«Ευρωεκλογές με γουνάκια» είναι ένα σχόλιο που κυκλοφορεί στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία από τη στιγμή που έγινε γνωστή η απόφαση για τη μη αναγνώριση παραγραφής των αδικημάτων για τα οποία κατηγορείται ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι το Ειδικό Δικαστήριο θα έχει, το πιθανότερο, στηθεί όταν οι πολίτες θα προσέρχονται στις κάλπες του Μαΐου. Τι σημαίνει αυτό για την κυβέρνηση; Ότι θα μπορεί να επικαλεστεί ότι δίνει μάχη για την κάθαρση και δεν συγκαλύπτει κανέναν και την ίδια ώρα θα δέχεται επικρίσεις ότι επιλέχθηκε ένας «βολικός ένοχος» για να κλείσει το πολύπλοκο θέμα της λίστας Λαγκάρντ, ο έλεγχος της οποίας δεν έχει αποφέρει μέχρι τώρα σοβαρό οικονομικό όφελος για το ελληνικό Δημόσιο.
Της Αγγελικής Σπανού
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση για τη μεγάλη φοροδιαφυγή θα γίνεται παράλληλα με εκείνη για το πρώτο μνημόνιο, αφού ο πρώην υπουργός Οικονομικών έκανε την αρχική διαπραγμάτευση με την Τρόικα για το πρόγραμμα προσαρμογής και βρίσκεται τώρα εγκαλούμενος και απομονωμένος πολιτικά ακόμη και από το ίδιο του το κόμμα.
Η παραπομπή Παπακωνσταντίνου συμβαίνει την ώρα που έχει ανοίξει ο φάκελος ΤΤ που κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να βγάλει, ενώ πολλοί αναρωτιούνται αν θα μιλήσει ο Α. Φιλιππίδης και τι θα πει και εννοούν αν θα «δώσει» πρόσωπα που συνδέονται με τη διακυβέρνηση Καραμανλή. Η υπόθεση των θαλασσοδανείων που δόθηκαν από τη συγκεκριμένη τράπεζα έχει μεγάλο βάθος και απολήξεις που δεν είναι ορατές και για το λόγο αυτό κάθε πρόβλεψη για την εξέλιξη που θα έχει είναι επισφαλής. Αυτό που είναι ήδη ορατό έχει να κάνει με τη διάθεση της Νέας Δημοκρατίας να αποδείξει ότι ο πρωθυπουργός εννοεί το «όλα στο φως» και δεν καλύπτει κανέναν, ακόμη και όταν πρόκειται για γαλάζια παιδιά. Ως επιχείρημα αξιοποιείται και η στάση του Μεγάρου Μαξίμου απέναντι στις περιπέτειες του Μιχάλη Λιάπη ή η σύλληψη του Χ. Τομπούλογλου με τα προσημειωμένα χαρτονομίσματα.
Παράλληλα, εξελίσσεται η διερεύνηση της υπόθεσης με τις μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα που θα έχει συνέχεια και από την πλευρά της κυβέρνησης αναδεικνύεται με έμφαση του γεγονός ότι έρχονται πίσω τα κλεμμένα και ότι αυτό γίνεται για πρώτη φορά. Οι αποκαλύψεις για τις βαλίτσες με το μαύρο χρήμα που κυκλοφορούσαν στο Πεντάγωνο επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ασφαλώς και δεν διευκολύνουν τη Χαριλάου Τρικούπη στην προσπάθειά της να ενισχύσει τους δεσμούς του με την κοινωνική βάση και το εκλογικό σώμα. Στις προηγούμενες εκλογές οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου είχε πολύ αρνητική επίδραση για το ΠΑΣΟΚ.
Και η εικόνα συμπληρώνεται από τις νέες προφυλακίσεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής που επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις κατά τις οποίες δεν αποκλείεται το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου να μην έχει τη δυνατότητα να πάρει μέρος στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές – τουλάχιστον όχι με αυτό το όνομα, αυτά τα σύμβολα και το ίδιο καταστατικό.
Γεγονός είναι ότι η προνομιακή ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπαράθεση με τη Νέα Δημοκρατία είναι ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής συνοχής: Ανθρωπιστική κρίση, κατάρρευση του κράτους πρόνοιας, υπερχρέωση των νοικοκυριών. Η μονοπώληση της επικαιρότητας από την επιχείρηση «κάθαρση» ανατρέπει εκ των πραγμάτων τους σχεδιασμούς της Κουμουνδούρου που είναι προφανές ότι προτιμά τη συζήτηση για την Τρόικα απ ό,τι για τις δικαστικές περιπέτειες της Χρυσής Αυγής.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση ανακτά το ηθικό πλεονέκτημα όπως ελπίζει. Αυτή τη στιγμή δεν είναι σαφές αν ικανοποιείται το κοινό αίσθημα επειδή τερματίζεται η ασυλία των ισχυρών ή αν απλώς μεγαλώνει η αηδία για το πολιτικό σύστημα που κυριάρχησε στη μεταπολίτευση. Στη δεύτερη περίπτωση, στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έχουν πραγματικούς λόγους να αισιοδοξούν.
