Μέχρι το 2030 το 20% του πληθυσμού σε πολλές χώρες της Δύσης θα ειναι άνθρωποι άνω των 65 ετών. Πρόκειται για έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων για τους οποίους χρειάζεται ειδική φροντίδα και παράγονται ειδικά προϊόντα και υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους. Προφανώς λοιπόν, αυτές οι ανάγκες τροφοδοτούν μία βιομηχανία που γιγαντώνεται και η οποία δημιουργεί όλο και παραπάνω θέσεις εργασίας.
Το 2019, η παγκόσμια βιομηχανία για τη φροντίδα ηλικιωμένων είχε τζίρο 832.8 δισεκατομμύρια δολλάρια και αυτά τα νούμερα θα αυξηθούν κατά πολύ στο μέλλον.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επένδυση σε οίκους ευγηρίας μπορεί να αποτελέσει μία πάρα πολύ κερδοφόρα επιχείρηση. Όμως, μέσα από αυτή τη γιγάντωση δημιουργείται και η ανάγκη επαρκούς επόπτευσης της ποιότητας των προσφερόμενων προϊόντων και υπηρεσιών.
Η υπόθεση στο οίκο ευγηρίας στα Χανιά έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας σημαντικές καταγγελίες ακραίας εκμετάλλευσης και κακοποιησης εκ μέρους της διοίκησης του οίκου ευγηρίας και πολλών μελών του προσωπικού εις βάρος συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε αδυναμία, όχι μόνο φυσική αλλά και πνευματική, όμως έφερε στο φως και την απουσία επαρκούς επόπτευσης από τις κρατικές υπηρεσίες, αν όχι και τη συνεργασία τους στην κακοποίηση.
Οι καταγγελίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας φανερώνουν ότι τμήμα ενός διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού συνεργαζόταν αρμονικά ώστε να διασφαλίζουν κέρδη εις βάρος των ηλικιωμένων. Τι άλλο να πούμε για τη νέα καταγγελία σύμφωνα με την οποία ηλικιωμένοι αναγκάζονταν να υπογραψουν με τη βία μεταβίβαση περιουσίας σε εργαζόμενους της δομής, παρουσία αστυνομικών που καλούνταν ως μάρτυρες.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και φανερώνει το εξής: Για να φτάσουν να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά, χρειάζεται και η συνεργασία και η κάλυψη του διεφθαρμένου κράτους. Δίχως την ύπαρξη αυτης της κάλυψης και της συνεργασίας, τίποτα από αυτά δε θα μπορούσε να συμβεί. Εφόσον, επαναλαμβάνουμε, επαληθευτούν οι καταγγελίες, μιλάμε για μία λειτουργια στα ορια της μαφίας, με στόχο την εκμετάλλευση αδύναμων συνάνθρωπών μας, των πατεράδων και των μανάδων και των παππούδων και των γιαγιάδων μας, από ένα οργανισμό που οι άνθρωποι εμπιστεύονται τους ανθρώπους τους για να τους προσέχουν και για να διασφαλίζουν την καλύτερη ποιότητα ζωή τους.
Προκύπτουν λοιπόν εδώ σοβαρότατα ζητήματα σε σχέση με τον ρόλο της Πολιτείας, τα οποία θα πρέπει να έρθουν στο επίκεντρο της συζήτησης.