Στην πατρίδα μας νυκτώνει… δεν το βλέπετε;

Βαγγέλης Πάλλας Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής – Α.Ε.J./I.F.J.

Τα οράματα δεν προδίδονται, αλλά οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν. Εκείνοι που δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ στην ζωή τους για κάτι που υπερβαίνει τα ατομικά τους συμφέροντα ή οι άλλοι που συνεργάστηκαν με τον εχθρό (εσωτερικό ή εξωτερικό).

Η ιστορική ευθύνη της δύσης (ΗΠΑ) για το μετεμφυλιακό κράτος των διώξεων και του αυταρχισμού είναι δεδομένη.
Ένας μήνας από τις εκλογές του 2019, ένα σπιράλ γεγονότων που είτε θα συγκολλήσει το σπασμένο γυαλί ή θα μας οδηγήσει στην παγίωση του νεοφιλελευθερισμού, του λαϊκισμού έως των πολιτικών τάσεων που οδήγησαν μια ολόκληρη περίοδο στην καταπίεση.

Ο καπιταλισμός δε στηρίζεται ούτε στην κοινωνική δικαιοσύνη ούτε στην ηθική. Ακόμα και οι ίδιοι οι καπιταλιστές δεν θα σου πουν, για παράδειγμα, πως είναι δίκαιο κάποιος εργαζόμενος να αμείβεται με λιγότερα από 500 ευρώ, μια βιομηχανία να μεταφέρει τις δραστηριότητές της σε κάποια χώρα όπου θα φορολογείται λιγότερο από αυτή που είναι εγκαταστημένη σήμερα, ένας επιχειρηματίας να φοροαποφεύγει ιδρύοντας τη μια εξωχώρια εταιρία μετά από την άλλη ή να διασώζεται με δημόσιο χρήμα, δηλαδή των φορολογούμενων πολιτών, μια χρεοκοπημένη τράπεζα. Αναλόγως του κυνισμού τους θα σου πουν είτε πως είναι αναγκαιότητα, λες και οι αναγκαιότητες είναι θεία κι όχι ανθρώπινα δημιουργήματα, είτε θα αναρωτηθούν πολύ απλά «αφού το μπορούμε γιατί να μην το κάνουμε»; Κι όμως, οι ίδιοι τύποι που πολιτεύονται η επιχειρούν στο χώρο των μπίζνες με λάβαρο τους τον κυνισμό είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν πως είναι ανήθικο να «κουρευτεί» το ελληνικό δημόσιο χρέος ή πως αν βγούμε από το ευρώ ο ελληνικός λαός, ο οποίος οφείλει να πληρώσει για τις αμαρτίες του αλλά μόνο αυτός, θα υποφέρει ακόμα περισσότερο από όσο σήμερα, ζευγάς. Και τα δύο μαζί δε γίνονται…

Στη ρητορική της ελληνικής αστικής τάξης και των μιντιακών παπαγάλων της, έχει αντικαταστήσει προ πολλού τις δέκα εντολές και όταν έρχονται να δικαιολογήσουν τις συνέπειες των επιλογών τους, συγχέουν σκοπίμως το αίτιο με το αιτιατό ή πανηγυρίζουν για τους αριθμούς, αλλά κλείνουν τα μάτια τους στα ερείπια που έχουν αφήσει εκεί από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους.

…Αγάπησα τους ζωντανούς ανθρώπους, όμως η καρδιά μου ήταν πιο κοντά στους άγριους αρρώστους με τα φτερά, στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς… Μίλτος Σαχτούρης

Αυτό όμως σημαίνει ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι το μη παραγωγικό κράτος που είχε οικοδομηθεί και το οποίο φούντωσε τον κομματισμό, την αναξιοκρατία, την γραφειοκρατία, το νεποτισμό, την διαφθορά, την ατιμωρησία, την τραπεζική ασυδοσία, τέλος την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία. Και τώρα ένα μήνα από τις εκλογές του 2019 εμφανίζονται όλοι αυτοί που διαχειρίστηκαν τις ζωές μας όλα αυτά τα χρόνια, για να ξαναστήσουν στις πλάτες των εργαζομένων νέα σκληρά νεοφιλελεύθερα μοντέλα.

Στην πορεία μας, όμως περιπλέξαμε την ύπαρξη μας, ανεβάσαμε στο βάθρο, ακατάληπτους ποιητές, και λοιδορήσαμε τον καντζακικό Ζορμπά. Υποταχθήκαμε στην ηγεμονία πνευματικών ανθρώπων που έδεναν με ναυτικούς κόμπους τις λέξεις για να φαίνονται οι ίδιοι σοφότεροι από τον απλό άνθρωπο που με ένα ζεϊμπέκικο βγάζει τη γλώσσα στον θάνατο και με ένα ποτήρι κρασί καταπίνει χίλιες στεναχώριες. Φιλοσοφήσαμε τόσο εξαντλητικά την ύπαρξη μας, που στο τέλος της στερήσαμε κάθε νόημα.

Σήμερα με τα αναμενόμενα αντιλαϊκά μέτρα, ο μηχανισμός προπαγάνδας των αστικών ΜΜΕ, επιχειρεί να αποπροσανατολιστεί έως να υποβαθμίσει τα κακά μαντάτα που αναμένουν τους εργαζόμενους. Τα διαδικτυακά μέσα έπιασαν δουλειά, προβάλλοντας την «Νέα Ελλάδα» την «Νέα Ελπίδα», την συντριβή της «κακιάς» αριστεράς.

…Και αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις… Κ.Καβάφης

Κάπου εδώ σύντροφοι αρχίζει να νυχτώνει στην πατρίδα μας…

…Καλό βράδυ