως θα διαπράξη παρανομίαν, δια να σας δώση την ευκαιρίαν ν΄ακυρώσητε την πράξιν της και την επαναφέρητε εις την τάξιν. Άλλωστε, αν η αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου, η λειτουργία του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι η αρχή ίσως περισσοτέρας προσοχής εκ μέρους των κυβερνώντων, όπως αποφεύγουν παρανόμους πράξεις. Αλλ΄ όσην προσοχήν και αν δείξωμεν είναι ανθρώπινον, να υποπέσωμεν και εις παρανόμους ενεργείας.
Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξη η κυβέρνησις καμμίαν παρανομίαν και έλθη το Συμβούλιον της Επικρατείας να της πη, ότι της ακυρώνει την πράξιν της ταύτην, σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του προέδρου και των μελών του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι υπενθύμισαν εις την κυβέρνησιν, ότι δεν έχει το δικαίωμα να παρανομή”.
Τα λόγια του πολιτικού ηγέτη της εποχής, ιστορικά και πιο επίκαιρα από ποτέ.
“Εάν κατορθώσωμεν και είμαι βέβαιος ότι θα το κατορθώσωμεν δια του συμβουλίου της επικρατείας να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι ‘υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας’ που προστατεύουν κάθε πολίτην αδικούμενον από οιονδήποτε διοικητικόν όργανον και από την κυβέρνησιν αυτήν χωρίς να έχη ανάγκην ο πολίτης να προσφεύγη εις πλάγια μέσα και εις την υποστήριξιν των ισχυρών της ημέρας δια να εύρη το δίκαιόν του, βεβαιωθήτε ότι εγκαινιάζομεν ένα σταθμόν ιστορικόν, τον ιστορικώτερον ίσως σταθμόν της ζωής μας από αιώνος”, λέει.
Διαβάστε την ομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου, καθώς υποκλινόταν στον ρόλο των μελών του Δικαστηρίου όπου υπάρχει και η επίμαχη φράση:
Η ομιλία Βενιζέλου κατά την πρώτη συνεδρίαση της 17ης Μαΐου 1929
Δεν πρόκειται βεβαίως να εκθέσω τας γνώμας μου περί της σημασίας του συμβουλίου της επικρατείας σήμερον. Τας γνώμας μου τας εξέθεσα επανειλημμένως και ετόνισα πόσας ελπίδας στηρίζω εις τον θεσμόν του συμβουλίου της επικρατείας και πόσον είμαι αισιόδοξος δια την ευεργετικήν επίδρασιν την οποίαν θα σημειώση επί των πραγμάτων του τόπου μας. Την αισιοδοξίαν μου αυτήν την στηρίζω όχι μόνον εις το γεγονός ότι το συμβούλιον της επικρατείας καλείται να πληρώση μίαν ανάγκην ανεγνωρισμένην γενικώς εξ αυτών των πραγμάτων, αλλά και εις το γεγονός ότι εκλήθησαν να λειτουργήσουν αι κορυφαί της επιστήμης και της διοικήσεως, όπως παρετήρησε και ο συνάδελφός μου υπουργός επί της Δικαιοσύνης. Και τα συγχαρητήρια δια τον τοιούτον καταρτισμόν του σώματος ανήκουν βέβαια και εις τον ομιλούντα.
Αλλά υπάρχει και ένας επιπρόσθετος λόγος, εις τον οποίον στηρίζω την αισιοδοξίαν μου αυτήν. Και ο λόγος αυτός είνε ότι την ανάγκην του συμβουλίου της επικρατείας, με την ευρυτάτην δικαιοδοσίαν του, ανεγνώρισε μία κυβέρνησις τόσον ισχυρά, όσον η σημερινή, στηριζομένη εις την πανηγυρικήν εμπιστοσύνην του λαού. Και η κυβέρνησις αυτή δεν επερίμενε το τέρμα της ζωής της δια να εγκαθιδρύση το συμβούλιον της επικρατείας, αλλ΄ έσπευσε να οργανώση αυτό ταχύτατα.
θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του προέδρου και των μελών του συμβουλίου της επικρατείας, διότι υπενθύμισαν εις την κυβέρνησιν ότι δεν έχει το δικαίωμα να παρανομή
Βέβαια δεν σας υπόσχομαι ότι η κυβέρνησις εκ προθέσεως θα διαπράξη παρανομίαν δια να σας δώση την ευκαιρίαν ν΄ακυρώσητε την πράξιν της και την επαναφέρητε εις την τάξιν. Άλλωστε αν η αρχή της σοφίας είνε ο φόβος του Κυρίου, η λειτουργία του συμβουλίου της επικρατείας είνε η αρχή ίσως περισσοτέρας προσοχής εκ μέρους των κυβερνώντων όπως αποφεύγουν παρανόμους πράξεις. Αλλ΄όσην προσοχήν και αν δείξωμεν είνε ανθρώπινον να υποπέσωμεν και εις παρανόμους ενεργείας. Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξη η κυβέρνησις καμμίαν παρανομίαν και έλθη το συμβούλιον της επικρατείας να της πη ότι της ακυρώνει την πράξιν της ταύτην, σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του προέδρου και των μελών του συμβουλίου της επικρατείας, διότι υπενθύμισαν εις την κυβέρνησιν ότι δεν έχει το δικαίωμα να παρανομή.
"google ad"
Σας ομολογώ, κύριοι, ειλικρινώς ότι αποδίδω μεγίστην σημασίαν εις τον αγαθοποιόν ρόλον τον οποίον θα παίξη το συμβούλιον της επικρατείας εις την όλην ζωήν της πατρίδος μας. Πιστεύω αδιστάκτως ότι «ήδε η ημέρα» δια να μεταχειρισθώ τους λόγους του μεγάλου μας ιστορικού, αλλ΄ εις εναντίαν εντελώς περίστασιν, θα είναι η απαρχή πλουσιοτάτων αγαθών εις όλας τας εκδηλώσεις της κρατικής και κοινωνικής ζωής, ένας αληθινός ιστορικός σταθμός με καθολικήν την ευεργετικήν του επίδρασιν.
Δυστυχώς, κύριοι, ο ελληνικός λαός ζήσας τόσους αιώνας υπό ξένην δουλείαν εσυνήθισε να θεωρή το κράτος εχθρικόν, όπως πράγματι ήτο, ο δε αιών της ελευθερίας δεν κατώρθωσε να του μεταβάλη εντελώς την ψυχολογίαν αυτήν. Εάν κατορθώσωμεν και είμαι βέβαιος ότι θα το κατορθώσωμεν δια του συμβουλίου της επικρατείας να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» που προστατεύουν κάθε πολίτην αδικούμενον από οιονδήποτε διοικητικόν όργανον και από την κυβέρνησιν αυτήν χωρίς να έχη ανάγκην ο πολίτης να προσφεύγη εις πλάγια μέσα και εις την υποστήριξιν των ισχυρών της ημέρας δια να εύρη το δίκαιόν του, βεβαιωθήτε ότι εγκαινιάζομεν ένα σταθμόν ιστορικόν, τον ιστορικώτερον ίσως σταθμόν της ζωής μας από αιώνος.