Του Μανώλη Καπετανάκη *
Έτσι χαρακτήριζε χαριτολογώντας η γιαγιά μου τα τσίσια των βρεφών. Αγίασμα, οφειλόμενο στον ευλογημένο ερχομό μιας νέας ύπαρξης. Μα που να φαντάζονταν η δόλια τη δεκαετίες αργότερα διαστροφή αυτής της αλληγορίας.
Διαπίστωσε λοιπόν στις 25/5/23 η διάπυρη από οικολογικές «ευαισθησίες» «επιτροπή των σοφών» (αυτοδιοικητικοί, επιχειρηματίες, ακαδημαϊκοί) ότι η εξωτική περιοχή του Μπάλου με το εύθραυστο και σε ανησυχητική επικινδυνότητα οικοσύστημα απειλείται περιβαλλοντικά. Ισχυρίζονται, εξαιτίας του ανεξέλεγκτου συνωστισμού των επισκεπτών το καλοκαίρι. Οπότε, κατόπιν εξαντλητικής και στοιχειοθετημένης επιστημονικής βασάνου (και βάσανου για τις μάζες, εφόσον αυτή χειραγωγείται από τη συμμορία των καταπιεστών) αποφάνθηκε
το πόρισμα της σωτηρίας. Το οποίο συγκεκριμένα απαρτίζεται από μια δέσμη δώδεκα μέτρων διάσωσης. Δηλαδή ουσιαστικά από το εξής ένα. Αυτό που κλωθογυρίζουν χρόνια τώρα οι αρμόδιοι (περισπούδαστοι και μη) και απλά αναζητούν ευνοϊκό κλίμα και εύθετη στιγμή (και ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα το διευκολύνει) για την επιβολή του. Το εισιτήριο εισόδου φυσικά. Ήδη επί τάπητος το ζήτημα είχε ανοίξει πρόπερσι ο συντοπίτης γραμματέας του υπουργείου των μεγαλοξενοδόχων. Όσο δε για τη δικαιολόγηση του (στη γλώσσα του θράσους λέγεται τεκμηρίωση) αξιοποιείται μία πανσπερμία πρόθυμων ειδικών. Ακριβώς όπως τέτοιους «καμαρώσαμε» στην πανδημία των κοντά 40.000 νεκρών.
Μάλιστα ο εισηγητής πανεπιστημιακός με παρρησία το φτερούγισε από το «συμβολικό» ύψος των 4 ευρώ (που όμως για μια πενταμελή οικογένεια μεταφράζεται σε επιπλέον κόστος 20ευρώ), ίσαμε λέει το πιο απλόχερο τριαντάρι!! Και έπεται ανήφορος.
Τοιουτοτρόπως με αυτό το εργαλείο θα υπάρχουν δημόσιοι πόροι (ο λαός μόνο βαριά έξοδα- εισφορές έχει και απολαβές μηδέν), ώστε να διατεθούν αναδιανεμητικά για την προστασία της περιοχής. Επιπλέον θα υπάρξει συνδυαστικός περιορισμός του όγκου των εκδρομέων. Αλλά το σπουδαιότερο, θα επέλθει μια ποιοτική αναβάθμιση του τόπου ένεκα της διαφοροποίησης στην κοινωνική σύνθεση των παραθεριστών και των υγρών απόβλητων τους.
Αυτονόητο. Καθότι τα γαλαζοπράσινα, γάργαρα νερά αυτού του στολιδιού της κρητικής φύσης (βορειοανατολικά υπάρχει και το άλλο τεχνητό «διαμάντι» της Σούδας με έμβλημα τη νεκροκεφαλή) με αδημονία όλο τον χειμώνα αδημονούν τον ερχομό της άνοιξης και τη θεία πρόσμιξη με το αιθέριο και αναζωογονητικό κατούρημα. Εκείνο που ραίνουν χρυσοποίκιλτα κορμιά καλυμμένα με σπάνια παριζιάνικα αρώματα και που ρουφούν πανάκριβες σαμπάνιες τρώγοντας χαβιάρια και παντεσπάνια. Αντίθετα φρίττει αυτός ο επίγειος παράδεισος στη σκέψη, πως θα μολυνθεί με τις ποταπές μυρουδιές της πλέμπας. Ενός βοσκού που ζέχνει κοπριά. Μιας καμαριέρας ποτισμένης στα απολυμαντικά. Ή ενός κτίστη λουσμένου στον ίδρωτα και τη σκόνη.
