Του Θοδωρή Λινάρδου
Με όνομα όχι ακριβώς «βαρύ», αλλά σαν… ιστορία σίγουρα. Διότι η άνοδος του Πλατανιά στη «σούπερ λίγκα» τοποθετείται αναμφίβολα στα ιστορικά ποδοσφαιρικά γεγονότα. 
Δεν είναι και λίγο πράγμα ένα χωριό 750 κατοίκων, τουριστικό θέρετρο ως επί το πλείστον τα τελευταία χρόνια, να βλέπει την ομάδα, με έμβλημα όχι το πλατάνι, αλλά το κόκκινο (!) τριφύλλι, στα σαλόνια της ποδοσφαιρικής ζωής του τόπου μας.
Χρειάστηκε να περάσουν 81 χρόνια, οπότε και η στιγμή της ίδρυσης του κρητικού σωματείου, ώστε αυτό που ξεκίνησε ως αστείο, ως χόμπι, ως ευκαιρία απασχόλησης των κατοίκων, να εξελιχτεί σε όνειρο. Ο Πλατανιάς και όλη η Κρήτη γιόρτασαν για το κατόρθωμα της ομάδας του προπονητή Γιάννη Χατζηνικολάου και του προέδρου Στέλιου Βαρουξάκη.
Το επώνυμο και μόνο του επικεφαλής της διοίκησης ταξιδεύει χρόνια πίσω τους άμεσα εμπλεκόμενους με τον Πλατανιά. Η οικογένεια Βαρουξάκη υπήρξε εκ των ιδρυτών τον συλλόγου. Και μπορεί το χωριό να μετρά 750 κατοίκους, όμως το περίφημο σχέδιο Καλλικράτης και η ένωση με… διπλανούς εκτόξευσε συνολικά τον πληθυσμό στους 19,000.
Οι αυθεντικοί Πλατανιώτες επιμένουν: «ούτε χίλιοι δεν είμαστε, “σούπερ λιγκ” ερχόμαστε». Από πότε είχε να υποδεχτεί ομάδα που εδρεύει σε τόσο μικρή πόλη η μεγάλη κατηγορία; Από την εποχή του Εδεσσαϊκού και τα 90s. Πλέον, για τον Πλατανιά δεν υπάρχουν κόντρες, έχθρες, βεντέτες, αντιπερισπασμοί… Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες. Όλοι είναι και γίνονται ένα τώρα, στα δύσκολα. Όλοι χρειάζεται να βάλουν το χεράκι τους, ακόμη και από τους υπόλοιπους νομούς της Κρήτης, ώστε ο Πλατανιάς να ορθοποδήσει στην άγνωστη γι’ αυτόν κατηγορία.
Το σενάριο που θέλει τον ΟΦΗ να «απορροφά» το υγιές σωματείο των Χανίων προφανώς και δεν συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες. Αντίθετα περισσότερη τύχη έχει η μετακόμιση του Πλατανιά. Το Μάλεμε δεν πληροί στο ελάχιστο τις συνθήκες που απαιτούνται από τη «σούπερ λίγκα». Σουτάρεις και άντε πιάσε την μπάλα στη θάλασσα… Και πόσοι να χωρέσουν εκεί, άλλωστε. Φανταστείτε τι έχει να γίνει με την άφιξη λαοφιλών ομάδων στην περιοχή…
Το στάδιο στα Περιβόλια εξετάζεται ενδελεχώς. Μα εκεί όπου πάει το μυαλό όλων είναι το Παγκρήτιο. Ο Εργοτέλης δε θα είναι φέτος στη «λίγκα» και στον Πλατανιά μελετούν το σχέδιο εισόδου στο μεγάλο γήπεδο. Θέλοντας και μη. θα μοιάζει πιο πολύ με το παράδειγμα της Δόξας Δράμας, που άφησε τις ρίζες της για τη Θεσσαλονίκη και το Καυτανζόγλειο. Και τα αποτελέσματα, ούτε αγωνιστικά ούτε ως προσέλευση θεατών δεν την ευνόησαν…
Ο Πλατανιάς ήρθε για να μείνει. Αυτό λένε κι επαναλαμβάνουν οι πρωταγωνιστές. Αυτό που δεν κατόρθωσε η μεγάλη ομάδα τον Α.Ο. Χανίων στη δεκαετία ταυ ’70, όταν και βρέθηκε μία ανάσα από την Α’ κατηγορία, αυτό που δεν κατάφεραν άλλες ομάδες της Κρήτης, πέραν τον ΟΦΗ και του Εργοτέλη (π.χ., Ε.Α. Ρεθύμνου, ‘Αγ. Νικόλαος κ.λπ.) έχει την ευκαιρία να το βιώσει η Πλατανιά. Την άνοδο και την καθιέρωση συνάμα ανάμεσα στους μεγάλους, στην ελίτ.
Το μπάτζετ φέτος δεν ξεπέρασε τα 600,000 ευρώ. Ίσως το διπλάσιο αρκεί για να συμπληρωθεί ένα ικανοποιητικό ράστερ ενόψει της νέας περιόδου. Το ποτάμι (εν προκειμένω ο τοπικός Ιάρδανος) δεν γυρίζει πίσω… Ο Πλατανιάς βρίσκεται ενώπιον μιας μεγάλης πρόκλησης.
Όταν οι κλεμμένες σημαίες (από τους Γερμανούς) έγιναν φανέλες
Πολλά επεισόδια προστέθηκαν στο πάζλ της ιστορίας του Πλατανιά μέχρι να φτάσουμε ως εδώ: οι φανέλες φτιάχτηκαν από σημαίες που είχαν κλέψει οι κάτοικοι από τις γερμανικές αποθήκες (εν μέσω Β’ παγκοσμίου πολέμου). Έγιναν έπειτα η επίσημη ενδυμασία του Πλατανιά, με τους χωριανούς να παίζουν… διπλά στο χωράφι ακόμη και με Γερμανούς στρατιώτες. Είτε λόγω των απέραντων εκτάσεων με τριφύλλι στην περιοχή, είτε λόγω… σχεδιαστικού λάθους του δημιουργού, που αντί πλατανόφυλλου τελικά δημιούργησε τριφύλλι, έμεινε ως σύμβολο στη φανέλα το κόκκινο τριφύλλι! Το 1968 το σωματείο επανιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μανώλη Μαθιουδάκη και έχοντας πρώτο πρόεδρο τον γιατρό Μανώλη Καλλιτσάκη. Από την Γ’ τοπική κατηγορία ξεκίνησε η… του Πλατανιά ανάβασις.