Σε απόσταση 90 λεπτών από τον Τορόντο, οι κάτοικοι της κοινότητας First Nations παλεύουν καθημερινά με την λειψυδρία, ενώ την ίδια στιγμή η Nestlé αντλεί εκατομμύρια λίτρα νερού από την περιοχή. Η κοινότητα υποφέρει από την έλλειψη νερού ενώ βασικές καθημερινές ανάγκες όπως η χρήση της τουαλέτας και του μπάνιου δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Και όλα αυτά σε μια μία χώρα όπως ο ανεπτυγμένος Καναδάς.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian, τα δωρεάν εκατομμύρια λίτρα νερού από την περιοχή αντλούνται σε καθημερινή βάση με αποτέλεσμα να εξαντλούνται οι πηγές και να μην υπάρχει περιθώριο ανανέωσης. «Το 90% των σπιτιών της κοινότητας δεν συνδέονται με το δίκτυο νερού», λέει ο Michael Montour, διευθυντής δημοσίων έργων της First Nations. «Μερικοί, δεν έχουν καθόλου νερό ενώ άλλοι έχουν νερό στις βρύσες τους, αλλά είναι πάρα πολύ μολυσμένο για να το πιουν».
Υπάρχουν τουλάχιστον 50 κοινότητες ιθαγενών στον Καναδά με παρόμοια προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 63.000 άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ή έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Πολλοί μάλιστα έχουν δαπανήσει αρκετά χρήματα για να συνδεθούν με το δίκτυο ύδρευσης μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν στην πορεία πως το νερό είναι πολύ μολυσμένο για να το πιουν. Η έλλειψη νερού έχει συνδεθεί με θέματα υγείας σε αυτόχθονες κοινότητες, όπως η ηπατίτιδα Α και η γαστρεντερίτιδα.
Η απάντηση στο ερώτημα ποιος κατέχει δικαιωματικά το νερό, είναι περίπλοκη. Θεωρητικά ανήκει σε αυτές τις επαρχίες, από το 1930 όπου η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανέθεσε την κυριότητα σε αυτές με το νόμο περί μεταφοράς φυσικών πόρων. Σύμφωνα με αυτή την πράξη, οι επαρχίες έχουν το δικαίωμα να πουλούν το νερό τους σε οποιονδήποτε θέλουν, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών όπως η Nestlé.
Αλλά σύμφωνα με το Καναδικό Σύνταγμα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει «καθήκον να φιλοξενήσει και να συμβουλευτεί» αυτές τις κοινότητες και να βεβαιωθεί ότι όλοι κάνουν το ίδιο όταν εξάγουν οποιοδήποτε φυσικό πόρο, συμπεριλαμβανομένου του νερού. Αυτή η νομική ασάφεια επέτρεψε στη Nestlé να εξαγάγει το πολύτιμο νερό, πληρώνοντας σχεδόν το τίποτα μιας και καταβάλλει στην επαρχία του Οντάριο λιγότερα από 400 ευρώ ανά 1 εκατομμύριο λίτρα. Όμως οι κοινότητες δεν παίρνουν απολύτως τίποτα.
Το πρόβλημα του περιβαλλοντικού ρατσισμού σε βάρος των αδύναμων είναι πιο έντονο από ποτέ. Η Nestle έχει πολύ κακή φήμη στους ακτιβιστιστικούς κύκλους από το 1977, απ’ όταν άσκησε πίεση στις κυβερνήσεις να προωθήσουν μέσω των υπηρεσιών υγείας τη διακοπή του θηλασμού, ώστε οι γυναίκες να χρησιμοποιούν τα βρεφικά γάλατα της εταιρείας. Στις φτωχές χώρες, αυτό είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο βρεφών, αφού λόγω έλλειψης καθαρού νερού οι γυναίκες αναμείγνυαν τις βρεφικές σκόνες με μολυσμένο νερό.
Λίγα χρόνια πριν ο πρόεδρος Nestle, Peter Brabeck, στη συνέντευξή του για το ντοκιμαντέρ «Ταΐζουμε τον κόσμο», είχε δηλώσει πως το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να κοστολογείται ως τρόφιμο.