Άλλωστε η θέση των βιοπαλαιστών βρίσκεται στη με αγκομαχητό διαδικασία της παραγωγής των πάντων, μα και συνάμα στην οριακή επιβίωση. Ενώ των πλουσίων και της παρασιτοκρατίας στην κατανάλωση μέχρι σπατάλης και τις απολαύσεις μαγευτικών παραλιών. Από το παραμυθένιο Μπαλί μέχρι τον Μπάλο. Ακούς εκεί αναίδεια, αφεντικά και δούλοι στην ίδια αμμουδιά μαζί ούλοι; Η πιατοπλύστρα να βουτήξει την επιτακτικά ξεγυμνωμένη από δικαιώματα –παροχές «λίγδα» της εκεί δίπλα, που εκβάλλει ο υπόνομος της πόλης χωρίς πολύ χασομέρι. Η «βαριά» βιομηχανία της ….. λάντζας την περιμένει. Θυσίες σκληρές (μονομερώς και ανέκαθεν από τους κάτω) απαιτούνται για υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης, εξασφάλιση επενδυτικών κινήτρων και αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Για την περιφρούρηση της ΑΟΖ των εφοπλιστών και εξυπηρέτηση τοκογλυφικών δανείων που άλλοι τσέπωσαν και άλλοι πληρώνουν.
Επομένως οι εργαζόμενοι οφείλουν να σκύψουν το κεφάλι αποδεχόμενοι αγόγγυστα το υποδεέστερο, άραχλο και στερημένο ριζικό τους. Να εθιστούν στο πεπρωμένο της ανέχειας και απαξίας. Καθώς και των διάφορων φραγμών σε «προνόμια» προσιτά μονάχα στη φυλή των κηφήνων και προεστών της κοινωνίας.
Σωστά προτείνεται ως εκ τούτου το ταξικό μέσω του χαρατσιού κοσκίνισμα στον Μπάλο. Πιλοτικά εκεί (ανοίγοντας εννοείται κερκόπορτες) και στη συνέχεια σε Ελαφονήσι, Φαλάσαρνα και ακόμη παραπέρα. Έως το περικαλλές φαράγγι του Γουβερνέτου. Όπου οι ουρανόθεν απεσταλμένοι και δήθεν αρνητές των εγκόσμιων, εφήμερων αγαθών ορέγονται υλικό χρήμα. Απαιτώντας διόλου ασκητικό αντίτιμο για τη διέλευση των περιπατητών.
Την ίδια φαεινή εξάλλου έχουν συναινετικά και κάποιοι άλλοι «πονόψυχοι» ως προς την προφύλαξη της φύσης. Αυτοί οι κρατικοδίαιτοι με τις γενναίες επιδοτήσεις από τα φορολογικά κλοπιμαία του λαού. Που μπροστά στη φρενίτιδα της κερδοφορίας μπάζωσαν με πλημμυρικά επακόλουθα ρέματα. Ισοπεδώνοντας – τσιμεντοποιώντας παράλληλα δάση (ακόμη και Natura) και αρχαιολογικούς χώρους. Λιβανίζοντας τον στρατιωτικό τουρισμό με την απόβαση στα Χανιά φουσάτων με τους φονιάδες του πλανήτη. Καθιστώντας αφόρητη τη ζωή των ιθαγενών τους θερινούς μήνες. Οι ιδιοκτήτες παναπεί των χερσαίων πολυτελών γαλέρων και της πεντάστερης εκμετάλλευσης. Οι θιασώτες της παρακμής -κατάντιας μιας ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ από τους ιμπεριαλιστές οικονομίας με συμμετοχή του τριτογενή τομέα (με προεξάρχουσες βέβαια τις τουριστικές υπηρεσίες) στο 87% περίπου του ΑΕΠ!!!
