κ. Διευθυντά,
όπως και την προηγούμενη φορά, με τους «ΤΥΠΑΔΕΣ», την θεατρική παράσταση των ερασιτεχνών από την Κίσαμο, έτσι και τώρα αναρωτιόμουνα τι πάω να δω στον Εμπρόσνερο, στο Δημοτικό Θέατρο στην θέση «Κρεμαστός». Ερασιτέχνες, από την Σητεία, με ένα κείμενο βγαλμένο από ένα τεράστιο έργο του Νίκου Καζαντζάκη, τον ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗ, ποιος ξέρει τι τοπικιστική υπερβολή – για να χρησιμοποιήσω μια … κόσμια έκφραση – θα μας παρουσίαζαν. Αλλά πες η παλαιότερη θητεία μου στην περιοχή της Σητείας, πες κάτι παλιόφιλους που μ’ ενημέρωσαν, πες η γραφικότητα του τοπίου στον Εμπρόσνερο, πες η εγγενής περιέργεια, μ’ έκαναν να ανηφορίσω ως τα εκεί.
Αυτό που είδα ήταν ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΑΘΗΜΑ!
– Μια ομάδα ανθρώπων, εβδομήντα στο σύνολο, είκοσι τρεις ερασιτέχνες ηθοποιούς, είκοσι επτά μουσικούς της Φιλαρμονικής του Δήμου Σητείας, επτά χορευτές, άγνωστος αριθμός τεχνικών (για τα σκηνικά, τον ήχο και το φως) και οι επικεφαλείς τους (δραματουργούς, σκηνοθέτης, διευθυντής ορχήστρας, χορογράφος και συντονιστής περιοδείας), να δουλεύουν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, εξυπηρετώντας πανάξια ένα παγκόσμιας εμβέλειας κείμενο.
– Μια παράσταση δυόμιση ωρών, χωρίς κενά, χωρίς «κοιλιά», όπως λέγεται στην θεατρική ορολογία, με διαρκή αλληλουχία λόγου – μουσικής – χορού, απόλυτα συντονισμένη
– Ένα καλοδουλεμένο θεατρικό κείμενο, βγαλμένο μέσα από το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, σωστά δομημένο θεατρικά, που απέδιδε γνήσια τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος.
– Μια σκηνοθεσία, που έστησε το κείμενο και τους χαρακτήρες σε μια απόλυτη σύνθεση ρόλου και προσωπικότητας του ερμηνευτή, ώστε να αποδοθούν οι ρόλοι στο μέγιστο.
– Μια ερμηνεία αυτών των χαρακτήρων από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς που άγγιζε τα όρια της ταυτοποίησής τους με τους ρόλους σε μια θεατρική αλήθεια.
– Μια πρωτότυπη μουσική επένδυση, με συνθέσεις του διευθυντή της Φιλαρμονικής, πάνω σε δύσκολα στιχουργήματα, τα οποία με την σειρά τους έπρεπε να στηρίξουν την εξέλιξη της ιστορίας και παράλληλα μια δυνατή εκτέλεση από τους μουσικούς της Φιλαρμονικής.
– Δυο χορευτικά στιγμιότυπα που ανέδυαν το πνεύμα που διαπνέει το συνολικό έργο του Καζαντζάκη και μια λιτή πειθαρχημένη χορογραφική άποψη στην κινησιολογία της παράστασης.
– Ένα λιτό σκηνικό που εξυπηρετούσε τόσο το έργο όσο και τους ηθοποιούς και τους χορευτές.
– Και μια φωτιστική άποψη που υπογράμμιζε την δραματικότητα των στιγμών
– Κι ένα τελευταίο: Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΟΘΗΚΕ ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΗΜΑ!!!
Καλά κ. Πουλή, θα μου πείτε, δεν υπήρχε κανένα ψεγάδι;
Ας μην γινόμαστε «μικροί». Γιατί έτσι μας θέλουν. Ας δούμε το ΜΕΓΑΛΟ, που δίδαξαν αυτοί οι εβδομήντα. ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ!!!
Στο εξαιρετικό αυτό θέατρο του Δήμου Αποκόρωνα, η παράσταση του «Καπετάν Μιχάλη», έδωσε μια πνοή Κρήτης και η συρροή του κόσμου – και ήταν αρκετός, παρά τους φόβους μου από την ελλειπή ενημέρωση, την εισέπραξε.
Τα δύο άκρα της Κρήτης μας έδειξαν φέτος τον δρόμο. Άμποτε και το … κέντρο να συλλάβει το μήνυμα των καιρών κι ας μην είναι οι … λειψοί ντάκοι, των ρεκόρ Γκίνες, το μέλλον του πολιτισμού μας.
Με τιμή
Μανόλης Πουλής
