Η διασύνδεση της ιστορίας «της πιο σκοτεινής ώρας» του Τσώρτσιλ με το σήμερα των ελληνοτουρκικών σχέσεων από τον Κώστα Λαλιώτη έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί στην μακρά πολιτική του διαδρομή έχει δει και γνωρίζει πολλά ενώ ταυτόχρονα κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για «εθνικιστή» και πατριδοκάπηλο.
Οι επισημάνσεις όπως αυτός τις καταγράφει στο κείμενο που ακολουθεί είναι τουλάχιστον τροφή για σκέψη, κυρίως για όσους βρίσκονται σήμερα σε κρίσιμες θέσεις λήψης αποφάσεων.
«Διαπραγμάτευση» με την τίγρη
Στις επίμονες επικλήσεις του λόρδου Χάλιφαξ για προώθηση μιας διπλωματικής προσπάθειας για συμβιβασμό με τη Γερμανία και συνθηκολόγηση με τον Χίτλερ και το ναζιστικό – φασιστικό άξονά του, ο Τσώρτσιλ εξαγριωμένος απαντούσε αφοπλιστικά και κατηγορηματικά, «… Δεν διαπραγματεύεσαι με μια τίγρη, έχοντας το κεφάλι σου στο στόμα της…».
Αυτή η φράση με τη συνακόλουθη νικηφόρα και ελπιδοφόρα εξέλιξη για τον Κόσμο, την Ευρώπη, τη Μεγάλη Βρετανία έχει πάντα μια αντιστοιχία διαχρονική και αφορά κάθε χώρα, κάθε λαό και κάθε κοινωνία σε κάθε ιστορική φάση με παρόμοια διλήμματα, με αναφορά στο Δίκαιο και την Ισχύ, με αναφορά στην Ειρήνη και τη Δημοκρατία.
Σε τέτοιες στιγμές οι αυταπάτες για τον κατευνασμό και την εξημέρωση του «άγριου θηρίου» οδηγούν αναπότρεπτα στην ταπείνωση, στον πόλεμο, στην ήττα και στην υποταγή.
Απαιτείται εγρήγορση.
Στο δραματικό δίλημμα τι κάνεις για να μην μπει το κεφάλι σου στο στόμα της τίγρης είτε τι κάνεις εάν και όταν το κεφάλι σου είναι ή πρόκειται να μπει στο στόμα μιας τίγρης, έχουν χρέος να απαντούν κάθε φορά με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης Έθνη και Λαοί, Δημοκρατίες και Κόμματα, Πολιτικοί Ηγέτες και Πολίτες.
Για τον λόγο αυτό (τηρουμένων των αναλογιών) προτείνουμε και συνιστούμε στα πρόσωπα, που θεσμικά συγκροτούν την «πολιτική Ελίτ» και την «κοινωνική και κρατική Ελίτ» της χώρας μας να δουν και να ξαναδούν την ταινία «Η Πιο Σκοτεινή Ώρα», όπως και τις συμπληρωματικά αναφερόμενες ταινίες για τη Βρετανία και τον Τσώρτσιλ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να στοχαστούν και να αναστοχαστούν για τις ιστορικές αντιστοιχίες αλλά και τις διαφορές των συγκυριών.
Είναι σαφές οι ταινίες αυτές με το σημαίνοντα και τα σημαινόμενά τους σίγουρα μπορούν και πρέπει:
• να προβληματίσουν σοβαρά για την απαιτούμενη εγερτήρια εγρήγορσή μας, τόσο την πολιτική – πνευματική – κοινωνική και οικονομική «Ελίτ» της χώρας, όσο και τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, για τις υπαρκτές απειλές, τις πολεμικές ιαχές και τις κλιμακούμενες επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας μιας «φίλης και σύμμαχης χώρας», αλλά και για τις «ισοδύναμες» απαντήσεις του Ελληνισμού,
• να ανασύρουν στο προσκήνιο ουσιαστικές συζητήσεις και γόνιμες αναζητήσεις, αλλά τις «κρίσιμες» απαντήσεις μας για τα πολλαπλά ισοδύναμα του Ελληνισμού (γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, αμυντικά και αποτρεπτικά, πολιτικά και διπλωματικά, τεχνολογικά και αναπτυξιακά, εκπαιδευτικά και πολιτισμικά, πληθυσμιακά και δημογραφικά ισοδύναμα), με αναφορές στη «μνήμη του παρελθόντος», στο παρόν και κυρίως στη «μνήμη του μέλλοντός» μας,
• να αφυπνίσουν τις εθνικές ευαισθησίες μας και τον πατριωτισμό μας, την ομόθυμη και ομόψυχη ενότητά μας, τις αγωνίες και τις ελπίδες μας, για το κοινό μας παρόν και το κοινό μας μέλλον και να ενεργοποιήσουν με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες όλα τα δίκτυα του Ελληνισμού και του Φιλελληνισμού σε κάθε γωνιά του Κόσμου,
• να αναδείξουν και να εμπλουτίσουν μια συνεκτική και ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική με ιεραρχημένους στόχους αξιοποιώντας στο έπακρο τα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά πλεονεκτήματα της χώρας μας,
• να κατοχυρώσουν και να προεκτείνουν τα κατοχυρωμένα διεθνή πολιτικά και διπλωματικά μας ερείσματα στον ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ και στις διμερείς σχέσεις μας με άλλες χώρες, σε συνδυασμό πάντα με τις διασφαλίσεις μας , που απορρέουν από τις Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και με την ισχύ μας που πηγάζει από το ειρηνικό και αποτρεπτικό Εθνικοαμυντικό ισοδύναμο της Ελλάδας και του Ελληνισμού,
• να ενισχύσουν την ιστορική αυτογνωσία μας για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό με αυτοπεποίθηση, με διορατικότητα και αποφασιστικότητα, για τους πολλαπλούς συσχετισμούς δυνάμεων, για το ισχυρό αντίπαλο δέος, για τις σθεναρές αρνήσεις μας σε «τετελεσμένα» εισβολής και κατοχής όπως στη βόρεια Κύπρο το 1974, για την ετοιμότητά μας σε ισοδύναμα «τετελεσμένα» δίχως τυχοδιωκτικά παιχνίδια με συγκυριακές, ανόητες και ανέξοδες «ψευδοπατριωτικές» ρητορείες, αλλά και χωρίς «αδύναμους σχεδιασμούς» με διαρκείς φοβίες, ηττοπάθειες και «παραχωρητικές αυταπάτες»,
• να κατοχυρώσουν τις αρχετυπικές αναφορές μας με την πίστη στην πατρίδα, την ταυτότητα και τα σύμβολά της, με τη σθεναρή στάση μας στην ακεραιότητά μας και την ασφάλειά μας, στην εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, με τους όρους μιας πατριωτικής ανάτασης και ειρήνης, με τους όρους του Διεθνούς Δικαίου, με τους όρους του ευρωπαϊκού κεκτημένου, με τους όρους της Δημοκρατίας, της ανάπτυξης και της κοινωνικής αλληλεγγύης.