Εισιτήρια ΤΑΞΙΚΑ τουτέστιν παντού και όποιος αντέξει. Προοπτικά σε κάθε πάρκο αναψυχής ανά την επικράτεια (πχ Τρίτση- Αθήνα, Γεωργιάδη- Ηράκλειο). Διόδια αλμυρά στον μελλούμενο ΒΟΑΚ. Στην πρόσβαση στην παιδεία με αποκλεισμό των φτωχόπαιδων ή στην περίθαλψη (τα νοσοκομεία καταρρέουν έως ότου ιδιωτικοποιηθούν). Μορφή εισιτηρίου για διορισμό το τσουβάλι προσοντολογίου ή τα αμέτρητα- απλησίαστα ένσημα σε καιρούς αυξημένης ανεργίας για απόκτηση σύνταξης πείνας. Λόγω ακρίβειας για να διαβεί κανείς το κατώφλι της έσχατης ένδειας και του υποσιτισμού οι λογαριασμοί στα σούπερ μάρκετ ή για τη ρευματοδότηση καταλήγουν επίσης εφιαλτικό εισιτήριο. Το λαχνό της τύχης χρειάζεται ο μεροκαματιάρης για να μη σακατευτεί στο εργοστάσιο. Είδος μη αμελητέου ενοικίου ο ΕΝΦΙΑ. Δεν έχει καν ξεμυτίσει από την κοιλιά της μάνας του και το κάθε ελληνόπουλο χρωστά 30.000 ευρώ στους διεθνείς κουρσάρους. Απαγορευμένο προφανέστατα από την άλλη μεριά το διαβατήριο της απεργίας και διαδήλωσης.
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΎΜΕ ΌΜΩΣ. Απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση στα μικρά και κυρίως στα μεγάλα δίκια μας, που ποδοπατούνται βάναυσα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, πολιτεία και κρατούντες. Από τους υποκριτές που προσχηματικά κόπτονται για την προφύλαξη του περιβάλλοντος. Παρόλο που λεηλατούν άναρχα τους φυσικούς πόρους. Θεσπίζουν δασοκτόνους νόμους. Δηλητηριάζουν τη γη (Χαλκιδική). Στήνουν ενεργειακά τέρατα (αιολικά- φωτοβολταϊκά), ασελγώντας επάνω σε κάμπους και βουνά. Σχεδιάζουν εξορύξεις υδρογονανθράκων καταστροφικές. Παραδίνουν αβοήθητη τη χώρα στο έλεος πυρκαγιών και νεροποντών. Σπέρνουν απανταχού της Ελλάδας βάσεις του καρκίνου και του θανάτου. Και ταυτόχρονα χωρίς οίκτο μας βουλιάζουν στην εξαθλίωση και δυστυχία, προασπίζοντας σε αντιδιαστολή τον θησαυρισμό της πριγκιπικής ολιγαρχίας.
Για να υπερασπιστούμε συνεπώς την ανάγκη μας να κολυμπάμε ανεμπόδιστα σε όμορφες και λίγο πιο καθαρές ακρογιαλιές και -το σημαντικότερο- για να έχουμε μια μοίρα στον ήλιο του βιοπορισμού ενάντια στο σύστημα των διακρίσεων και του αυταρχισμού, οφείλουμε να ακολουθήσουμε τον μονόδρομο της ελπίδας και καλυτέρευσης των συνθηκών ζωής μας.
Μετουσιώνοντας την αγανάκτηση μας σε οργανωμένη, μαζική και πολιτικά ώριμη αγωνιστική διεκδίκηση. Ψηφίζοντας καθημερινά στη μεγάλη κάλπη της ταξικής πάλης. Στο αποκλειστικό πεδίο όπου κρίσιμα πια κρίνεται, αν θα μας κλωτσούν έξω από τις όμορφες ακτές μας. Αν θα μας δολοφονούν στα Τέμπη ή σε πιθανολογούμενα πολεμικά μακελειά. Αν θα μας κλέβουν το ψωμί, που εμείς μονάχοι φτιάχνουμε με τον κόπο μας.
Ας το συνειδητοποιήσουμε και μην το ξεχνάμε. Είμαστε τόσοι πολλοί, είναι τόσο λίγοι. Αν και πανίσχυρα αρματωμένοι, παραμένουν πολέμαρχοι του άδικου. Με φρόνηση, συγκρότηση και όραμα, το κάτουρο μας μπορεί μονομιάς να τους πνίξει…
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ- ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΛΟ
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης