Νότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
Στη 1 Μαρτίου, ο πολύς Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ.Κ. Γιούνκερ παρουσίασε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες την περίφημη Λευκή Βίβλο για το μέλλον της ΕΕ.
Ως κλασσικός εκπρόσωπος του αποτυχημένου παλιού πολιτικού κόσμου της Ευρώπης που με την πολιτική της λιτότητας και της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής φτωχοποίησε τους λαούς των κρατών μελών και γέμισε την Ε.Ε. με στρατιές ανέργων, αφού τα έκανε θάλασσα τελικά έριξε λευκή πετσέτα ανακοινώνοντας ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος μετά το πέρας της θητείας του. Και όχι μόνο αυτό αλλά προσπάθησε εμμέσως να ρίξει και τις ευθύνες της κρίσης στους ίδιους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Προσπάθησε να τους κάνει συμμέτοχους στο πρόβλημα, καθώς μετά από δεκαετίες θυμήθηκε να ζητήσει την άποψή τους για το μέλλον της Ευρώπης.
Και όμως οι ευρωπαϊκοί λαοί εδώ και δεκαετίες ζητούν να σταματήσει η λιτότητα, να υπάρξει δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγεται στην Ένωση και να διαγραφεί το δημόσιο χρέος γιατί η Ευρώπη έχει μετατραπεί πλέον σε μια Ευρώπη των Δανειστών, σε μια Ευρώπη όπου ορισμένα κράτη είναι οφειλέτες και ορισμένα άλλα κράτη είναι δήθεν δανειστές. Επιπλέον οι ευρωπαϊκοί λαοί ζητούν μετ΄ επιτάσεως το σεβασμό της δημοκρατίας, την οποία η τρόικα καταπατά καθημερινά με τον πιο βάναυσο τρόπο στην Ελλάδα. Ζητούν το σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών της Ένωσης καθώς επίσης και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με τη ρητορική της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ένωση στηρίζεται σε δύο βασικές αρχές. Πρώτον, στην αρχή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, στο πλαίσιο της οποίας τα κράτη μέλη εκπροσωπούνται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο Συμβούλιο Υπουργών και οι λαοί των κρατών μελών εκπροσωπούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Και δεύτερον, στην αρχή της συμμετοχικής δημοκρατίας. Γεγονός που σημαίνει ότι οι αποφάσεις πρέπει λαμβάνονται από τους ίδιους τους πολίτες και αυτό πρέπει γίνεται μέσω δημοψηφισμάτων, καθώς επίσης και μέσω της ευρωπαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Η πρόσφατη ιστορία όμως έχει καταδείξει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τρέμει τα δημοψηφίσματα, καθώς μέσω αυτών οι λαοί καταδικάζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ένωσης. Καταδικάζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση της γραφειοκρατίας και της τραπεζοκρατίας. Το πιο οξύμωρο από όλα είναι ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες επικροτούν δήθεν την συμμετοχική δημοκρατία στην πραγματικότητα η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν επιθυμεί να διευκολύνει την άσκηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας εκ μέρους των πολιτών, όπως φάνηκε και με το «Save the Water».
Αποτέλεσμα των καταστροφικών πολιτικών που εφαρμόζει η Ένωση, στηρίζοντας τη λιτότητα και τη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, είναι η αυξανόμενη αποξένωση των πολιτών από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καθώς όμως οι πολίτες της Ένωσης έχουν γυρίσει την πλάτη τους στις Βρυξέλλες λόγω των αντιλαϊκών πολιτικών που τους επιβάλλει, η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντί να αλλάξει την οικονομική της πολιτική, αντί να ενισχύσει την Κοινωνική Ευρώπη, αντί να διασφαλίσει την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου, προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση νομιμοποίησής της χρυσώνοντας το χάπι με διάφορα φτηνά τρίκ όπως είναι και το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες».
Ένα πρόγραμμα που συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής την επομένη ημέρα και το οποίο επιχειρεί να εξωραΐζει την Ευρωπαϊκή Ένωση της γραφειοκρατίας και της τραπεζοκρατίας. Την Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας και της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής. Ένα πρόγραμμα που επιχειρεί από τη πίσω πόρτα να νομιμοποιήσει την παρουσία χιλιάδων παράνομων μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να αποτελέσουν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό για τους ευρωπαϊκούς επιχειρηματικούς ομίλους. Ένα πρόγραμμα που ενώ αναφέρεται δήθεν στην ιστορική μνήμη, δεν λέει κουβέντα για τις Πολεμικές Επανορθώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, λόγω του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην ουσία πρόκειται για μια δήθεν πατερναλιστική παρέμβαση που επιβάλλεται από τα πάνω από τις ευρωπαϊκές ελίτ. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα εντελώς ξένο προς τις άμεσες ανάγκες της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Άλλωστε αυτό καταδεικνύεται και από τον τίτλο του προγράμματος που είναι “η Ευρώπη για τους πολίτες” και όχι “η Ευρώπη των πολιτών”.»